10 juni:

12 juni:

14 juni:

16 juni:

17 juni:

19 juni:

Dit is de laatste foto die Mrs. T. van het nest kon maken, want snel hierna verliet de vierling het fietsmandje. En dat is best heel goed gepland van de kleine mereltjes, want Mrs. T. is immers vanaf dit weekend druk doende met het leegruimen van de woonkamer voor de aanstaande verbouwing.

Pa en ma merel vliegen nu druk druk druk door de tuin, een lading pieren in de snavel, en roepen continu hun jongen. Nadat mereljongen het nest verlaten worden ze nog een dag of 10 op de grond bijgevoerd door hun ouders. Dat komt omdat hun staart pas aangroeit nadat ze uit het nest gegaan zijn (al die staarten in een zo’n klein nestje zouden immers veel te veel in de weg zitten).

Mrs. T. vond het erg leuk om dit nestje zo te hebben kunnen volgen en ze verbaasde zich over het tempo waarmee die kleintjes veranderden! Ze is benieuwd of er volgend jaar weer een nestje in het mandje zal zitten (want de fiets is echt nog te groot van Kleine Zus en blijft nog wel een jaartje hangen).

Zo, dat klusje is ook weer geklaard. Het gat is gedicht en Mrs. T. is helemaal tevreden. De tandarts ‘kleide’ als het ware een nieuwe tand tussen de twee andere tanden en het ziet er prima uit.

Het tandvlees gaat zich nog verder herstellen en appels eten moet geen probleem opleveren! Jeu dus!!! Eigenlijk heeft Mrs. T. gewoon veel te lang gewacht, maar is dat niet vaker met dit soort dingen?

Vandaag heeft Mrs. T. om 15.30 uur een afspraak bij de tandarts. En voor woensdag staat er een tweede date. Wat is er aan de hand? Nou, een jaar of dertig (!) geleden had Mrs. T. veel last van een steeds weer terugkerende ontsteking in haar tandvlees. Toen haar tandarts dat niet naar behoren op wist te lossen werd besloten dat de poli kaakchirurgie uitkomst moest gaan bieden.

Mrs. T. werd dus doorverwezen naar het ziekenhuis en de chirurg daar ging voortvarend te werk. Feitelijk een beetje té voortvarend, want op enig moment viel een voortand van Mrs. T. uit haar mond. Dát was nu net weer niet de bedoeling!

Enfin, het verwijderen van de ontsteking was nu heel wat gemakkelijker en na de behandeling plaatste de chirurg de tand met wortel en al gewoon terug in Mrs. T.’s mond. Klein gipsen spalkje aan de achterzijde dat langzaam maar zeker zou vergaan en tijdens dat vergaan zou de tand gewoon weer vastgroeien en hopelijk doorleven.

Dat doorleven is niet helemaal goedgekomen, de tand is gewoon dood gegaan maar verder was er eigenlijk niet heel veel aan de hand. Wel verkleurde de tand langzaam maar zeker en is deze een jaar of 6 geleden daarom gebleekt. De wortel van de tand echter begon op te lossen, het tandvlees trok zich steeds verder terug, er ontstond dus een soort van gat onder de wortel van de tand en opnieuw begon dat lelijke verkleuren (dat zit Mrs. T. nog het meeste dwars want van de rest zie je niets). De laatste 2 jaar zit de tand ook los en dat is vrij irritant.

Het zou in ieder geval langzaam maar zeker einde oefening gaan worden voor de tand. Om niet het risico te lopen ineens (want je zult zien, zoiets gebeurt altijd als het helemaal niet uitkomt) met een gat in haar mond rond te zitten besloot Mrs. T. dat er preventief iets moest gebeuren. En dat gebeurt vandaag dus. Tand wordt vandaag getrokken, het tandvlees krijgt een dikke dag rust, de tandarts maakt in die dag een nieuwe tand en woensdag wordt het gat gedicht.

Het is niet heel smakelijk, maar omdat er natuurlijk altijd nieuwsgierige mensen zijn: klikkerdeklik (je ziet duidelijk de blote wortel, de verkleuring(en) en onderaan het ‘gat’ in het tandvlees).

Gelukkig is Mrs. T. totaal niet bang van de tandarts. Hoe zit dat met jou?