Maandelijks archief: juli 2006
Nieuwsloos
Mrs. T. is reeds geruime tijd (zo’n twee maanden alweer) zo ongeveer nieuwsloos. Nieuwsloos in die zin van geen journaals op televisie kijken (noem het daarom beter: nieuwsbeeldenloos als dat tenminste een echt woord is). Alleen het Jeugdjournaal ziet Mrs. T. bijna elke dag. Redenen om nieuwsloos te zijn, zijn:
- het weer/zomer (dus sowieso weinig televisie);
- studie (Mrs. T. probeert elke dag even te studeren);
- het internetten/webloggen (Mrs. T. heeft een vaste routine wat websites bekijken betreft, daar zitten ook nieuwssites bij);
- vakantie (in ons alom geprezen Gorssel heeft Mrs. T. één journaal gezien, op dinsdag tijdens het voeden van Kleine Zus);
- gevierde teugels (in de regel hanteren Mr. T. en Mrs. T. strikte bedtijden, momenteel gaat Grote Zus regelmatig wat later naar bed, uiteraard in verband met de vakantie en Grote Zus mag van ons het ‘grotemensenjournaal’ niet eens zien).
Het is niet zo dat Mrs. T. niet geïnteresseerd is het nieuws. Verre van zelfs. En de radio staat in huize Mrs. T. altijd aan, ieder uur hoort Mrs. T. de belangrijkste nieuwsfeiten. Dus Mrs. T. is vrij goed op de hoogte. Maar Mrs. T. ziet momenteel dus zelden nieuwsbeelden. Noem het struisvogelgedrag, maar het bevalt Mrs. T. prima. Natuurlijk weet Mrs. T. dat het in de wereld een (al dan niet door de mens gecreërde) puinhoop is. De situatie in Israël/Libanon baart haar zorgen en ook ander groot en klein nieuws is bekend.
De aanslagen in New York op 11 september heeft Mrs. T. met een soort van morbide fascinatie en angst gevolgd. Daar werd ze niet vrolijk van, maar iets maakte dat ze bleef kijken, het wilde ondergaan en begrijpen (doet ze trouwens nog steeds niet). De tsunami van 1½ jaar had hetzelfde effect. Kijken, kijken, huilen ook, onmacht voelen. In haar leven heeft Mrs. T. reeds heel veel trieste gebeurtenissen aanschouwt.
Dat is nu net wat Mrs. T. nu dus niet meer doet: de beelden ondergaan. En dat, dat bevalt heel erg goed …
177
177 Bladzijdes heeft Mrs. T. in haar boek gelezen tijdens haar verblijf in Gorssel. En 177 bladzijdes in 8 dagen (!) is niets voor een boekenwurm als Mrs. T.. Dat wil dus zeggen dat het SUPER was! Kleine Zus, Grote Zus, Mr. T. en Mrs. T. hebben een geweldige week gehad.
In het kort: 4 personen op een 6-persoonskamer, De Kleine Haar, aanschuiven, eten wat de pot schaft, waterspelletjes, Lara, muggen, lekkerbekje, Johan, prachtig weer, lunchpakketjes, fietsen, bultjes bij Kleine Zus, Huis Verwolde, dikke boom, midgetgolf, rugpijn, Zessprong, nasi, Daniëlle, koekjes bakken, De witte wieven, wolkbreuk, molen, Sem, huifkar, klootschieten, familie Wester, kwartetten, Scrabble, Set, Simone, zoete witte wijn, zwemmen, sandalen kopen, Astrid, tomatensoep, Jiska, een jongen die een meisje blijkt, Het land van Jan Klaassen, slappe koffie, poppenkast, Kleine Zus halverwege naar oma en opa, beenham, wespen, heet, heter, heetst, rechercheur, buikschuiven, derde prijs, Deventer, epilepsie, Erika, Hanzespeurneus?, Speelgoedmuseum, historie, borstelwinkeltje, slippers, Talamini, hondenpoeploos en wespenloos, Regina, macaroni, familie Bakker, goochelshow, gescheiden vrouwen, circusweek, Arie, Vincent, vegetariërs, snelle Jelle, Reinout, Wieckse Witte, indrukwekkende verhalen, ooievaarsdorp, fietsvakantie, Landgoed Joppe, ‘enorme’ wond aan grote teen, nog meer muggen, het mysterie van het verdwenen scheermes, Kristalmuseum, Lapis Lazuli, jeuk, zand wassen, moedergevoel, Erven Brooks, spareribs, bonte avond, kraskaarten, Burgers’ Zoo, thuiskomst …
Mrs. T. kan nog veel meer dingen noemen, maar echt beschrijven hoe verschrikkelijk, geweldig, enorm lekker ze zich voelde tijdens deze vakantie kan ze eigenlijk niet. Heus, je moet het ervaren.
En wil de lezer wat meer toelichting over een van de steekwoorden? Laat het weten, Mrs. T. zal kijken of ze haar gevoel over kan brengen …
Stayokay
Wij verblijven de komende week hier. Niet verkeerd lijkt Mrs. T. zo. We gaan van alles doen en beleven en ook gewoon lekker boeken lezen, wijntjes drinken, bij het kampvuur zitten, kletsen, relaxen, genieten van de meiden, en nog heel veel meer. Tot over een week. En wil je meer info over dit prachtige ‘Pippi Langkous-huis’? Kijk op www.stayokay.nl (hostel in Gorssel).
Touwtje uit de brievenbus
Ik heb je toch gevoerd
Hapje voor hapje
Ik heb je leren lopen
Stapje voor stapje
Sinaasappels, buitenlucht
Boterhammen mee
Wandelen, samen hand in hand
Rennen langs de zee
Een tikje op je vingers
Een pluimpje op je hoed
Een klopje op je schouder
Van: Meisje, jij gaat goed
Een glimlach van vertrouwen
Er wordt van jou gehouen
Die hele lange weg
Die wij samen mogen gaan
Nemen geven
Leren leven
Eigen benen staan
Mijn hart, mijn huis
Staan altijd voor jou open
En een touwtje uit de brievenbus
Je kan zo naar binnen lopen
Bovenstaande tekst schreef de moeder van Mrs. T. in het vijfde schift van Grote Zus. Van beide dames houdt Mrs. T. schriften bij. In die schriften belevenissen, korte verhaaltjes, grappige voorvallen, moeilijke momenten, foto’s, tekeningen, entreekaartjes etcetera, etcetera.
In het vijfde schrift van Grote Zus is Grote Zus net zo oud als Kleine Zus nu. En het is grappig om sommige dingen van haar terug te kunnen lezen, kijken of we nu dingen anders doen, of er overeenkomsten zijn, over bezoeken aan het consultatiebureau en nog heel veel meer.
De oorspronkelijke tekst van ‘Touwtje uit de brievenbus’ (Paul van Vliet) is langer en verhaalt over een relatie tussen een ouder en een kind die niet goed is. Die gebroken is. En dat is triest.
Mrs. T.’s moeder heeft haar eigen versie van de tekst gemaakt en daar spreekt liefde uit. Nog steeds schrijft oma in de schriften van beide kleindochters en haar verhaaltjes en gedachten zijn kostbaar en dierbaar. Mrs. T.’s moeder is een superoma!
Beschermd: Over zwakke plekken en hete dagen
Op een dag zijn alle leuke dingen op
Onderstaande column van Daniela Hooghiemstra las Mrs. T. in Esta nummer 14. Mrs. T. is het van harte eens met de kern van haar verhaal.
“De plaatselijke muziekschool vroeg ons om een enquête in te vullen. Ze wilden weten of hun lesaanbod nog wel aansloot bij hun doelgroep. Een veeg teken. Waarschijnlijk hadden zich al in geen tijden nieuwe leerlingen gemeld. Waarom zat mijn kind niet op de muziekschool? Met het schaamrood op de kaken omcirkelde ik: ‘geen interesse’. Want dat was de waarheid. Ik heb het afgelopen jaar bijna iedere week gevraagd: ‘Lijkt blokfluit jou niet leuk?’. Of: ‘Piano! Dat lijkt me echt iets voor jou’. Maar Emma zag het niet zitten. Paardrijden, ja, dát wil ze wel. Maar blokfluit? Kom nou, ze is niet gek.Zelf heb ik als kind geblokfluit dat het een lieve lust was. Niemand vroeg of ik dat ‘leuk’ vond. Blokfluiten valt niet in de categorie ‘leuk’. Want als je geen noteren leert lezen, is het ook niet ‘leuk’. Ik zie soms kinderen met saxofoons of trompetten op hun rug door de stad fietsen. Dat is kennelijk wél leuk. Drummen willen ze ook nog wel, of elektrische gitaar spelen. Kinderen vertikken het eenvoudigweg iets te doen dat niet ‘leuk’ is. Op school is het ook altijd feest: omdat iemand weggaat of juist aankomt, omdat het Sint-Maarten, sinterklaas, Kerstmis, carnaval, Halloween of (Palm)Pasen is. Op het uiteinde van kindertandenborstels staan grijnzende konijnen en zelfs op pleisters staan beesten afgebeeld die heel hard moeten lachten. Tijdens saaie autoreizen kun je video kijken. Dat is dus ook al leuk! Ik heb gehoord van kinderen die op circusles zitten. Speerwerpen schijnt ook in opkomst te zijn. Maar blokfluiten, ho maar. Het nut van blokfluiten was, als ik mij goeder herinner, dat je er een ‘basis’ mee legde. Maar dingen die ‘leuk’ zijn hebben helemaal geen basis nodig. Dat is nou juist het leuke van die leuke dingen, dat ze meteen leuk zijn, zonder dat je er iets voor hoeft te doen. Laatst hoorde ik een moeder zeggen dat zijn een ‘leuke’ pianolerares had gevonden, namelijk eentje die haar leerlingen ook liedjes van K3 laat spelen. Maar schieten we daar iets mee op?
‘Leuke’ dingen vragen om steeds méér ‘leuke’ dingen. Totdat, op een dag, de leuke dingen op zijn. En wat dan? Dan krijg je volwassenen die gaan bungeejumpen, of paintballen. Of skiën in de nepsneeuw, zoals mijn man laatst heeft gedaan tijdens een bedrijfsuitje. ‘Heel leuk’, volgens hem. Volgens mij wordt het tijd dat ik het bij ons thuis een beetje minder ‘leuk’ ga maken. Niet zeggen: ‘Lijkt blokfluitles jou leuk?’, maar: ‘Volgende week ga jij naar blokfluitles’. Muziekschool, here we come!”
Wat vind jij van deze column? Zijn alle leuke dingen op? Zijn we vergeten hoe we gewone dingen leuk moeten vinden?
Beschermd: Taakverdeling
Beschermd: Inhaalslag
Vriendschap
Een vriend die alleen lijdt,
beledigt de ander.
Mrs. T. is erg benieuwd naar jouw mening over het bovenstaande …
Beschermd: Nostalgie
Stelling
Wie met beide benen op de grond staat, komt niet vooruit.
En verder:
- heeft Mrs. T. vakantie (4 weken);
- heeft Mr. T. vakantie (3 weken);
- is Mrs. T.’s papa vandaag jarig (hij wordt 63 jaar);
- gaat Mrs. T. daar zometeen op feest;
- gaat Mr. T. niet mee, want die is de bouwvak ‘inluiden’;
- is Mr. T. helemaal geen bouwvakker, maar dat terzijde;
- zijn de meiden vanmiddag al met Mr. T. geweest;
- komt de oppas zometeen;
- springt Mrs. T. nu dus even onder de douche;
- fijne avond allemaal!
Bloed
Zoooooo, Mrs. T. is weer een ½ kilo kwijt. Of zou dat zo niet werken? Mrs. T. heeft zojuist namelijk een ½ liter bloed afgestaan. Mrs. T. is bloeddonor en dat is ze inmiddels een jaar of acht.
Waarom geeft Mrs. T. bloed?
Natuurlijk omdat ze het idee heeft dat ze daarmee de medemens vooruit helpt. Dat kunnen ernstig zieke mensen zijn of vrouwen die teveel bloed hebben verloren na een bevalling of verkeersslachtoffers of mensen met ernstige brandwonden. Verder wordt in sommige gevallen het bloed ook gebruikt voor wetenschappelijk onderzoek. Bij al deze redenen voelt Mrs. T. zich goed.
Maar, Mrs. T. geeft ook bloed uit eigenbelang. Elke keer dat je geeft onderga je ter plaatse een kleine medische keuring en in het lab wordt je bloed ook nog op een aantal andere zaken onderzocht. En ook daarbij voelt Mrs. T. zich goed.
