‘Kom hier dat ik u kus‘, een boek met zo’n mooie titel is het waard om gelezen te worden lijkt mij. Waar gaat dit boek van Griet Op de Beeck over?

Kom hier dat ik u kus is een roman over Mona, als kind, als vierentwintigjarige, en als vijfendertigjarige. Een verhaal over waarom we worden wie we zijn, geschreven met humor, scherpte en veel schaamteloze eerlijkheid. Over ouders en kinderen. Over kapotte mensen en hoe zij ongewild anderen ook kapotmaken. Over waar verantwoordelijkheid eindigt en schuld begint. Over geheimen en eenzaamheid. Over ziekte en zwijgen. Over de gevaren van sterk zijn. Over vergeten en niet kunnen vergeten. Over jezelf durven redden. En natuurlijk ook nog over de liefde. Omdat dat alles is wat we hebben, of toch bijna.

Ik vond het een prachtig boek. Het is bijzonder om Mona op drie verschillende leeftijden te mogen volgen. Het kleine meisje Mona maakt dingen mee die een kind van haar leeftijd niet mee zou moeten maken. Ze wordt niet lichamelijk mishandeld, maar het scheelt niet veel. Daarnaast is de druk die de volwassenen om haar heen stuk voor stuk (bewust? onbewust?) op haar leggen enorm en daardoor wordt ze gevormd tot de vrouw die ze in de latere twee delen is.

De schrijfstijl is prachtig. Ik vind dat Vlaams toch wel een mooi taaltje. Zelfs de beschrijving van het gekibbel tussen Mona en haar vriend heeft iets welhaast poëtisch. Uiteindelijk blijkt Mona toch sterker te zijn dan verwacht en dát vind ik een meer dan prima eind van een boek dat ik met veel plezier gelezen heb.

Genoot ik van de mooie schrijfstijl van Op de Beeck, de schrijfstijl van Eva Monté irriteerde mij mateloos. Wat een kinderlijke manier van schrijven wordt er getoond in ‘Te koop‘.

Het is 2013. Nederland zucht onder de crisis. Makelaar Richard Hoek hanteert onorthodoxe methodes om de huizen van zijn radeloze klanten te verkopen. Hij laat echter een spoor van vernieling na. Daar komt zijn vrouw Marlinde pas achter als het te laat is…

Op zich zijn de uitgangspunten best goed: een gebeurtenis in  het verleden van Richard en Marlinde vindt zijn climax in het heden, de crisis op de huizenmarkt en het feit dat het  boek vanuit verschillende invalshoeken geschreven is, is ook best aardig. Maar wat die rare styliste in het verhaal doet en wat de drie verkopende partijen nu écht toevoegen aan het verhaal? Geen idee eigenlijk. Dat had heel anders, en in mijn ogen, beter gekund. De manier waarop de moeder van Marlinde tentoon gespreid wordt is ook vaag en haar taalgebruik is zo tegennatuurlijk. Nee, niet bepaald een boeiend boek.