De titel van dit logje doe het ergste vermoeden. Gaat Mrs. T. nu een of ander vaag liefdesverhaal ‘recenseren’? Niets van dat alles.

Het boek Tatiana & Alexander is prachtig! Geschreven door Paullina Simons en het vervolg op Een liefde in Leningrad.

‘Een liefde in Leningrad’ speelt zich af vanaf 1941. In eerste instantie lijkt de oorlog in Europa erg ver weg. Het alledaagse leven -onder het communistische regime- in Rusland valt veel mensen zwaar. Als Hitler zijn pact met Stalin verbreekt en het land binnenvalt wordt de situatie nog vele malen erger. Het boek volgt Tatiana en Alexander en hun strijd om te overleven. Een onvergetelijk boek, rijk aan sfeer, drama en historische details.

Toen Mrs. T. het boek uithad had ze een brok in haar keel en tranen in haar ogen. Het boek eindigt echter -hoe zal Mrs. T. het noemen- zeer onbevredigend. Je wilt gewoon niet dat het zo eindigt, dat kan toch niet, dat mag toch niet! Hoe kan een schrijfster in hemelsnaam een boek zo laten eindigen …

8 Maanden later komt Mrs. T. er achter dat er een vervolg is op ‘Een liefde in Leningrad’. Het boek aangeschaft en in één ruk uitgelezen. Wat een prachtig boek. En ditmaal, een einde waarmee de lezer (lees Mrs. T.) wel vrede kan hebben …

Mrs. T. kan iedereen beide boeken van harte aanbevelen. Wat Mrs. T. zich echter nog steeds afvraagt. Zou de auteur blij zou zijn met de vertaling van de titels van beide boeken? Een liefde in Leningrad is verschenen in het Engels als ‘The Bronze Horsman’ en Tatiana en Alexander als ‘The Bridge to Holy Cross’. De Engelse titels doen de boeken veel meer recht. Mrs. T. vindt dat vertalers wel vaker de plank volledig misslaan met het vertalen van een boektitel. Waar zou dat toch aan liggen …