Wonder

Lieve mensen, ik las deze week zo’n mooi boek uit. Een boek dat me zelfs tot tranen toe roerde. ‘Wonder‘ van R.J. Palacio is een pareltje en moet, móet, MOET gelezen worden. Snel doen hoor.

Waar gaat dit wondermooie boek over?

Ik heet August, en ik ga niet beschrijven hoe ik eruitzie. Wat je ook denkt, ik weet bijna zeker dat het erger is.’

Auggie Pullman is geboren met een gezichtsafwijking, en ook na veel operaties ziet hij er nog heel ongewoon uit. Hij doet zijn best niet op te vallen, maar mensen schrikken als ze hem zien, en ze staren of kijken weg. Als hij tien is gaat hij voor het eerst naar een gewone school. Auggie is bang dat hij niet geaccepteerd zal worden, en hij krijgt gelijk. Zijn klasgenoten negeren hem en sommigen beginnen hem te pesten. Maar er is één meisje dat zich niet door Auggies uiterlijk laat afschrikken…

Het boek wordt vanuit verschillende personages verteld. Natuurlijk komt August aan het woord, maar onder andere ook zijn zus OliVia, zijn schoolvrienden Summer en Jack.

En dat wat die hoofdpersonages vertellen is zo eerlijk, zo puur en zo belangrijk, dat je hen allemaal snapt. August, ach die kleine bijzondere August. Wat een leven moet hij leiden: altijd aandacht trekken door hoe je er uitziet. Altijd mensen zien schrikken en van afgrijzen weg zien draaien. Het is ongelooflijk hoe sterk August in het leven staat. Zijn ouders zijn daar ongetwijfeld mede verantwoordelijk voor, want in het gezin is veel liefde, maar man, wat moet het moeilijk zijn als je zo afwijkt van de norm. Palacio beschrijft ook hoe kwetsbaar August is en hoe gemakkelijk hij door andere gepest en buitengesloten wordt. Schrijnend, verdrietig, tenenkrommend is dat.

Via vertelt in haar hoofdstukken dat ze enorm veel van haar kleine broertje houdt. Maar af en toe wordt ze ook helemaal gek van alle aandacht die hij krijgt. Ze voelt zich alleen en niet begrepen en zou willen dat haar ouders ook ‘ns een keer naar haar kijken en haar vóór laten gaan. Dat gebeurt nooit. Echt, de gevoelens en gedachtes van Via beschrijft Palacio zo verschrikkelijk mooi en ze zijn zo goed te begrijpen.

Een paar heel mooie stukjes uit dit boek wil ik met jullie delen.

Via logeert bij haar oma → En toen zei oma dat ze me een geheim wilde verklappen: ze hield meer van mij dan van wie ook op de wereld. ‘Zelfs meer dan van August?’ vroeg ik. Ze glimlachte en aaide me over mijn bol, alsof ze nadacht over wat ze moest zeggen. ‘Ik houd heel erg veel van Augie,’ zei ze zacht. ‘Maar hij heeft al zoveel engelen die over hem waken, Via. En ik wil dat je weet dat ik over jóú waak. Ik wil dat je weet dat jij voor mij nummer één bent. Je bent mijn …’ Ze keek naar de zee en spreidde haar handen, alsof ze de golven glad wilde strijken. ‘Jij bent mijn alles. Begrijp je me, Via? Tu es meu todo.’ Ik begreep haar. En ik wist waarom ze zei dat het een geheim was. Oma’s mogen geen lievelingetjes hebben. Dat weet iedereen. Maar nadat ze overleden was, hield ik me aan dat geheim vast. Ik trok het als een deken over me heen.

Justin, de vriend van Via, ontmoet August op een gegeven moment natuurlijk ook. Justin kan al snel goed met August opschieten. Zijn ouders zijn gescheiden en haten elkaar. Er is weinig warmte voor Justin. Op een gegeven moment mijmert hij over het volgende → Zo lang ik me kan herinneringen heb ik het gevoel gehad dat mijn ouders bijna niet konden wachten tot ik oud genoeg was om voor mezelf te zorgen. Je kunt wel alleen naar de winkel. Hier is de sleutel van de voordeur. Grappig dat er wel een woord als overbezorgd bestaat om sommige ouders mee aan te duiden, maar geen woord dat het tegenovergestelde betekent. Wat voor woord is er voor ouders die niet bezorgd genoeg zijn? Onderbezorgd? Slordig? Zelfzuchtig? Slap? Al die dingen. Bij Olivia thuis zeggen ze steeds ik hou van je. Ik kan me niet herinneren wanneer mijn ouders dat voor het laatst tegen mij zeiden.

In de toespraak die het schoolhoofd uitspreekt aan het einde van het schooljaar → ‘Zullen we er niet een gewoonte van maken … om in het leven altijd ons best te doen om een beetje vriendelijker te zijn dan nodig is?’. Hier keek meneer Aarsman de zaal in. ‘Vriendelijker zijn dan nodig is’, herhaalde hij. ‘Wat een schitterende zin nietwaar? Vriendelijker zijn dan nodig is. Want vriendelijk zijn is niet genoeg. Wees vriendelijker dan je hoeft te zijn. De reden dat ik die zin, dat idee zo mooi vind, is dat het me eraan herinnert dat wij, mensen, het niet alleen in ons hebben om vriendelijk te zijn, maar ook om ervoor te kiezen vriendelijk te zijn.’

Dit boek moet je echt lezen. Het maakt dat je de wereld toch weer met iets andere ogen gaat bekijken. Doen hoor.

DSC_0199

12 gedachten over “Wonder

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *