Mrs. T. verbaast zich meer en meer over het snoepen van kinderen. Mrs. T. verbaast zich ook steeds meer over het gemak waarmee papa’s en mama’s hun kinderen snoep geven. Zeurt een kind? Snoepje erin. Zijn we een dagje weg? Ongeveer elk half uur, een snoepje (koekje, zakje chips, ijsje) erin.

Mrs. T. begrijpt daar helemaal niets van. Voor haar (en dus ook voor Grote Zus) is snoepen nog steeds “speciaal”. Er zijn in Mrs. T.’s huis twee snoepmomenten. Eentje rond 15.00 uur (of meteen uit school) en eentje om 18.30 uur (tenminste, als Grote Zus haar bord op tijd leeg heeft gegeten) voor de bedtijd van 19.00 uur. ‘s Ochtends is er rond 10.30 uur een rijstwafel of fruit en drinken (prik alleen bij hele speciale gelegenheden).

Als hier kinderen komen spelen, dan weten ze dat ze echt niet hoeven te komen vragen ‘mag ik een snoepje?’. Ook weer zoiets raars, dat kinderen daarom komen vragen. Ik durf vrij stellig te zeggen dat Grote Zus dat ‘op een ander’ niet zal doen. Maar ja, als papa of mama er niet zijn, en vriendinnetjes het de normaalste zaak van de wereld vinden, dan zal Grote Zus daar ongetwijfeld in mee gaan.

Gisterenavond deden Grote Zus en Mrs. T. mee aan de eerste dag van de wandeldriedaagse. Dat is hartstikke gezellig en we hebben samen veel plezier. Sommige stukken liepen we met een ander groepje mee. Dat ging in totaal om zo’n 1½ kilometer schat Mrs. T. in. In die 1½ kilometer heeft Grote Zus drie keer iets te snoepen gekregen. Mrs. T. (en da’s misschien het andere uiterste) heeft er niet eens aan gedacht snoep mee te nemen.

Afgelopen zaterdag waren we, zoals reeds gemeld, bij een optreden van Gerard van Maasakkers. Toevallig kwamen we daar het beste vriendinnetje van Grote Zus met haar ouders en grote zus tegen. Omdat de fanfare uit ons dorp met Gerard optrad waren er trouwens heel veel bekenden. Mrs. T. had een rol mentos bij. Die had ze best thuis kunnen laten. Tijdens het optreden, dat ongeveer een uur duurde, werd er uitgedeeld: tucjes, zakjes snoep, koekjes, nog meer tucjes en uiteindelijk per kind zo’n uitdeelrolletje snoep. Die moest Grote Zus van mij inleveren. Dat resulteerde in een boze Grote Zus, het is natuurlijk ook niet leuk als jouw mama zo streng is. Maar mama zat zich steeds meer te ergeren aan dat uitgedeel (goed woord?) en ze wil ook geen ziek kind thuis. En nog zijn er dan kinderen die zeuren om ‘meer, meer, meer’.

Om snoep zeuren, dat doet Grote Zus niet (thuis sowies niet, op een ander???). Ze weet donders goed hoe de regels zijn. En echt veel snoepen doet ze ook niet. In het bakje naast de koelkast liggen de snoepschatten die Grote Zus zo in de loop der tijd verzamelt. Er liggen nu nog chocolademunten van de sint, een zakje chips van begin februari, diverse restanten snoepzakken.

Vind jij ook dat ouders teveel snoep geven, of vind je juist dat Mrs. T. zich druk maakt om niets? En hoe doe jij dat eigenlijk …