Voor meer informatie over het bloeddonor zijn: www.sanquin.nl
En jij, ook bloeddonor? Orgaandonor misschien? Of juist niet?
Gezagsgetrouw
Ge’zags.ge.trouw bn zich onderwerpend aan het gestelde gezag.
Mrs. T. is vrij gezagsgetrouw. Dat betekent in haar ogen dat er regels zijn om op te volgen. En dat je, door jouw gedrag, een voorbeeld bent voor je kinderen. Kinderen imiteren immers.
Dat betekent bijvoorbeeld dat je je afval in de daarvoor bestemde bakken gooit.
Dat je midden in de nacht geen muziek op volle kracht gaat draaien (of je waarschuwt op z’n minst je buren ).
Dat je respect toont voor andermans eigendommen.
Dat je gewoon stopt als het verkeerslicht op oranje springt en niet nog even extra gas geeft. Sowieso dat je je aan de verkeersregels houdt.
Dat je niet gaat staan schelden als een soort van viswijf (hoe boos je ook bent).
Dat je je kinderen tot de orde roept als ze al te gek maken.
Maar dat betekent vooral dat je nooit willens en wetens de regels zoals die in ons land gelden te grabbel gooit en jouw kinderen bewust dingen laat doen die -bij wet of volgens algemene fatsoensnormen- verboden zijn in ons land.
Waar gaat het voorgaande nou eigenlijk allemaal over? Gisteren zag Mrs. T. bij het programma RegioNED een item over een soort minimotors voor kinderen van zo’n jaar of 8 tot 10. Het zijn motors die in Nederland verboden zijn maar die toch verkocht worden (hoe dat dan weer kan, dat begrijpt Mrs. T. niet). Die motors die kunnen 70 tot 80 kilometer per uur! Mrs. T. wil niet eens denken aan de drama’s die hiermee kunnen gebeuren …
Maar de reden van dit logje gaat dus over de ouders. De ouders die het prachtig vinden om toch zo’n ding te kopen voor hun kind. Die ouders die geïnterviewd worden en die -op de vraag van de interviewer over de illegaliteit van het een en ander- lachend antwoorden ‘Och, ik doe toch wat ik wil’, en daar staat zoon-/dochterlief dan naast. Die ouders.
Een tijd geleden was er ergens een rel over een soort van elektrische stepjes. Ook die dingen waren illegaal, maar werden door een aantal mensen gekocht voor hun kinderen. Een van de moeders wist te vertellen dat ‘Oom agent, als hij de step van haar zoontje af zou pakken, wel eens even flink in elkaar getimmerd zou worden door haar’. Zulke ouders dus.
Mrs. T. is er van overtuigd dat deze ouders uiteraard heel veel van hun kinderen houden. Maar Mrs. T. vindt ook dat deze mensen een heel erg verkeerd voorbeeld geven. Niet alleen aan hun eigen kinderen, maar ook aan iedereen die het ziet.
En: wat vind jij? Maakt Mrs. T. zich weer ‘ns druk om niets en moet ze zich gewoon met haar eigen zaken bemoeien of ben je het toch wel een beetje met haar eens?
Iemand de gouden tip?
Wie verlost onze Kleine Zus dame van de kwelling die nagels knippen heet?
In Kleine Zus schuilt een enorm temperament. Wat kan dat meisje gillen, protesteren, schateren, boos worden, huilen. Kleine Zus doet alles met volle overtuiging.
Maar het aller-, aller-, allerhardste gillenhuilen doet Kleine Zus bij het nagelknippen. Dat is bij haar gewoon (bijna) niet te doen.
Mr. T. houdt Kleine Zus zo stevig mogelijk vast, Mrs. T. knipt haar nagels. Het is één drama (elke keer weer). Het zweet breekt Mrs. T. uit (zelfs in de winter). En het moet gebeuren. Kleine Zus heeft uitslag, Kleine Zus krabt, Kleine Zus krabt haar huid open en Kleine Zus krabt onze huid open.
Dus: wie oh wie kan Kleine Zus bevrijden van die lastige ouders. Wie heeft de gouden tip voor het geruisloos knippen van haar nageltjes? Wij allen zijn u eeuwige dankbaarheid verschuldigd.