Vier op een rij

Maar even vier boeken op een rijtje, want anders raak ik wel erg in de knoei met mijn boekenlogjes.

Als eerste las ik ‘Incognito‘ van Henk Rijks. Waar gaat dit boek over?

Voormalig tieneridool Jimmy Hauser is drieëndertig en wereldberoemd, maar bovenal diep ongelukkig. Daar verandert een toppositie in de Forbes-lijst van bestverdienende entertainers niets aan. Verstoken van inspiratie, maar op de huid gezeten door fans, managers en paparazzi beziet hij de echte wereld slechts vanaf het podium. Dan krijgt hij het aanbod om tegen betaling een normaal leven te leiden, een zomermaand lang, in Amsterdam, anoniem en gegarandeerd paparazzivrij. Met de ogen van een wolfskind verkent hij aarzelend de wereld om zich heen. En dan, als hij weer terug moet naar zijn bestaan als wereldster, gebeuren er dingen die zijn leven en carrière blijvend zullen veranderen.  Incognito is een met vaart geschreven roman over de tol van de roem, over het verschil tussen erkenning en liefde en over een zoektocht naar autonomie.

Ik vond dit een geweldig boek, vol vaart geschreven en een erg leuk thema. Jimmy Hauser is tegelijkertijd sympathiek en niet-sympathiek maar je gunt hem toch het allerbeste. De beschrijvingen van ‘ons’ Nederlanders, daar werd ik tegelijkertijd niet zo heel vrolijk van. Zijn wij echt zo’n chagrijnig, ongeduldig en naar volk?

* * *

En dan was daar ‘Jouw gezicht zal het laatste zijn‘ van João Ricardo Pedro. Waar gaat dit boek over?

Augusto Mendes is een welgestelde dokter, die tijdens de dictatuur van Salazar de stad verlaat om in een ver en afgelegen dorp te gaan wonen, niemand weet waarom. Zijn zoon Antonio Mendes komt getraumatiseerd terug van de oorlog in Angola, waar hij twee keer naartoe is gestuurd. Dan komt diens zoon Duarte Mendes, de eigenlijke hoofdpersoon, een begenadigd pianist   die de muziek helemaal de rug toekeert. Hij beseft dat ook hij is aangeraakt door deze beladen familiegeschiedenis, en dat hij degene is die het een plek moet geven. Een buitengewoon intens en poëtisch verhaal over drie generaties van een Portugese familie.

Al vind ik het thema van dit boek ontzettend interessant ik vond het vooral een heel warrig verhaal. Echt heel warrig met ellenlange zinnen die je af en toe dwingen weer opnieuw te beginnen met lezen. Wat te denken van een zin als:

Noch dat haar jeugd bruut was onderbroken door de moord op haar vader, een prominent lid van de Tsjechoslowaakse communistische partij, die ondanks zijn vriendelijke, verzoenende aard en het feit dat hij nooit al te veel politieke ambities had getoond, niet ontkwam aan een van de vele zuiveringen waarmee het regime zich om de zoveel tijd opschoonde’ of

‘Al verwees hij daarmee niet naar zijn verleden als beul, niet naar de geregeld oplaaiende machtsstrijd die kenmerkend was voor oligarchische regimes, maar naar het feit dat hij sinds de val van de Muur slechts een vijfde deel van het jaar bij zijn familie doorbracht, terwijl de andere vier vijfde delen versleten werden in vliegtuigen en hotelkamers, vol doodsaaie vergaderingen met bankiers en cementfabrikanten’.

Ik heb het boek wel uitgelezen (het was niet zo heel dik), maar het zal wel weer echte literatuur zijn die mij niet echt kan bekoren.

* * *

Het derde boek is ‘Wintergast‘ van Jet van Vuuren. Waar gaat dit boek dan over?

Het is bijna kerstvakantie en Bea Versluis is moe. Moe van haar werk in het onderwijs en moe van haar man. Als een aangetrouwde neef haar vraagt of ze de kerstdagen bij hem en zijn familie komt doorbrengen, aarzelt Bea geen moment. Hoewel ze tot dan toe amper contact met hen heeft gehad, pakt ze haar koffers en vertrekt ze zonder echtgenoot. Onderweg naar de herenboerderij van de neef strandt ze echter met haar auto in een dichte sneeuwstorm. Als de neef haar daarna oppikt zal ze zonder eigen vervoer de rest van de vakantie in het huis van de onbekende familie moeten doorbrengen. Een huis dat niet alleen ver van de bewoonde wereld ligt, maar ook geheimen herbergt. Ingesneeuwd en geïsoleerd stuit Bea op een verschrikkelijk familiegeheim dat niet voor haar bestemd is. Dan merkt ze dat haar sprookjesachtige droom van een fijne kerst in een warme familiekring uit elkaar dreigt te spatten. Niet alleen wordt haar de welverdiende rust ontnomen, maar begint het langdurige slaapgebrek ook bezit van haar te nemen. Wat is nog werkelijkheid en wat is droom?

Hier kan ik echt heel kort over zijn. Wat een slecht boek. Rommelig, slordige schrijfstijl, chaotisch. Sorry Jet, ik vond je boek echt niet veel soeps al las ik het wel helemaal uit, maar hé, ik lees snel en in een geval als dit boek sla ik ook hele stukken over.

* * *

En dan boek nummer vier: Doodskruid van Anna Jansson. Waar gaat dit boek dan over?

De echtgenoot van Rosmarie Haag is verdwenen. Voor de politie van Kronviken is dat nog geen reden om zich overhaast in een onderzoek te storten. Inspecteur Maria Wern raakt echter gefascineerd door de beeldschone vrouw. Rosmarie blijkt jarenlang door haar man mishandeld te zijn en gaat niet erg gebukt onder zijn afwezigheid. Is er sprake van een ordinaire huwelijkscrisis? Her lijkt er wel op, maar Maria Wern vermoedt dat er meer aan de hand is. De hete zomerweken die volgen, doen Kronviken ontvlammen.

Ik las al eerder een boek van haar (met dezelfde hoofdpersoon) en vond dat toen vooral ‘rommelig’. Dat vond ik ook van dit boek. Het is nogal hak-op-de-takkerig, maar tegelijkertijd ook best wel spannend. Het lukt Jansson echter om haar boek zo te schrijven dat je toch wel erg graag wilt weten wat er nu precies allemaal gebeurd is daar in dat normaal zo rustige dorpje en wie al die doden op zijn of haar geweten heeft.

Naar welk boek zou jouw voorkeur uitgaan?

DSC_0176 DSC_0177

DSC_0180 DSC_0183

12 gedachten over “Vier op een rij

  1. Het éérste boek vond ik ook wel interessant klinken (hé, en dat voor iemand die wel veel leest maar eigenlijk zelden boeken). Even gegoogled (of is ‘t nou gegoogeld… nah, je begrijpt wat ik bedoel) en gezien dat de rechten gekocht zijn door Eyeworks om ‘t te verfilmen. Als ik zo jouw verslagje lees, kan ik ‘t me goed voorstellen dat uitgerekend zij die rechten hebben gekocht, gezien de vorige boeken die ze hebben verfilmd.

  2. Boek nr. 1 lijkt me wel wat. En ik weet niet of wij Nederlanders zo chagrijnig ongeduldig zijn, maar ik weet wel dat het typisch Nederlands is om onszelf af te kraken 🙂

  3. Ik vond dat in Incognito ook een beetje jammer, dat wij Nederlanders zo negatief werden afgeschilderd. Verder kan ik me eigenlijk niet veel herinneren van dit boek.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *