De pot op

In navolging van Quest dat deze maand een artikel heeft besteed aan het kleinste kamertje: aanschouw het toilet in huize T.

Huis_004 Huis_011 Huis_002 Huis_007 Huis_010 Huis_001

Mrs. T. geeft toe, het is een beetje druk, maar wel hartstikke gezellig zo tijdens grote en kleine boodschappen.

En jij? Ook werk gemaakt van je toilet?

Boze en fijne geheimen

Hoe bescherm je een klein meisje tegen de grote boze buitenwereld?

Dat is een kwestie waar Mrs. T. zich regelmatig mee bezig houdt. Natuurlijk wil je dat jouw kinderen opgroeien in een mooie en blije wereld en dat lukt op zich heel goed. Grote Zus is een gelukkig kind en zij danst door het leven. Mr. T. en Mrs. T. willen dat natuurlijk zo houden. Mrs. T. realiseert zich ook dat het welhaast ondoenlijk is om je kinderen overal tegen te beschermen. En in feite moet een ouder dat ook niet willen. Grote Zus zal zich nog regelmatig stoten (zoals we dat hier noemen), maar dat zullen stootjes zijn die ze zelf ‘veroorzaakt’.

Er kunnen ook stoten zijn die door anderen veroorzaakt worden. Dat is Mrs. T.’s worst nightmare. Op welke leeftijd ga je je kinderen voorbereiden op stoute (grote?) mensen. Natuurlijk wil je ze zo lang mogelijk onbevangen laten, maar aan de andere kant dien je ervoor te zorgen dat kinderen weten wat wel en wat geen acceptabel gedrag is van anderen.

Mrs. T. heeft Grote Zus het principe van boze en fijne geheimen vertelt. Fijne geheimen, dat zijn gewoon fijne geheimen, geheimen waar Grote Zus zich blij bij voelt, geheimen die mama eigenlijk heel graag wil weten hoor, maar die Grote Zus echt niet aan mama hoeft te vertellen. Geheimpjes dus die voor Grote Zus alleen zijn.

Boze geheimen daarentegen, dat zijn geheimen waar Grote Zus heel erg bang van wordt of geheimen waarbij zij zich niet fijn en veilig voelt. Boze geheimen zijn geheimen waarvan een ander tegen Grote Zus gezegd heeft dat ze het niet door mag vertellen want anders dan gebeurt er … (vul zelf maar een tot de verbeelding sprekend akelig iets in). Boze geheimen, die moet Grote Zus gewoon meteen tegen papa of mama vertellen. Ook als dat eigenlijk niet mag van die andere meneer of mevrouw. Boze geheimen, die zijn er om te delen met papa en mama.

Dat je niet mee mag gaan met vreemde mensen is Grote Zus ook al lang bekend. Ook niet als die lieve mevrouw zegt dat ze babypoesjes thuis heeft die ze mag komen aaien. En snoepjes aannemen van vreemden, ook daarvan is duidelijk dat dat niet mag.

We besteden er niet te veel aandacht aan hier in huis, want we willen proberen Grote Zus zo lang mogelijk onbevangen te laten zijn. Maar af en toe zetten we de puntjes nog een keer op de i. Mrs. T. wou dat het niet nodig was, Mrs. T. hoopt dat ze voldoende doet om Grote Zus voor te bereiden op de grote boze wereld.

En jij? Hoe zou jij dit aanpakken of hoe heb je zoiets aangepakt??? Jouw mening is zeer welkom.

Relax woman!

Een tijdje geleden schreef Mrs. T. over haar rare lijf. De reacties die toen binnenkwamen waren erg welkom.

De laatste paar maanden wordt Mrs. T. dagelijks geconfronteerd met hoofdpijn. ‘s Ochtends bij het wakkerworden is het al raak en de hoofdpijn blijft gedurende de rest van de dag zitten. En dat is verdorie niet fijn.

Ruim twee weken geleden is Mrs. T. hiervoor naar de huisarts gegaan. Hij vermoedt dat het te maken heeft met de spierspanning in haar bovenrug, schouders en nek. In januari is Mrs. T. daar al voor bij de fysio geweest, toen waren schouderklachten de aanleiding. In het najaar van 2005 heeft Mrs. T. twee keer een spuit in haar schouder gehad omdat de boel ontstoken was. Het is dus duidelijk een gevoelige plek. De hele dag met een klein mensje rondsjouwen is ook niet echt bevorderlijk, dan wordt de toch al kwetsbare boel overbelast met -in dit geval- veel hoofdpijn als gevolg.

In ieder geval, Mrs. T. is weer bij de fysiotherapeut beland. Deze fysiotherapeut heeft zich volgens haar trouwens in z’n beroep vergist, want hij ziet er uit als een skileraar of surfgod, maar dat is natuurlijk alleen maar meegenomen.

