Mrs. T. is gedoopt, Mrs. T. heeft haar communie gedaan en Mrs. T. is ook nog eens een keer gevormd. Kortom: Mrs. T. is katholiek. Tenminste, dat schijnt Mrs. T. te zijn.

Mrs. T. gelooft wel in iets, maar wat dat is? Ik denk wel dat er iets is, maar is dat dan God?

De meeste bijbelverhalen vindt Mrs. T. best heel mooi, maar sommige ook erg naar en akelig. Gelukkig is het natuurlijk ook maar wat je uit die verhalen haalt en hoe je ze voor jezelf interpreteert.

Mrs. T. zou pagina’s vol kunnen schrijven over religie, wat het met mensen doet, wat het met de wereld doet (en heeft gedaan), over onbegrip en intolerantie. Maar ook over saamhorigheid, bij elkaar horen en juist weer tolerantie. Maar hierover wordt al zoveel gesproken en geschreven, Mrs. T. voegt daar niets aan toe. Het is ook een oneindige discussie in Mrs. T.’s ogen.

Geloof is zo moeilijk. Voor Mrs. T. is Vaticaanstad en de Paus iets wat niet meer van deze tijd is. Voor heel veel anderen is de Paus juist geweldig. Volgens Mrs. T. jaagt men door sommige standpunten de mensen juist de kerk uit en dat terwijl het zo verschrikkelijk goed zou kunnen zijn als we met z’n allen ergens voor konden gaan.

Voor Mr. T. is het geloof meer duidelijk, hij is katholiek en zelfs min of meer actief in de parochie. Soms zou Mrs. T. willen dat ze meer van Mr. T.. Mr. T. zegt: geloven doe je voor jezelf. Misschien dat Mrs. T. dat maar ‘ns moet gaan proberen.