100

Laatst las ik in de krant dat de kans dat een meisje dat nu geboren wordt de leeftijd van 100 jaar bereikt 50% is. Dat is niet niks. Ik vraag me tegelijkertijd wel af of je dat moet willen: 100 jaar worden. Ja natuurlijk moet je dat willen. Mits je gezond van lijf én geest blijft. Want dat lijkt me toch wel een voorwaarde om dit heuglijke feit écht te kunnen vieren.

Wat heb je er aan als je 100 wordt en je weet niet meer dat je überhaupt leeft of je lijf heeft je zo in de steek gelaten dat je veel pijn hebt, wellicht niet meer mobiel bent en ook niet meer kunt zien omdat je op 70-jarige leeftijd al een keer aan staar geopereerd bent. Of zou men tegen die tijd staar voorgoed kunnen genezen?

En hoe zit het dan met andere ouderdomskwalen en ziektes. Moet een bevolking die terugloopt wat geboortes betreft er wel blij mee zijn dat mensen steeds ouder worden? Ik denk aan de hele discussie over het ophogen van de pensioenleeftijd. In mijn ogen is dat verhogen overigens volkomen terecht. Als mensen in de toekomst standaard nog ouder worden betekent dat dat die leeftijd op een bepaald moment nog hoger opgetrokken moet worden.

Mijn schoonvader is nu dik 90 jaar en natuurlijk zijn we heel blij met het feit dat hij er nog is. Maar 90 is een hele leeftijd. Hij is nog steeds, zowel geestelijk als lichamelijk, hartstikke fit al trilt hij wel enorm met zijn handen. Een ander groot euvel is zijn zicht. Hij ziet nog maar een heel klein beetje en dan wordt je wereld veel kleiner. Lezen met een loep met licht gaat al bijna niet meer. Het autorijden heeft hij al twee jaar geleden opgegeven. Hij heeft het geluk dat hij drie zeer trouwe kinderen heeft die hem vaak bezoeken. Ging Mr. T. vroeger zo vaak hij kon naar zijn moeder, ook nu nog gaat hij zo veel mogelijk naar zijn vader. Ook zijn zussen doen dat. Het is met de mantelzorg richting hem dus wel geregeld.

Maar stel dat men straks ‘standaard’ 100 jaar wordt. Hoe moet dat dan met mantelzorgen als je kinderen rond de 70 zijn? Wellicht zijn dat krasse 70-ers, maar voor hetzelfde geld mankeren zij ook al het een en ander of moeten ze nog steeds werken omdat de AOW-leeftijd op 75 is gezet of moeten zij op dat moment op hun kleinkinderen passen want hun kinderen zijn dan uiteraard allebei fulltime aan de slag om ons zorgstelsel nog een beetje op poten te houden.

Ik denk dat er een boel werk aan de winkel is, willen we ook in de toekomst nog een beetje van een fatsoenlijke oude dag genieten.

17 gedachten over “100

  1. Pingback: Grenzen aan het ouder worden | apenstaartjeweblog

  2. Ik heb niet het verlangen of de wens om 100 te worden. Door die cvs ben ik vaak zo moe dat het leven al een verzoeking is. En nu ben ik in het rijke “bezit” van een lieve familie. Maar je zal het als oudje toch maar minder goed getroffen hebben. Voor wie moet je dan blijven?
    Goed blog! Past goed bij het profielwerkstuk van mijn dochter: “Hebben ouderen een toekomst.”
    Liefs Kakel

  3. We kunnen mensen steeds langer in leven houden. Maar willen we dat ook? (Inderdaad.)
    Naast ziektes die we kunnen genezen, zullen er nieuwe ziektes komen.
    En waar tijd komt, komt vast weer raad; gok ik. Hoop ik.
    Maar ook ik vind het opschuiven van de pensioenleeftijd nogal logisch. Nogal wiedes zelfs. Ik zit er niet op te wachten om tot mijn 70e ofzo te werken, maar als ik 90 word, ik stoppen op je 60e wel wat vroeg hè; dat pensioengeld moet toch ergens vandaan komen.
    Wat ik onbegrijpelijk vind is in deze tijd en met deze ontwikkelingen het bestaan van een 50+-partij. Om het dan vervolgens over ‘ouderen’ en ‘bejaarden’ te hebben.
    Wat nou ‘ouder’ en ‘bejaard’? Op je 50e??? Hou ‘ns op zeg….

