Gezagsgetrouw

Ge’zags.ge.trouw bn zich onderwerpend aan het gestelde gezag.


Mrs. T. is vrij gezagsgetrouw. Dat betekent in haar ogen dat er regels zijn om op te volgen. En dat je, door jouw gedrag, een voorbeeld bent voor je kinderen. Kinderen imiteren immers.

Dat betekent bijvoorbeeld dat je je afval in de daarvoor bestemde bakken gooit.

Dat je midden in de nacht geen muziek op volle kracht gaat draaien (of je waarschuwt op z’n minst je buren ).

Dat je respect toont voor andermans eigendommen.

Dat je gewoon stopt als het verkeerslicht op oranje springt en niet nog even extra gas geeft. Sowieso dat je je aan de verkeersregels houdt.

Dat je niet gaat staan schelden als een soort van viswijf (hoe boos je ook bent).

Dat je je kinderen tot de orde roept als ze al te gek maken.

Maar dat betekent vooral dat je nooit willens en wetens de regels zoals die in ons land gelden te grabbel gooit en jouw kinderen bewust dingen laat doen die -bij wet of volgens algemene fatsoensnormen- verboden zijn in ons land.

Waar gaat het voorgaande nou eigenlijk allemaal over? Gisteren zag Mrs. T. bij het programma RegioNED een item over een soort minimotors voor kinderen van zo’n jaar of 8 tot 10. Het zijn motors die in Nederland verboden zijn maar die toch verkocht worden (hoe dat dan weer kan, dat begrijpt Mrs. T. niet). Die motors die kunnen 70 tot 80 kilometer per uur! Mrs. T. wil niet eens denken aan de drama’s die hiermee kunnen gebeuren …

Maar de reden van dit logje gaat dus over de ouders. De ouders die het prachtig vinden om toch zo’n ding te kopen voor hun kind. Die ouders die geïnterviewd worden en die -op de vraag van de interviewer over de illegaliteit van het een en ander- lachend antwoorden ‘Och, ik doe toch wat ik wil’, en daar staat zoon-/dochterlief dan naast. Die ouders.

Een tijd geleden was er ergens een rel over een soort van elektrische stepjes. Ook die dingen waren illegaal, maar werden door een aantal mensen gekocht voor hun kinderen. Een van de moeders wist te vertellen dat ‘Oom agent, als hij de step van haar zoontje af zou pakken, wel eens even flink in elkaar getimmerd zou worden door haar’. Zulke ouders dus.

Mrs. T. is er van overtuigd dat deze ouders uiteraard heel veel van hun kinderen houden. Maar Mrs. T. vindt ook dat deze mensen een heel erg verkeerd voorbeeld geven. Niet alleen aan hun eigen kinderen, maar ook aan iedereen die het ziet.

En: wat vind jij? Maakt Mrs. T. zich weer ‘ns druk om niets en moet ze zich gewoon met haar eigen zaken bemoeien of ben je het toch wel een beetje met haar eens?

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *