Mrs. T. heeft het al vaker gemeld. Mrs. T. hanteert een, wellicht behoorlijk, ouderwetse manier van opvoeden. Mr. T. en Mrs. T. zijn consequent, tolereren weinig tegenspraak en zijn best streng.

‘Op de gang zitten’ is de grootste straf die wij Grote Zus aan kunnen doen. En Grote Zus, zij wist een tijdje geleden trots te melden dat het toch zeker 1½ jaar geleden is dat ze voor het laatst op de gang zat. En dat klopt ook nog. Dat wil dus zeggen dat we de laatste 1½ jaar geen noemenswaardige trubbels met Grote Zus hebben meegemaakt.

Als we willen dat Grote Zus iets daadwerkelijk doet, dan vragen wij het niet, dan delen we dat iets mee. Dat komt misschien wat bot over, maar is wel zo duidelijk en voorkomt een heleboel gemopper over en weer.

Dus als Mrs. T. naar de winkel wil dan vraagt ze niet aan Grote Zus ‘Ga je mee naar de winkel?’, met het risico dat Grote Zus ‘nee’ zal antwoorden. Nee, de mededeling is dan ‘Over een kwartiertje gaan we naar de winkel’. Dat is duidelijk en op die manier voorkom je dat je (met je kind nota bene) in een discussie terecht komt.

Normaal gesproken is 19.00 uur bedtijd voor beide dames. In de vakantieperiode wordt die regel natuurlijk deels losgelaten. Maar als het dan echt bedtijd is, dan vraagt Mrs. T. niet ‘Moet jij niet eens naar bed?’. Nee, de boodschap is ‘Het is bedtijd, we gaan nu naar boven’. En heus, het werkt.

Soms zie je ouders hele discussies voeren met hun kinderen. ‘Kijk me aan’, hoor je hen dan zeggen. Aan de ene kant begrijpt Mrs. T. dat best, maar aan de andere kant… Als ouder ben je toch de autoriteit? Jij bent de baas. Dat klinkt misschien onsympathiek, maar het is toch zo?

Grote Zus wordt deze maand zeven jaar. En voor deze leeftijd is het volgens Mrs. T. erg belangrijk dat duidelijkheid en regels voorop staan.

Over een paar jaar dan zal de verhouding tussen Grote Zus en Mrs. T. ongetwijfeld veranderd zijn. Ze is dan immers ouder, weet meer dingen, kan meer dingen, zal de discussie wellicht aangaan. En dat lijkt Mrs. T. heel erg spannend en leuk. Maar dat is over een paar jaar, nu is nu. En nu? Nu is Mrs. T.’s wil wet!

Natuurlijk heeft Mrs. T. de wijsheid niet in pacht en het zou zomaar kunnen dat Mrs. T. over 10 jaar vertwijfeld roept ‘Wat is er toch met al mijn opvoedidealen gebeurd?’. Dat zou zomaar kunnen. En als dat gebeurt, dan durft Mrs. T. dat ook gewoon toe te geven. Wellicht leest u er dan een logje over!

Maar op dit moment gelooft Mrs. T. dat zij en Mr. T. een goede basis leggen. Een basis waarvan we alle vier profiteren.

Het lijkt zo simpel, maar volgens Mrs. T. moet je als ouder voorkomen dat een (jong) kind een vraag met ja of nee kan beantwoorden als jij op dat specifieke moment daar geen tijd voor of zin in hebt.

Mrs. T.’s open vraag aan de lezer: bent u het daarmee eens?