De vliegeraar

Met spijt in het hart heeft Mrs. T. vorige week De Vliegeraar van Khaled Hosseini uitgelezen. Wat een prachtig boek!

Op de achterflap: Amir en Hassan zijn gevoed door dezelfde min en groeien samen op in Kabul. Op een dag komt er op wrede wijze een eind aan hun bijzondere vriendschap. Amir en zijn vader vluchten naar de Verenigde Staten, waar ze een nieuw bestaan opbouwen, maar Amir slaagt er niet in Hassan te vergeten. De ontdekking van een schokkend familiegeheim voert hem terug naar Afghanistan waar Amir wordt geconfronteerd met spoken uit zijn verleden. Zijn voornemen om de oude schuld jegens Hassan in te lossen sleept hem mee in een huiveringwekkend avontuur.

Deze omschrijving doet wat Mrs. T. betreft geen recht aan het boek. Het boek is veel meer: rauw, eerlijk, boeiend, aangrijpend, mooi, spannend, ontroerend, heftig, meeslepend. Kortom: een echte aanrader.

Heb jij De Vliegeraar al gelezen? Wat vond je ervan? En mocht je het boek nog niet gelezen hebben, het is een heuse aanrader!

Beschermd: Zondag

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Gebroed | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.

Hallo lieve mensen

Totaal blanco ging Mrs. T. er gisterenavond heen. Ze had geen idee wat te verwachten. Ze kende de betreffende vrouw niet eens van radio of tv. Zo links en rechts wel ooit wat over haar gehoord, maar nog geen echt beeld gevormd.

De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het zelfs het idee van Mr. T. was (jawel een heus initiatief!). Tijdens het uitkiezen van de theaterkaartjes voor dit seizoen zei hij ‘zullen we ‘ns naar Claudia de Breij gaan?’. En aangezien Mrs. T. graag haar grenzen verlegd, waren de kaartjes snel besteld.

En heus, lieve mensen, het was geweldig! Mrs. T. heeft genoten van een echte vakvrouw. Rake grappen, prachtige liedjes, interactie met het publiek, gevoelige momenten, tapdans, Lola, drie muzikanten/(plas)geitebreiers, fopministeries en nog heel veel meer.

Een stukje uit een recensie op haar website: In Hallo lieve mensen is Claudia de Breij spits, verbeten en heftig, verrassend, hilarisch en meedogenloos geraffineerd in de weer. Als ze bij aanvang belooft dat niemand last van haar zal hebben, omdat ze net als haar luisterrijke voorbeeld Mies Bouwman ‘een warme, zachte vakvrouw in een vlot broekpak’ wil zijn, is het duidelijk dat ons iets te wachten staat. Klopt. Ze heeft prachtige liedjes in voorraad. Bijvoorbeeld het ijzingwekkend ontroerende vers waarmee ze in de finale de uitzinnige sfeer van een overkokende zaal abrupt en gedurfd afbreekt… En als je die website gaat bekijken, luister dan vooral even naar de liedjes!

Mrs. T. kan je deze voorstelling van harte aanraden! Claudia komt vast en zeker bij jou in de buurt.

Ben jij ook ooit aangenaam verrast door een (theater)voorstelling en welke voorstelling was dat dan en waarom?

Blootgewoon?

Mrs. T. is er niet mee opgegroeid. Met blote mensen. Ze kan zich niet herinneren haar vader of moeder ooit helemaal bloot gezien te hebben. Hoe liefdevol haar jeugd ook geweest is, er werd zelden tegen elkaar gezegd ‘ik houd van jou’ of werd er zelden een knuffel of schouderklop gegeven. De liefde was er absoluut, maar nooit lijfelijk en zeker niet op de voorgrond.

Mrs. T. is ernstig geremd richting Mr. T. in haar blootzijn. En dat, dat wil Mrs. T. dus niet voor de meiden. Mrs. T. wil dat zij zich lekker voelen in hun blote vel. Dat ze ongeremd rondstappen in hun blote niks. Dat geeft Mrs. T. ze dus ook mee. Mrs. T. loopt in haar blootje rond, we gaan regelmatig samen onder de douche/in bad en vragen over blote lijven worden niet geschuwd.

Grote Zus en Kleine Zus wordt bijna dagelijks verteld dat er ‘heel veel van ze gehouwen wordt’ en anders merken ze het ongetwijfeld aan de vele knuffels die ze krijgen. Mrs. T. probeert van hen gewoon twee zelfbewuste vrouwen te maken. Zelfbewust in daden en wat hun lichaam betreft. Hopelijk lukt het.

Herken jij jezelf in het bovenstaande of juist helemaal niet? En als je kinderen hebt, wat wil je hen dan meegeven op dit gebied?

Koosnaampjes

Wij noemen Kleine Zus vaak poppetje en klein badaapje. Vraag Mrs. T. niet waar die koosnaampjes op gebaseerd zijn, maar deze zitten in ons systeem. En voor Mrs. T. klinken ze zo lief en vertrouwd.

Grote Zus is voor ons lekker ding of we verbasteren haar naam een beetje. Ze reageert op dat laatste verontwaardigt ‘dat vind ik niet leuk als jullie dat zeggen’. Maar stiekem is het juist wel heel erg leuk als je samen met mama een speciaal naampje hebt.

Voor Mr. T. heeft Mrs. T. geen koosnaampje en hij ook niet voor Mrs. T. (alhoewel hij wel regelmatig ‘durske’ zegt).

Heb jij een koosnaampje voor jouw kind(eren), voor je partner of wellicht heb je zelf wel zo’n lief naampje?

Twistpunt

Mr. T. en Mrs. T. maken niet vaak ruzie. Gelukkig niet. Maar af en toe, af en toe dan botst het. En wat de aanleiding van een ruzie ook geweest mag zijn, we komen bijna altijd bij hetzelfde twistpunt uit.

En dat twistpunt? De attentheid/alertheid die Mr. T. mist en die Mrs. T. teveel heeft. Dus dat botst. Zeer tot frustratie van Mrs. T.. Mrs. T. heeft het idee dat ze alles alleen moet doen. Begrijp haar niet verkeerd overigens, Mr. T. draagt in het huishouden een evenredig steentje bij. Maar om nu te zeggen dat Mrs. T. daar ‘dankbaar’ voor is, dat gaat Mrs. T. te ver. Mrs. T. vindt zoiets vanzelfsprekend: we werken allebei, we hebben beiden gekozen voor de meiden, dus we doen samen het huishouden.

Het gaat Mrs. T. om de extraatjes, het denken aan kleine en grote dingen. Het spontaan organiseren van iets leuks. Het nemen van initiatief. En dat zit dus niet in Mr. T.. Hij vindt het allemaal wel best zoals het gaat.

En dat frustreert Mrs. T. enorm. Zij wil niet altijd alles alleen moeten doen. Alleen de sinterklaasinkopen regelen, alleen de kerstkaarten (of andere wensen) schrijven, alleen verjaardagscadeautjes kopen, alleen de vakanties boeken, alleen het kerstdiner in elkaar flansen, alleen de zaken voor de meiden regelen, alleen de zondagsuitjes bedenken, alleen iets regelen voor ons 12-jarig samenzijn, alleen een avondje uit organiseren, alleen de kleding voor de meiden gaan kopen, alleen …, alleen …, alleen … Zij wil niet altijd het initiatief nemen, zij wil dat Mr. T. dat eens doet!!! Uit zichzelf. Dus niet nadat Mrs. T. het gevraagd heeft.

Soms kondigt Mrs. T. iets aan in de hoop dat Mr. T. het oppikt, dat gebeurt nooit met als gevolg dat Mrs. T. het zelf maar weer doet (en weer teleurgesteld/boos/verdrietig* is). Soms wil Mrs. T. samen met Mr. T. iets leuks organiseren, Mr. T. zegt dan ‘och, dat is toch niet nodig’ (met andere woorden: wat overdreven allemaal weer). Mrs. T. wil niet tegen Mr. T. moeten zeggen: misschien is het goed als je X ‘ns belt om te vragen hoe het met hem gaat. Het is niet zo dat Mr. T. niet geïnteresseerd is, maar hij denkt er gewoon niet aan. Het is ook niet zo dat Mrs. T.’s frustratie Mr. T. overvalt, hij geeft zelf vaak aan dat hij hier beter op zou moeten letten.

Zeg het maar! Zeurt Mrs. T. of moet Mr. T. een schop onder zijn achterwerk krijgen? En wat is bij jullie in huis het altijd en eeuwig terugkerende twistpunt?

* doorhalen wat niet van toepassing is.

Waris Dirie

Mrs. T. heeft het boek ‘Mijn Woestijn’ van Waris Dirie gelezen. Normaal gesproken is Mrs. T. niet zo van de waargebeurde verhalen. Maar dit boek lag als bonusaanbieding bij de AH (normaal winkelt Mrs. T. trouwens bij Jumbo, maar Appie heeft haar favoriete rode wijn, maar dit terzijde).

Echt veel waargebeurde boeken leest Mrs. T. eigenlijk niet want meestal vindt ze het maar rare verhalen. Of kan ze niet geloven dat het echt gebeurd is. Of wil ze niet geloven dat het zo gebeurd is. Omdat het te pijnlijk, te heftig, te gruwelijk, te confronterend is.

Wat Mrs. T. betreft blinkt Mijn Woestijn niet uit wat de verteltrant betreft. De hoofdstukken lezen vrij houterig en Mrs. T. kan niet geloven dat alles wat verteld wordt Waris echt is overkomen. Het boek zal dan ook wel enigszins geromantiseerd zijn. Toch?

Maar wat Mrs. T. wel bezighoudt is het thema van het boek: genitale besnijdenis. Het boek vertelt over de historie van besnijdenissen, de cultuur, de redenen waarom veel moeders hun dochters laten besnijden, de manier waarop het gedaan wordt, de (soms gruwelijke) gevolgen van een besnijdenis.

Natuurlijk wist Mrs. T. van bestaan van besnijdenis, ze hoort ook af en toe op het nieuws dat zelfs in Europa de besnijdenissen gewoon doorgaan. Cultuur of niet, gewoonte of niet. Het is in Mrs. T.’s ogen barbaars. Maar dat is wellicht teveel op “z’n Hollands” geredeneerd?

Ken jij de boeken van Waris en wat vind je dan van haar vertellingen en van hetgeen haar (en 100.000-den andere meisjes) overkomen is?

2000

Mrs. T. is een fervent Radio 2 luisteraar. De radio staat in huize Mrs. T. overdag continu aan. Bijna altijd op radio 2 dus.

De muziek op Radio 2 vindt Mrs. T. gewoon erg lekker luisteren. Er wordt heel verschillende muziek gedraaid, van Nederlandstalig, via de grote hedendaagse hits, tot lekkere gouwe ouwe’s. Ook wordt er gelukkig niet al te veel geleuterd. Want daar heeft Mrs. T. een hekel aan. Natuurlijk zijn er interviews en spelletjes, maar ze duren meestal niet te lang en de interviews zijn vaak interessant.

Wat Mrs. T. erg leuk vindt aan Radio 2 zijn de thema’s die gedurende het jaar te horen zijn. Zo is er een Nederlandstalig weekend, de week van de jaren 60, 70, 80 en 90. En natuurlijk in de laatste week van het jaar: de top 2000.

Voor Mrs. T. en Mr. T. een hele week genieten van allerlei muziek. Met geregeld van die momenten van ‘ken je dat nummer nog, wat leuk om weer te horen’. De nummers 100 tot en met 1 zijn vaak hetzelfde en dat vindt Mrs. T. best jammer. Echt genieten doet Mrs. T. dan ook van die andere 1900.

Natuurlijk heeft Mrs. T. al gestemd. Haar 10 nummers zijn (in willekeurige volgorde):

1.            Jim Croce: Time in a bottle

2.            Freddie Aguilar: Anak

3.            Karin Bloemen: Geen kind meer

4.            Pink Floyd: On the turning away

5.            Ten Sharp: You

6.            David Bowie & Queen: Under pressure

7.            U2: One

8.            Call: I still believe (great design)

9.            Cat Stevens: Lady d’Arbanville

10.          Pilgrims: White men

Die top 10 ziet er trouwens regelmatig anders uit. Maar onbetwist op nummer 1 blijft Jim Croce.

En jij, ga jij luisteren naar de top 2000 en stem je dan ook van te voren en zo ja, op welke nummers stem je dan?