De stilte verbroken

Weblogs zijn eigenlijk wonderlijke dingen nietwaar? Zoveel weblogs en even zoveel (of nog meer) mensen die hun gedachtes, verhalen, ideeën, foto’s of wat dan ook met anderen willen delen.

Mrs. T. heeft een vaste routine in het bezoeken van haar favoriete weblogs. Dat gebeurt (zo ongeveer) dagelijks. Sommige weblogs bezoekt Mrs. T. vanaf het moment dat ze zelf haar weblog begon. Eén van die weblogs is het weblog van M. Haar weblog sprak Mrs. T. aan. Sindsdien bezoeken we elkaar regelmatig via het www en soms ook via de e-mail.

Op een gegeven moment veranderde het loggedrag van M. Het werd stil(ler) op haar log. Daar maakte Mrs. T. zich best een beetje zorgen over. We hebben erover gemaild en M. heeft Mrs. T. uiteindelijk laten weten wat haar is overkomen. En dat is zo verschrikkelijk aangrijpend en onrechtvaardig.

M heeft een besluit genomen. M doorbreekt een taboe: zij heeft wereldkundig gemaakt wat haar als kind is overkomen. Zij heeft er zelfs een weblog over gemaakt. Mrs. T. hoopt dat M met dit weblog een heleboel van zich af kan schrijven en dat het haar helpt de gebeurtenissen een plaats te geven. En waarschijnlijk helpt M, door haar eerlijkheid en door haar kwetsbaarheid te tonen, een heleboel andere mensen. M is de schaamte (zo raar, maar ook zo begrijpelijk dat een slachtoffer schaamtegevoelens heeft) voorbij en heeft publiek gemaakt wat haar is aangedaan. Mrs. T. heeft voor M een diep gevoel van respect.

Als je M’s tweede weblog bezoekt is het mogelijk dat je heel verdrietig of boos of angstig wordt. Wat M is overkomen overkomt nog steeds heel veel kinderen en is heel veel kinderen ooit aangedaan.

Mrs. T. kijkt naar haar eigen meiden en denkt aan M. Eerder schreef Mrs. T. over boze en fijne geheimen. Eigenlijk zouden kinderen én volwassenen alleen maar fijne geheimen moeten hebben …

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *