Mrs. T. had het al regelmatig in haar handen gehad: het boek ‘De schaduw van de wind’ van Carlos Ruiz Zafón.

Maar steeds kocht ze het niet. Mrs. T. is namelijk niet zo heel erg van de (verantwoorde?) literatuur, ze houdt meer van romans (geen streekromans of bouquet reeks trouwens), thrillers, fantasy, historische verhalen en dergelijke.

De verplichte boekenlijst op school heeft averechts gewerkt wat Mrs. T. betreft: Wolkers, Reve en kompanen konden Mrs. T. met hun schrijfstijl niet bekoren. Mrs. T. vond de verhalen vaak niet mooi, vaak te grof en zo ‘hak op de takkerig’.

Maar goed: De schaduw van de wind. Uiteindelijk kocht Mrs. T. het van haar verjaardagsgeld en heeft ze het gisteren uitgelezen.

De eerste 150 bladzijden heeft Mrs. T. echt door moeten worstelen, het verhaal pakte haar niet, was warrig in haar beleving. Gelukkig heeft Mrs. T. doorgezet want na die, in haar ogen, trage start maakt Zafón het helemaal goed. Wat een verhaal, wat een ontwikkelingen, wat een liefde.

Heb jij dat soms ook? Dat je aan de ene kant wilt weten hoe een boek afloopt, maar dat je aan de andere kant het boek ook niet uit wilt lezen, want dan is het voorbij. Dat had Mrs. T. uiteindelijk met dit boek ook.

En jij, ken je dit boek, heb je het wellicht ook gelezen? Enne … wat vond je ervan. Mrs. T. is erg benieuwd.