Snoep

Welk kind is er nu niet gek op snoep? Dat zal wel voor ieder kind (en ook voor veel volwassenen) gelden volgens Mrs. T.. Mr. T. en Mrs. T. hebben Grote Zus in eerste instantie ver van al dat snoep kunnen houden. Vanaf haar eerste jaar kreeg zij af en toe (een) krentje(s) en langzaam maar zeker kwamen daar wat meer snoepjes bij.

De regel die we afspraken was dat er maximaal twee keer per dag snoep gegeten wordt. Die regel staat nog steeds trouwens.

Verder vonden wij het belangrijk dat Grote Zus leerde om tijdens het snoepen op een stoel te blijven zitten. Wij hebben dus nooit plakkerige vlekken van kasten, banken of vloeren hoeven te poetsen en lopen/rennen met snoep (bijvoorbeeld een lolly) vindt Mrs. T. erg gevaarlijk.

’s Ochtends rond 10.30 uur is hier een fruitmoment. ’s Middags rond 15.00 uur krijgen de dames een snoepje en wat drinken en ’s avonds rond 18.30 uur krijgen soms ze nog een snoepje.

Op de momenten dat er visite is en er wat knabbels op tafel komen dan krijgen de aanwezige kinderen een bakje met knabbels. Dat is hun bakje. Als het leeg is, dan is het klaar. Mrs. T. houdt er niet van dat de kinderen dan vervolgens nog uit ‘de grote mensen schaal’ gaan eten. Dat vindt ze niet nodig en gelukkig zijn de meeste mensen het wel met haar eens (of ze doen alsof?).

Hoeveel Grote Zus snoept als ze bij vriendinnetjes speelt weet Mrs. T. niet. Mrs. T. weet wel dat er heel veel verschillende manieren zijn: van snoeptrommels die elk uur tevoorschijn gehaald worden tot het vrij strenge regime in huize Mrs. T.. Als er vriendinnetjes bij Grote Zus komen spelen, dan schikken zij zich echter zonder problemen in onze ‘huisregels’.

Als Mrs. T. het zo op het scherm ziet staan dan kan ze zich voorstellen dat de lezer denkt, tjonge, jonge wat een geneuzel om snoep. En dat is misschien ook wel zo, maar het werkt hier hartstikke goed. Richting Grote Zus hoeven we nooit meer te zeggen hoe wij het willen hebben, bij Kleine Zus begint het ‘snoepopvoeden’ net. We hanteren bij haar dezelfde regel en dat gaat goed. Het enige probleem dat zich nu wel vrij regelmatig voordoet is dat zij dezelfde snoepjes wil als Grote Zus, en dat is natuurlijk niet de bedoeling.

Mrs. T. wil nog wel even melden dat verjaardagen (of andere feesten) echte feestjes zijn. De ‘teugels worden dan gevierd’, met dien verstande dat ook dan het gesnoep niet ontaardt in grote schranspartijen met op hol geslagen buiken als gevolg.

Het is zo gemakkelijk om een kind stil te krijgen door er een snoepje in te duwen. Mrs. T. en Mr. T. kiezen niet voor die benadering. Af en toe is dat erg vermoeiend, maar we staan pal achter onze keuze.

Hoe belangrijk vind jij het dat jouw kind(eren) niet te veel snoepen, of vind je het juist niet belangrijk? En wat herinner jij je van jouw snoepverleden?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *