7.000.000.000

De mijlpaal was onlangs bereikt en hij vreesde de toekomst met grote vreze. Zoveel mensen op de aarde, dát was veel te veel. De aarde werd uitgeput, hongersnoden en grote rampen dreigden. Er moest iets gebeuren en dát moest in de hand gehouden worden.

Gelukkig waren er gelijkgestemden. Gelijkgestemden met macht en, nog belangrijker, met de mogelijkheid om de dingen naar hun hand te zetten. Het financieren van de noodzakelijke ingrepen was geen probleem. De groep had de beschikking over ongelimiteerde geldreserves.

Af en toe speelde zijn geweten wel op, maar hij wist altijd uit zo’n periode te komen. Hij wist vanuit zijn professie als geen ander dat je af en toe impopulaire en radicale maatregelen moest nemen. Maar ach, hij controleerde de media, dus het klootjesvolk had vaak geen flauw benul. Het was maar goed dat er mensen zoals hij waren. Mensen die de verantwoordelijkheid durfden te nemen én te dragen.

Er was een aantal plannen in gang gezet. Plannen die een groot deel van de problemen op zouden lossen. In delen van Afrika zou binnenkort een geheimzinnig virus 75% van de bevolking doden. Hetzelfde zou gaan gebeuren in Zuid-Amerika en grote delen van Azië. In India stond een natuurramp op de planning. Die natuurramp echter zou opgewekt worden door technologieën die zijn professoren ontwikkeld en verfijnd hadden. Er zou geen haan naar kraaien. Voor het Midden-Oosten hadden ze wat risicovoller plannen ontwikkeld. De toch al explosieve situatie daar zou door stromannen aangewakkerd worden en wel in zo’n mate dat de boel volkomen zou escaleren.

Het resultaat: een reductie van de wereldbevolking met 45%. Daarmee waren veel problemen opgelost, voedseltekorten verdwenen, natuurlijke hulpbronnen die veel langer mee zouden gaan, minder vervuiling, peace in his time.

Hij zou de geschiedenis ingaan als redder der aarde. Maar niemand zou het weten.

________________________________________________________________

Een nieuwe WE-300 met als onderwerp: oplossing. De andere bijdragen ook lezen? Klikkerdeklik.

22 gedachten over “7.000.000.000

  1. Leuk stukje, ik hoop niet dat het ooit werkelijkheid wordt. Hoezo is de aarde vol? Als je alle mensen bij elkaar zet dan past dat gewoon in de provincie utrecht (ervan uitgaande dat er gemiddeld 5 mensen op een vierkante meter passen). Als je iedereen in europa probeert te proppen heeft iedereen toch nog ruim 1400 vierkante meter bewegingsvrijheid. Dus zo erg is het allemaal nog niet.

    Ik hoop dat meneer de redder van de aarde nog een betere manier kan verzinnen door gewoon de voedsel vooraden wat beter te verdelen bijvoorbeeld.

  2. Erg goed geschreven, maar …………. phoe, ik hoop toch met recht dat er geen mensen rondlopen die in staat zijn zoiets uit te voeren!! En toch ……….. het zou zomaar kunnen ………………

  3. Dit is een sterk verhaal, maar wel bizar…
    Ik zeg ook eigenlijk altijd wel dat de natuur zichzelf regelt, hongersnood en allerlei andere rampen…maar soms is het wel te erg…

  4. Dat de media gecontroleerd wordt, dat is de realiteit. Over andere dingen zal ik me ook niet verbazen, als daar een groter plan achter zou zitten. Ik ben blij dat mijn bedje in europa staat. Of had jouw grote weldoener daar nog een plan B voor achter de hand?
    Ik vind het verhaal mooi en vlot geschreven.

  5. Zouden we met 7000.000.000 geen andere oplossing kunnen bedenken? Met zoveel mensen moeten er toch een paar zijn die een beter plan kunnen verzinnen? Je verhaal is prachtig geschreven maar mag ik bidden dat het fantasie blijft?

  6. Oke oke oke, ik geef t toe, ik ben iemand die altijd graag alles weet en een onbedwingbare nieuwsgierigheid ten toon kan spreiden soms maar ehhh teveel informatie hoef ik nou ook weer niet 😉

    Prachtig verwoord, kan niet anders zeggen, super! Dit soort gedachten teisteren mijn hoofd af en toe ook wel eens maar ik laat ze meestal zsm weer los… brrrrr

  7. Heel sinister en vooral beeldend geschreven. Ik moet eerlijk bekennen dat ik soms ook wel eens denk aan zulk soort complotten. Dat ze het doen. Dat oorlogen met deze vooropgezette bedoelingen worden gevoerd. En dan beangstigt het mij dat we er niets aan kunnen doen. Dat we machteloos zijn.

    Heel bijzondere WE, Mrs. T. Iets waar je over blijft nadenken.

  8. Pingback: WE 300: Een zwaar gesprek en een nieuw woord | Platoonline

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *