Ik las weer drie boeken, maar wees gerust, het waren drie redelijk dunne exemplaren.

Als eerste was daar ‘Butcher’s Crossing‘ en ik moet zeggen dat dat boek mij meer bekoorde dan Stoner dat ik onlangs las. Waar gaat dit boek over?

Amerika, 1870. De jonge Will Andrews stopt met zijn opleiding aan Harvard en trekt westwaarts op zoek naar avontuur, naar het echte Amerika. Als hij na een lange reis aankomt in het van god en iedereen verlaten dorp Butchers Crossing in Kansas neemt Andrews een ingrijpend besluit: hij gaat mee op wat een van de laatste grote jachten op de bizon zal zijn, een dier dat vrijwel uitgeroeid is door de handel in huiden. De ervaren jager Miller leidt de expeditie naar een kudde van duizenden bizons in een verstopte vallei. Terwijl Miller als een bezetene in de weer is om elke nog levende bizon te doden, worden de mannen in het nauw gedreven door de snel invallende winter en leert Andrews meer van zijn land dan hij ooit had kunnen voorzien. Elk aspect van Andrews beproeving, van de langdurige paardrijritten over de verlaten prairie en het verbeten slachten van de vele bizons tot de harde overlevingsstrijd in de ruige natuur, is beschreven in de onwaarschijnlijk mooie, sobere en heldere stijl van John Williams.

Ik vond het een erg mooi boek. Inderdaad weer sober en je kunt je amper, en tegelijkertijd eigenlijk heel goed, voorstellen hoe dat leven geweest moet zijn. Andrews die zichzelf zoekt, de waanzin van de bizonjacht, de omstandigheden tijdens de overwintering, het debacle als ze terugkeren.

* * *

Sommige vrouwen hebben alles. Ze hebben een leuke baan als actrice, zien er goed uit, hebben ook nog eens verkering met een lekker ding èn het lukt hen wèl om een boek te schrijven. Anna Drijver schreef een heel behoorlijk boek met ‘Je blijft‘. Waar gaat dit boek over?

Dora bekijkt het leven alsof het een film is die ze zelf regisseert en waar alles goed afloopt. Ze houdt van de Nederlandse taal en van gedichten, is dol op haar vrienden en verliefd op het Picassobeeld in het Vondelpark. Ze houdt van pannenkoekenetentjes, van de grote bek van haar vriendin Anniek en van onverwachte vakanties naar Legoland. Na een lange nacht vol eindeloze gesprekken fietst ze in een opwelling met haar vrienden naar het zwembad en belandt met Daaf in een douche. Ze zoenen en alles verandert. Daaf is niet de knapste, niet de stoerste maar Daaf en Dora passen als Duplo in elkaar. Ze zijn onafscheidelijk. Ze nemen samen een bijbaantje als tekstschrijver waardoor ze op begrafenissen terechtkomen van mensen zonder nabestaanden. Daaf en Dora fietsen week in week uit naar uitvaartdiensten van compleet vreemden, om deze onbekende mensen toch een laatste eer te bewijzen en een mooi afscheid te geven. Op de fiets naar huis maken ze plannen voor de toekomst. Op een dag staat ze achter een katheder zoals ze zo vaak heeft gedaan, maar alles is anders. De zaal zit vol bekenden en in de kist naast haar ligt Daaf. In de weken die volgen verliest Dora de grip op alles wat ze zo zorgvuldig met Daaf had opgebouwd. Vluchten is de enige optie, maar hoe moet je verdwijnen als het geluk onder de grond is begraven? Waar kun je heen als je nergens wilt zijn?

Ik vond dit een bijzonder boekje. Hoe rouwen mensen? Geen mens zal dat hetzelfde doen en de manier waarop Dora het verlies van Daaf een plekje probeert te geven (of beter, hoe dat haar eigenlijk niet lukt) is erg mooi beschreven door Drijver. Het feit dat Dora als jong kind haar vader verloor en dat nooit echt verwerkt heeft maakt dat ze het verlies van Daaf nog moeilijker kan accepteren.

* * *

Het derde boekje is ‘Blik op het duister‘ van Andrea Maria Schenkel. Waar gaat dit verhaal over?

De eerste zomer na de oorlog heb ik doorgebracht bij familie op het platteland. In die weken leek dat dorp me een eiland van rust en vrede. Een van de laatste ongehavende plekken na de grote storm die we zojuist hadden overleefd. Jaren later, het leven was weer normaal geworden en die zomer was alleen nog maar een gelukkige herinnering, las ik in de krant iets over juist dat dorp. Mijn dorp was een ‘moorddorp’ geworden en de daad liet me niet meer met rust. Ik ben met gemengde gevoelens naar het dorp gereisd.

Het boek speelt in een Duits dorpje waar een volledige familie uitgemoord wordt. Schenkel laat verschillende mensen vertellen over het gezin en dat maakt het een bijzonder verhaal. Zo komen onder andere de pastoor, de burgemeester, de onderwijzer, de postbode, de zus van de vermoorde dienstmeid, de buren, een monteur en een kruideniersvrouw aan het woord en zij vertellen wat ze gehoord, gezien, gevoeld en ervaren hebben. Tussen deze ‘interviews’ door worden gebeden getoond. Het geloof speelt een erg belangrijke rol in het dorp, maar daardoor worden ook verschrikkelijke dingen verhuld.

Naar welk boek zou jouw voorkeur uitgaan?

Ik ben er weer ingetrapt.  Ik las, in een tijdsbestek van 2 dagen denk ik (en dat zegt dus wel wat over de ‘moeilijkheidsgraad’ van de boeken), 2 boeken van Suzanne Vermeer. Die trouwens helemaal geen Suzanne Vermeer bleek te heten en zelfs een man was, maar dat geheel terzijde.

Toen ik dit blogje begon dacht ik, even kijken of ik ooit iets over Vermeer geschreven heb en waarempel, dat deed ik dus ruim vijf jaar geleden. Dat ik dat niet eens meer wist, zegt eigenlijk ook wel genoeg. Over ‘All inclusive‘ en ‘Bella Italia‘ heb ik dus eigenlijk niet meer te zeggen dan: nauwelijks de moeite waard zijnde tussendoortjes. Maar soms is dat ook wel lekker nietwaar, verstand op nul en lezen maar.

Een bijzonder boek, dat is ‘Stoner’ van John Williams. Een beauty, dat is ‘ Huis van Herinneringen ‘ van Nicci Gerrard.

Waar gaat ‘Stoner‘ over?

William Stoner wordt aan het einde van de negentiende eeuw geboren als zoon van een arme boerenfamilie. Tot groot verdriet van zijn ouders kiest hij voor een carrière als docent Engels. Hij wijdt zijn leven aan de literatuur en aan de liefde – en faalt op beide fronten. Zijn huwelijk met een vrouw uit een gegoede familie vervreemdt hem verder van zijn ouders, zijn carrière verloopt moeizaam en zijn vrouw en dochter keren zich tegen hem. Een nieuwe liefdesrelatie wordt verbroken om een schandaal op de universiteit te voorkomen. Stoner sterft uiteindelijk in anonimiteit, zoals ook zijn hele leven zich in de marge heeft afgespeeld.

Stoner is een onwaarschijnlijk mooi geschreven roman over het weinig opzienbarende leven van een weinig opzienbarende man.

Bijzonder zou ik dit boek willen noemen. Om dit boek nu ‘het beste boek van 2012’ te noemen zoals NRC Handelsblad doet, dat vind ik veel te ver gaan. Maar goed, het zal hier dan wel weer gaan over literaire toestanden die ik niet begrijp/zie.

Wat ik bijzonder aan het boek vindt is dat de schrijver erin geslaagd is om een weinig opzienbarend leven (en laten we wel wezen, 99,9% van alle levens is weinig opzienbarend maar daarom misschien juist weer wel heel bijzonder) op zo’n manier te beschrijven dat je wél wilt weten hoe het met hem af gaat lopen. Ik ontwikkelde een zekere sympathie voor Stoner maar had tegelijkertijd zoiets van ‘kom op zeg, een schop onder je kont, dát heb je nodig’. Al met al een prima boek dat rustig doorkabbelend goed is voor een aantal uurtjes leesplezier.

Nee dan, ‘Huis van Herinneringen‘! Wow, zucht, prachtig. Wat jammer dat ik dat uit had zeg!

Eleanors kinderen vinden het de hoogste tijd dat hun halfblinde, vierennegentig jaar oude moeder naar een verzorgingshuis gaat. Eleanor stemt daarmee in, maar staat erop haar bezittingen zelf uit te zoeken, in plaats van die taak aan de familie over te laten. Ze heeft namelijk het een en ander te verbergen. Nadat haar eerste poging om haar geheimen te vernietigen eindigt in een bijna fatale brand, draagt haar kleinzoon zijn vriend Peter voor om haar te helpen. Samen met Eleanor sorteert Peter geduldig alle oude brieven en foto’s. Wanneer ze stuiten op een stapeltje liefdesbrieven wordt zijn nieuwsgierigheid gewekt. Hij weet de oude dame zo ver te krijgen dat ze het grote geheim van haar leven met hem deelt. Terwijl Eleanor vertelt komt het verleden weer tot leven: de oorlog, waarin een gepassioneerde maar onmogelijke liefde opbloeide die vele levens daarna bepaalde…

Ook in dit boek gebeurd weinig opzienbarends, maar wow, wat een prachtige ode aan de liefde. Geweldig mooie zinnen, een prachtige sfeertekening, gevoelens die zo mooi omschreven worden. Twee zeer sympathieke hoofdrolspelers en de fragiele Eleanor die zo sterk was en ook aan het eind van haar leven nog steeds is. Het laatste hoofdstuk vond ik zeer bijzonder gedaan, echt heel, heel erg mooi. Rake, confronterende stukken, eerlijke gedachten, rauw verdriet. Echt ontroerend mooi. Kortom: zeer de moeite waard.

Twee weken geleden las ik ‘Overnight Millionaire‘ van Elle van Rijn en ‘De Getuigenis‘.

Waar gaat dat eerste boek over?

Jerry groeit op bij zijn moeder tot zij plotseling ernstig ziek wordt en hij bij zijn vader moet gaan wonen. Hij wordt er gekleineerd en mishandeld. Een lange en troosteloze weg langs stiefmoeders, opvanghuizen, pleeggezinnen en internaten volgt.
Hij komt in het criminele circuit terecht en zijn leven wordt een vicieuze cirkel van misdaad en geweld waar hij niet meer uit lijkt te kunnen komen.
Tot hij hoort dat zijn vader niet zijn echte vader is en ontdekt dat zijn biologische vader mogelijk Alfred Winkler is, een zakenman die miljoenen heeft nagelaten. Jerry zet alles op alles om via DNA-onderzoek te laten vaststellen dat hij Winklers zoon is. Krijgt hij de kans zich te ontworstelen aan zijn lot?

Ik vond het best een aangenaam boek voor tussendoor. Van Rijn heeft een plezierige schrijfstijl dus dat maakt dat het boek lekker wegleest. Af en toe vond ik het wel wat veel ellende op een hoop dus toen ik er aan het eind van het boek terwijl ik dat achteraf gezien ook al aan het begin van het boek had kunnen weten, maar daar was is weer eens overheen ‘gebladerd’ achter kwam dat dit gewoon een autobiografie was vond ik dat best, uh, apart zal ik maar zeggen. Tegelijkertijd heb ik dan echter ook meteen weer zoiets van ‘waarom daar nou een boek over schrijven?’ maar goed, dat is meer een rare gedachtenkronkel van mij.

Ook las ik ‘De Getuigenis’ van Anita Shreve. Van haar las ik in mijn pré-blog-tijdperk al een paar andere boeken. Prima romans zijn dat. Waar gaat dit boek over?

Op een elitaire kostschool in New England krijgt de directeur een tape overhandigd waarop drie veelbelovende ouderejaars scholieren seks hebben met een 14-jarige medescholiere. Er blijkt drank in het spel te zijn en hoewel gauw duidelijk wordt dat het meisje een en ander heeft uitgelokt, gedraagt ze zich nu als onschuldig slachtoffer. De directeur probeert de zaak te sussen maar de verontwaardigde ouders van het meisje schakelen de politie in.

Dit verhaal wordt verteld vanuit meerdere gezichtspunten, een beetje à la Picoult, en vond ik ook weer zeer de moeite waard. Het is net als met dat boek van vorige week: social media, het gebruik daarvan, het filmen van bepaalde zaken, het plaatsen van foto’s en filmpjes op het internet, het kan allemaal zo verschrikkelijk verkeerd uitvallen.

Net als ‘De laatste dagen van Amelia‘ is dit boek wederom een eye-opener: een veelbelovende toekomst kan door een dwaze, ondoordachte daad in één klap over zijn. Dat feit vind ik best heel beangstigend. De jongens waren dronken, hadden geen kwaad in de zin al deden ze natuurlijk wel iets heel stoms en ze hadden moeten weten dat het niet oké was wat ze deden. Het betrokken meisje verandert, om zelf niet in de penarie te komen, haar verhaal en ontspringt op die manier de dans. Maar goh, één ontzettend domme beslissing, één half uur en dan dit resultaat. Confronterend. Een indrukwekkend boek dus, een fijne schrijfstijl en goed uitgewerkte personages (waarbij Silas en Noëlle mijn favorieten waren).