De surfgod heeft inmiddels geconstateerd dat de klachten waarschijnlijk vanuit de aanhechting van de ribben komen, de spieren worden overbelast en Mrs. T. krijgt hoofdpijn. Voila, as simple as that.

Nu wordt Mrs. T. gemasseerd met het doel de spieren weer los te maken. En dat is meestentijds erg aangenaam. Soms ook erg pijnlijk, maar dat schijnt erbij te horen.

Mrs. T. krijgt ook huiswerk. Ga twee keer per dag 10 minuten op een stoel zitten, geen tv, geen radio, kinderen uitzetten (of gewoon doen als de kinderen niet thuis zijn/in bed liggen natuurlijk), nul komma nul impulsen en ontspan je. Da’s nog niet zo gemakkelijk, gedachten dwalen gemakkelijk af heeft Mrs. T. gemerkt. Maar het gevoel van zware armen is erg aangenaam. Dat je soms denkt ‘mijn hoofd valt er bijna af’ is dan natuurlijk wat minder. Effect heeft het wel (vooral een gevoel van welbehagen). Hopelijk lukt het de skileraar om Mrs. T. van haar klachten af te helpen. Anders gaat Mrs. T. iets anders proberen, wat? Geen idee, misschien voetreflex of heeft een lezer nog tips?

En jij: hoe ontspan jij je / wat is voor jou de ideale manier van ontspanning?

Roken

Vroeger rookte Mrs. T.. Mrs. T. is rond haar 15de begonnen met sigaretjes roken, stiekem, als ze haar hond uit ging laten. Want tja, stoer willen we zijn nietwaar?

Wat volgde was een periode van roken, stoppen, weer roken, stoppen, weer roken, stoppen, weer roken, stoppen, weer roken. Sinds een aantal jaren is Mrs. T. nu weer rookloos. En nog, niet roken blijft soms verschrikkelijk moeilijk.

Mr. T. rookte vroeger. Mr. T. is ook ‘gestopt’.  Mr. T. zou geen sigaretten meer kopen, want dan lagen ze voor het grijpen en was het hek van de dam. Af en toe rookte Mr. T. op een feest. Zeer tot ongenoegen van Mrs. T. moet ze bekennen. Want stoppen is stoppen.

En nu? Nu heeft Mr. T. een pakje sigaretten gekocht. Waarom? Hij weet het eigenlijk niet. Mrs. T. baalt, Mrs. T. vindt Mr. T. een slappe gast. We spraken af dat Mr. T. zijn pakje in de keukenla zou leggen. Als het er ‘s ochtends nog lag, dan zou Mrs. T. het weggooien. Helaas was het pakje weg …

‘s Avonds komt Mr. T. thuis. Mrs. T. is eigenlijk nog steeds wat gepikeerd. Stoppen moet hij. Hij moet goed voor zichzelf zorgen en ook voor ons. Mr. T. zegt dat hij na dit pakje geen nieuw pakje meer zal kopen. Ja, ja … eerst zien dan geloven (of niet natuurlijk).

Het roken staat (een beetje) tussen ons in. Het is echt niet zo dat Mrs. T. een fanatieke anti-rookster is. In huis mag door visite best een sigaretje gerookt worden. En verder rookt iedereen maar een heel eind weg, daar heeft Mrs. T. geen problemen mee*. Mrs. T. vindt het gewoon zo jammer dat Mr. T. het niet vol wil/kan houden. En natuurlijk is Mr. T. eigen baas en als Mr. T. wil, dan moet hij gewoon roken. Maar dan niet thuis (in huis) en bij voorkeur ook nooit waar de meiden bij zijn.

Wat vindt jij? Reageert Mrs. T. overdreven?

En: rook jij, ooit gerookt, nooit gerookt en als je rookt, wat rook je dan?

* Waar Mrs. T. wel problemen mee heeft? Met die peuken die onze rokende medemens overal neergooit. Dat vind ze verschrikkelijk verschrikkelijk. En waar Mrs. T. ook (heel veel) moeite mee heeft? Met ouders die hun kinderen naar school brengen. Aan de ene hand een kind, in de andere een sigaret. Of met ouders die met een kindje voorop de fiets al rokend door de straat fietsen. En, en, en …. Uch, Mrs. T. heeft gesproken.

Kinderboeken

Mrs. T. heeft altijd al veel gelezen. Vroeger als kind was lezen het favoriete tijdverdrijf van Mrs. T.. Volgens Mrs. T. maakt haar moeder zich af en toe best een beetje zorgen over al dat gelees. ‘Ga toch lekker buiten spelen’, zei zij vaak.

Maar Mrs. T. speelde al buiten, in haar hoofd werden de verhalen echt. Daar leefden de hoofdpersonen hun spannende leven, blies de wind door bomen, scheen de zon op je hoofd en werden de boeven verslagen.

