Toernee

Lex, schiet nou ‘ns op joh. Wil je even mijn rits dichtdoen? Heb jij er ook zo’n zin in? Ik vind het zo leuk, al die bezoekjes en al die enthousiaste mensen. Heerlijk gewoon! Lex, joehoe, kom nou ‘ns van de wc, we moeten gaan!

‘Van Lanschot. … Ja, prima, de helicopter landt over vijf minuten. Perfect op schema, maar dat hadden we uiteraard verwacht. De auto kan voorgereden worden en dan kunnen we starten. … Precies, ja, klopt. We gaan er een heel mooie dag van maken’.

Ja, ja, ja! Ik ben uitgekozen. Ik mag vandaag de bloemetjes geven. Mama heeft mijn haren extra mooi gemaakt en ik heb mijn mooie dansjurk aan. Mama zegt dat ik deze dag nooit van zijn leven meer vergeten zal. Misschien kom ik zelfs wel op televisie! Wat zou ze voor jurk aanhebben?

Dit is een prima plek voor een statement. Het is druk, de mensen zijn in opgewonden stemming. De sukkels! Weten ze dan niet dat dit systeem volkomen verachtelijk is? Het erven van een titel is middeleeuws. De mensen moeten wakker worden. En daar ga ik zo voor zorgen. Nog even en ik kan mijn bord omhoog gaan houden.

‘Wolfsen. … Waarom hebben jullie die man precies opgebracht? … We hebben nog zo afgesproken dat dit niet zou gebeuren! Nee, laat hem gaan en biedt onze excuses aan. Nu! We hebben het er straks over’.

Oma zei ‘wie ben ik dat ik dit mag doen’. Ik ervaar dat steeds sterker. Ik weet dat het ambt is uitgekleed, maar wat is het mooi om dit met Max te mogen doen.

Ik kijk het journaal. Vandaag waren ze in Utrecht. Wat zien ze er weer prachtig uit. Het was een goede beslissing om het stokje over te dragen. Ze doen het prima.

__________________________________________________________________________

De WE-300 had dit keer als onderwerp: indrukken. De andere WE-300’s ook lezen? Klikkerdeklik!

19 gedachten over “Toernee

  1. Het hele scala komt voorbij…!
    Héééél lang geleden bezocht koningin Juliana een kleuterschool bij ons in de buurt, waar ik ook op gezeten had. Een klein meisje bij ons uit de straat, dochter van een wethouder, mocht bloemen overhandigen. Het verhaal gaat dat ze de tekst goed uit haar hoofd geleerd had, maar “namens de kleuterschool” werd gehoord als “namens de keutelschool”…

  2. Deze WE is als een boeket. Je begint bij allerlei soorten bloemen en je eindigt in het midden, bij de kern van het gebeuren. Heel leuk opgebouwd en geschreven.

    Bij het lezen van de eerste twee alinea’s schoot er meteen een afschuwelijk plot in mijn gedachten (ik kan er niks aan doen, ik bedenk nu eenmaal overal en altijd verhalen. Sommige mensen worden er gek van). Die plot was dat je allerlei leuke mensen naar een bepaald punt toe leidt en dat er dan plotseling die verschrikkelijke bomaanslag is. Een beetje zo’n Amerikaanse tearjerker dus.

    Gelukkig is het op jouw manier gegaan. Da’s veel leuker.

  3. Pingback: Vijf dagen Praag II En… een nieuwe WE | Platoonline

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *