Aangenaam verrast werd ik door ‘Drie vrienden, een huis (en een klusjesman)‘ van Astrid Harrewijn. Waar gaat dit boek over?

Sommige dingen doe je gewoon niet als je halverwege de dertig bent. Zoals je veilige vaste baan, je huis in Limburg en het vooruitzicht van een bruiloft inruilen voor een tijdelijke baan bij het Van Gogh Museum in Amsterdam. Noor doet het wél, tot verdriet van haar ouders en haar vriend. Ze betrekt samen met haar jongere zusje Kiki en studievriend Joost een verwaarloosd pandje aan de Herengracht. Kiki is bewust single, het zwarte schaap van de familie en ziet de wereld als haar speeltuin. Ze werkt voor Jeff Koons en brengt zijn spraakmakende tentoonstelling naar het Stedelijk. Joost, een vriendelijke maar ietwat stoffige vrijgezel, werkt als adviseur bij het Rijksmuseum. Noor, Kiki en Joost delen lief, leed en de voordeur met elkaar en kennen maar één harde regel: thuis wordt er niet gesproken over het werk op het Museumplein. Terwijl het huis een verbouwing ondergaat ontdekt Noor zichzelf, de waarde van vriendschap, en een groot schandaal in de kunstwereld. Kortom: ze ontdekt het leven.

Op de een of andere manier verwachtte ik een soort van chicklitachtig boek te gaan lezen en ergens klopt dat wel, maar tegelijk ook niet. Het boek heeft een heel bijzonder sfeertje (anders kan ik het niet omschrijven) en is vrij volwassen. De manier van schrijven is erg plezierig en heel mooi leesbaar. Noor is een sympathiek personage en ook voor Kiki geldt dat. Door heel het boek zitten eigenlijk best een groot aantal ‘wijze levenslessen’ van hoe je ook tegen het leven aan kunt kijken. Best heel verhelderend. Joost, de derde vriend, komt wat minder uit de verf en denk je in eerste instantie nog dat Noor wel voor hem zal vallen, dan gebeurt dat dan weer net niet. Dus dat is eigenlijk wel tof gedaan.

De verhaallijn rondom het grote schandaal in de kunstwereld vind ik ietwat ongeloofwaardig, maar maakt het boek tegelijkertijd wel interessanter. Kortom: met heel veel plezier gelezen dit boek. Misschien moet ik me toch maar ‘ns aan meer boeken van Harrewijn wagen.