  4. Nou, het is fantastisch te lezen dat je schoonvader zoveel aandacht krijgt van zijn kinderen. Volstrekt normaal is dat eigenlijk. Mijn vader ging vroeger wekelijks naar zijn moeder. Gewoon dáárom! Hij vond het ook altijd heel raar dat wij dat als zijn kinderen niet bij hen deden. Wij kwamen gewoon wanneer het kon en uitkwam…. Het heeft hem altijd gestoord.
    Maar oud worden is leuk als alles het nog een beetje doet, zeg maar. Tenminste…dat vind ik. Mijn moeder is nagenoeg blind en zij mist het onzettend dat ze niet meer kan puzzelen, lezen, etc. De levensvreugde neemt dat wel hard af, zeker als dat niet de enige kwaal is.

  5. We willen hier in Nederland gewoon altijd véél te ver vooruit kijken. Komt tijd komt raad denk ik soms al kun je natuurlijk niet álles op z’n beloop laten. Persoonlijk moet ik er niet aan dénken om 100 te worden in déze maatschappij!

  6. In bepaalde beroepen vind ik 60 al te oud, maar misschien zouden deze mensen andere functies kunnen gaan uitoefenen.
    100 worden…poeh he..best wel lang, ik heb geen idee, ik wil wel oud worden maar graag gezond oud.

  7. Of het betaalbaar is weet ik niet, maar kan me zeker voorstellen dat een 70 jarige dan en een 70 jarige nu niet te vergelijken zijn qua gezondheid. Het gaat zo hard! We, eh, ze, worden niet voor niets allemaal minimaal 100 jaar oud! (Nou ja, de helft dan…:-)

    Ik ben mijn kinderen vast aan het opvoeden. Eerst moeten ze braaf hun eigen kinderen bij om omaLien inleveren om op te laten passen, en dan later moeten ze heel goed voor me gaan zorgen… Vooral met punt twee is Pappalien het helemaal eens. Hoewel hij ook geen bezwaar heeft tegen een knappe jonge verpleegster 🙂

  8. ik denk het ook! en ik denk dat we helemaal niet moeten proberen steeds ouder te worden, mss moeten we meer de nadruk leggen op de kwaliteit van het leven en niet de lengte ervan..

  9. Mijn vader verzuchte op 84 jarige leeftijd, toen hij fysiek en geestelijk achteruit holde ‘Het hoeft niet meer voor mij. Bijna iedereen die ik gekend heb is dood. Ik kan niet meer auto rijden/fietsen etc. Wat heeft het leven nog voor zin’.

    Ik weet niet of ik zo oud wil worden of op 75 jarige leeftijd wil werken, mantelzorgen voor mijn ouders, oppassen op mijn achter-achterkleinkinderen.

  10. Ik hoef niet zo nodig 100 jaar te worden en zeker niet als er allerlei kwalen bij komen. Het ophogen van de pensioengerechtigde leeftijd daar kan ik op zich wel in mee gaan, maar wat als je zo ziek wordt dat je niet meer kunt werken. Dan zit je wel met de gebakken peren. Na één jaar ziektewet is dat salaris ook niet meer wat het was en na twee jaar ziektewet wordt er naar ander werk gekeken, maar wie zit er op een bejaarde te wachten met kwalen? Moet je dan ook nog gaan solliciteren? Dat zijn voor mij wel bedenkingen bij het ophogen.

  11. Tja, ze roepen wel dat de levensverwachting stijgt maar als ik de verhalen om me heen hoor en de advertenties in de kranten lees dan vraag ik me af of dat echt wel zo is. Er sterven een hoop mensen jonger dan 65 aan ziektes of als gevolg van een ongeluk, dus ik betwijfel het als we straks wel met een bevolking met alleen maar 70+ zitten. Daarbij komt dat naarmate je ouder wordt, er toch over het algemeen de nodige kwalen komen en dan zet ik mijn vraagtekens of het wel zo verstandig is om de pensioenleeftijd te verhogen. Mooi dat we misschien in de toekomst ouder worden maar dat betekent niet automatisch dat we net zo gezond en vitaal zijn om nog steeds vol aan de bak te kunnen. Denk daarbij ook eens aan de vele ontwikkelingen die een ouder persoon gewoon niet meer zo snel en makkelijk onder de knie zal krijgen. Ik merk het nu al aan 3 collega’s van rond de 60 dat ze minder flexibel zijn, dat er een kloof met de jongere mensen ontstaat, dat het werktempo eigenlijk te laag is, dat ze overal een probleem van maken en natuurlijk het is per persoon verschillend maar om het de nieuwe standaard te maken, gaat me gewoon te ver.

  12. Je haalt me de woorden ook de mond. waar ik moeite mee heb, is dat we net meer accepteren dat sterven bij het leven hoort en ook bij de dood. Het is een levenscirkel. We leggen de focus op het leven en willen niet stil staan bij het feit dat net als geboren worden, sterven ook bij het leven hoort. Ik heb er een betoog over geschreven. Ik zal het van de week eens plaatsen op mijn weblog. ( heb een beetje tijd nu het vakantie is).

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *