Mijn allerliefste Mary,

Dit wordt mijn laatste brief vanuit hier. Ik kom naar huis. Ik kom eindelijk naar huis! De brieven die je me de afgelopen jaren stuurde hebben me door de allerdiepste dalen geholpen. Jouw lieve woorden bleven mij bij in mijn donkerste momenten, tijdens mijn diepste wanhoop. Je foto is inmiddels zo goed als vergaan. Ik droeg hem op mijn hart en als ik ’s nachts de slaap niet kon vatten dan hield ik hem in mijn handen en drukte er mijn lippen op.

Lieve Mary, ik ben zo opgelucht dat ik naar huis kom. Tegelijkertijd ben ik heel bang voor wat ik daar aan ga treffen. Ik ben niet meer dezelfde Jona als 4 jaar geleden. Ik ben bang dat ik veranderd ben. Hier heb ik dingen gezien en dingen gedaan die zo weerzinwekkend zijn. Eigenlijk durf ik ze niet eens onder ogen te zien, laat staan erover te praten. Terwijl ik weet dat ik erover zal moeten praten omdat ik anders van binnenuit opgevreten wordt door deze herinneringen. Voor nu genoeg daarover.

Mijn allerliefste meisje, als het meezit ben ik over een goede maand thuis, net op tijd om de Kerst met je te vieren. Eindelijk weer samen en dan meteen met Kerst! Misschien ben je bang voor mijn terugkeer. Eerlijk gezegd: dat ben ik ook. Ik weet echter zeker dat jij sterk genoeg bent om mij te helen. Met jouw liefde en jouw steun zal ik mijn nachtmerries achter me kunnen laten en hopelijk weer de man worden die jij moest laten gaan. Al realiseer ik me dat ik nooit meer die man zal kunnen worden.

Mary, vertrouw er op dat ik van goede wil ben en dat ik voor jouw en mijn geluk wil vechten.

Tot snel, met al mijn liefde, Jona

__________________________________________________________________________

De WE-300 had dit keer als onderwerp: winterwarmte. Ik dacht, laat ik maar voortborduren op mijn WE van december vorig jaar. Ik weet zeker dat het met Mary en Jona helemaal goed is gekomen! De andere WE-300’s ook lezen? Klikkerdeklik!

En uiteraard ook nog even mijn favoriete kerstliedje erbij.