Een van de boeken die heel erg veel indruk op Mrs. T. hebben gemaakt was ‘De gebroeders Leeuwenhart‘ van Astrid Lindgren. Wat een mooi en ontroerend verhaal. Oh die Jonatan, wat een held. En Kruimel? Daar zou Mrs. T. het liefst altijd voor zorgen, zodat hij nooit meer bang zou zijn.

De boeken van Thea Beckman zorgden ook voor heel veel uurtjes leesplezier. Zeer goede herinneringen heeft Mrs. T. aan de trilogie over Thule. Heel mooie boeken. En wat dacht je van ‘Kruistocht in spijkerbroek‘? Een echte klassieker.

Bovengenoemde boeken heeft Mrs. T. gedurende de zwangerschap van Kleine Zus aangeschaft en weer gelezen. Het zijn natuurlijk kinderboeken en zo lezen ze ook. Maar de boodschap die de schrijvers (denkt Mrs. T.) de (jonge) lezer mee wil geven (met name in de boeken over Thule), kwam nu veel beter over.

Grote Zus is nu nog te jong voor dit soort kinderboeken. Grote Zus is wel gek op lezen en Mrs. T. kan zich nu al verheugen op haar snoet als ze op avontuur gaat met Jonatan, Thura, Christian of Dolf.


Welke boeken uit jouw jeugd hebben op jou een onuitwisbare indruk gemaakt?

Confucius

Wie werkelijk vriendelijk is,

kan nooit ongelukkig zijn.

Wie werkelijk wijs is,

kan nooit in verlegenheid worden gebracht.

Wie werkelijk dapper is.

Hoeft nooit bang te zijn.

Een uitspraak van een grote Chinese wijsgeer. Mrs. T.’s vraag, ben jij het met hem eens?

Ontharen

Er is 76 keer op de poll gestemd. De uitslag:

  • scheren                      55,3%
  • alles gaat er af           14,5%
  • epileren                       9,2%
  • dat heb ik niet nodig    6,6%
  • nee!                             5,3%
  • harsen                         3,9%
  • ontharingscreme          3,9%
  • anders                         1,3%

Mrs. T. zelf scheert zich. En -dat durft ze best te bekennen- in de lente / zomer houdt ze het (veel) beter bij dan in de herfst / winter. Belangrijkste reden daarvoor is dat ze er gewoon geen zin in heeft.

Het valt Mrs. T. op dat er weinig mensen harsen, ze had verwacht dat dit aantal groter zou zijn. Epileren heeft ze lang geleden eens geprobeerd. Een drama vol au!

De stemmers op ‘dat heb ik niet nodig‘, zouden die bedoelen dat ze zich niet storen aan hun lichaamsbeharing (dat klinkt trouwens een beetje vreemd ‘zich niet storen’, maar Mrs. T. gaat er van uit dat de lezer begrijpt wat ze bedoelt) of dat ze zo’n lichte haargroei hebben dat het niet opvalt?

En eerlijk is eerlijk. Soms zou Mrs. T. willen dat ze bij de Nee!-stemmers kon horen. Wie heeft er nu eigenlijk bedacht dat wij (lees voornamelijk vrouwen) ons moeten scheren? En waarvoor? Voor een schoonheidsideaal, voor het andere geslacht, voor …?

Mrs. T. is benieuwd naar dat ‘Anders‘ . Wat zou dat anders dan zijn? Laseren misschien? Of …? Heeft iemand een idee? Of misschien kan de ‘anders’ stemmer even een toelichting geven?

Vervelende ervaringen met ontharen kunnen uiteraard gemeld worden. Zelf heeft Mrs. T. snel last van ontstekingen omdat de haartjes ingroeien en -dat moge duidelijk zijn- da’s verre van amusant.

Waar Mrs. T. nu nog benieuwd naar is? Hoe is de frequentie van jouw onthaargedrag? Dagelijks, elke paar dagen, elke week, alleen in de zomer (een zogenaamde ‘mooiweerscheerder’) of …

Beschermd: Resumé

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Geneuzel | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.

Tatiana & Alexander

De titel van dit logje doe het ergste vermoeden. Gaat Mrs. T. nu een of ander vaag liefdesverhaal ‘recenseren’? Niets van dat alles.

Het boek Tatiana & Alexander is prachtig! Geschreven door Paullina Simons en het vervolg op Een liefde in Leningrad.

‘Een liefde in Leningrad’ speelt zich af vanaf 1941. In eerste instantie lijkt de oorlog in Europa erg ver weg. Het alledaagse leven -onder het communistische regime- in Rusland valt veel mensen zwaar. Als Hitler zijn pact met Stalin verbreekt en het land binnenvalt wordt de situatie nog vele malen erger. Het boek volgt Tatiana en Alexander en hun strijd om te overleven. Een onvergetelijk boek, rijk aan sfeer, drama en historische details.

Toen Mrs. T. het boek uithad had ze een brok in haar keel en tranen in haar ogen. Het boek eindigt echter -hoe zal Mrs. T. het noemen- zeer onbevredigend. Je wilt gewoon niet dat het zo eindigt, dat kan toch niet, dat mag toch niet! Hoe kan een schrijfster in hemelsnaam een boek zo laten eindigen …

8 Maanden later komt Mrs. T. er achter dat er een vervolg is op ‘Een liefde in Leningrad’. Het boek aangeschaft en in één ruk uitgelezen. Wat een prachtig boek. En ditmaal, een einde waarmee de lezer (lees Mrs. T.) wel vrede kan hebben …

Mrs. T. kan iedereen beide boeken van harte aanbevelen. Wat Mrs. T. zich echter nog steeds afvraagt. Zou de auteur blij zou zijn met de vertaling van de titels van beide boeken? Een liefde in Leningrad is verschenen in het Engels als ‘The Bronze Horsman’ en Tatiana en Alexander als ‘The Bridge to Holy Cross’. De Engelse titels doen de boeken veel meer recht. Mrs. T. vindt dat vertalers wel vaker de plank volledig misslaan met het vertalen van een boektitel. Waar zou dat toch aan liggen …

De basis

Mrs. T. heeft het al vaker gemeld. Mrs. T. hanteert een, wellicht behoorlijk, ouderwetse manier van opvoeden. Mr. T. en Mrs. T. zijn consequent, tolereren weinig tegenspraak en zijn best streng.

‘Op de gang zitten’ is de grootste straf die wij Grote Zus aan kunnen doen. En Grote Zus, zij wist een tijdje geleden trots te melden dat het toch zeker 1½ jaar geleden is dat ze voor het laatst op de gang zat. En dat klopt ook nog. Dat wil dus zeggen dat we de laatste 1½ jaar geen noemenswaardige trubbels met Grote Zus hebben meegemaakt.

Als we willen dat Grote Zus iets daadwerkelijk doet, dan vragen wij het niet, dan delen we dat iets mee. Dat komt misschien wat bot over, maar is wel zo duidelijk en voorkomt een heleboel gemopper over en weer.

Dus als Mrs. T. naar de winkel wil dan vraagt ze niet aan Grote Zus ‘Ga je mee naar de winkel?’, met het risico dat Grote Zus ‘nee’ zal antwoorden. Nee, de mededeling is dan ‘Over een kwartiertje gaan we naar de winkel’. Dat is duidelijk en op die manier voorkom je dat je (met je kind nota bene) in een discussie terecht komt.

Normaal gesproken is 19.00 uur bedtijd voor beide dames. In de vakantieperiode wordt die regel natuurlijk deels losgelaten. Maar als het dan echt bedtijd is, dan vraagt Mrs. T. niet ‘Moet jij niet eens naar bed?’. Nee, de boodschap is ‘Het is bedtijd, we gaan nu naar boven’. En heus, het werkt.

Soms zie je ouders hele discussies voeren met hun kinderen. ‘Kijk me aan’, hoor je hen dan zeggen. Aan de ene kant begrijpt Mrs. T. dat best, maar aan de andere kant… Als ouder ben je toch de autoriteit? Jij bent de baas. Dat klinkt misschien onsympathiek, maar het is toch zo?

Grote Zus wordt deze maand zeven jaar. En voor deze leeftijd is het volgens Mrs. T. erg belangrijk dat duidelijkheid en regels voorop staan.

Over een paar jaar dan zal de verhouding tussen Grote Zus en Mrs. T. ongetwijfeld veranderd zijn. Ze is dan immers ouder, weet meer dingen, kan meer dingen, zal de discussie wellicht aangaan. En dat lijkt Mrs. T. heel erg spannend en leuk. Maar dat is over een paar jaar, nu is nu. En nu? Nu is Mrs. T.’s wil wet!

Natuurlijk heeft Mrs. T. de wijsheid niet in pacht en het zou zomaar kunnen dat Mrs. T. over 10 jaar vertwijfeld roept ‘Wat is er toch met al mijn opvoedidealen gebeurd?’. Dat zou zomaar kunnen. En als dat gebeurt, dan durft Mrs. T. dat ook gewoon toe te geven. Wellicht leest u er dan een logje over!

Maar op dit moment gelooft Mrs. T. dat zij en Mr. T. een goede basis leggen. Een basis waarvan we alle vier profiteren.

Het lijkt zo simpel, maar volgens Mrs. T. moet je als ouder voorkomen dat een (jong) kind een vraag met ja of nee kan beantwoorden als jij op dat specifieke moment daar geen tijd voor of zin in hebt.

Mrs. T.’s open vraag aan de lezer: bent u het daarmee eens?