Alleen met de goden & Passagier 23

Potjeverdulleme, dat ‘Alleen met de goden‘ van Alex Boogers heeft een behoorlijke indruk op mij gemaakt. Niet in het minst omdat het deels autobiografisch schijnt te zijn. Dan weet je natuurlijk niet precies welk deel autobiografisch is, maar een jeugd zoals Aaron die gun je natuurlijk niemand. Wat een ellende maakt die jongen mee, ik kan me er (gelukkig) niets bij voorstellen dat kinderen in zulke situaties opgroeien maar ik ben bang dat het toch voor een boel kinderen de realiteit is. Waar gaat dit boek over?

De elfjarige Aaron Bachman ziet op een avond een man roerloos in de deuropening liggen. Zijn vader staat met gebalde vuisten in de gang. Hij brult dat Aaron naar de huiskamer moet gaan. De vader belt met de politie en geeft zichzelf aan. Zo opent deze overweldigende coming-of-age roman, waarin Alex Boogers al zijn thema’s laat samenvloeien: verstoorde familierelaties, liefde en verlating, vechten om te overleven, schrijven om te groeien. Tegelijk is deze ontroerende, meeslepende vertelling een zoektocht naar een vader.

Ik las al meer boeken van Boogers (maar van één een logje geschreven zie ik) en ook die vond ik echt zeer de moeite waard. En dit ‘Alleen met de goden’ dat raakte me gewoon. Omdat Aaron ondanks alles doorzet, zijn best blijft doen en omdat hij ervoor kiest niet de weg van de minste weerstand te kiezen. Een fijne schrijfstijl en het besef dat er kinderen zijn die het niet zo getroffen hebben als de onze, maakte dit een boek waaraan ik nog regelmatig terugdacht.
20150711_210136 20150714_093031
Dan ‘Passagier 23‘ waarover op bol.com toch behoorlijk enthousiaste reacties staan. Waar gaat dit boek over?

Politiepsycholoog Martin Schwarz heeft tijdens een vakantie op het cruiseschip Sultan of the Sea zijn vrouw en zoontje verloren. Niemand heeft ooit kunnen ophelderen wat er tijdens die noodlottige reis is gebeurd en Martin blijft achter als een mentaal wrak. Hij heeft zich voorgenomen nooit meer één voet op een cruiseschip te zetten, totdat hij vijf jaar later een mysterieus telefoontje krijgt van een oudere dame die beweert meer van de verdwijning te weten. Martin gaat terug naar het gewraakte schip en komt op het spoor van een verdwenen gewaand meisje dat is teruggekeerd naar de Sultan – samen met de teddybeer van zijn zoontje…

Ik moet zeggen: ik kreeg het daar niet bepaald warm van. Een warrige en chaotische thriller vond ik het vooral met een, weliswaar sympathieke, hoofdpersoon die nou ook niet bepaald tot de verbeelding spreekt. Desalniettemin (dat blijft toch een fantastisch woord nietwaar) een schrijfstijl die maakt dat je het boek toch wel echt uit wilt lezen en na het dankwoord nog een stukje epiloog die ik dan weer behoorlijk geniaal vond.

4 gedachten over “Alleen met de goden & Passagier 23

  1. De eerste gaat op de lijst, de tweede niet. Ik zag trouwens dat onze bieb het boek nog niet heeft aangeschaft. Ik zal ze een hint geven. Fijne zondag.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *