Gisteren nam Mrs. T. afscheid van een zeer gewaardeerde collega. En dat doet ze met frisse tegenzin.

Mrs. T. zit pas sinds 1½ jaar op de productgroep waar ze nu werkt en al die tijd heeft ze tegenover F gezeten. En F is een heel fijne (mannelijke) collega. F’s leven bevindt zich in dezelfde fase als dat van Mrs. T.. Hij en zijn vrouw hebben drie jonge kinderen (de Kleine Zus is twee maanden jonger dan onze Kleine Zus) en hij staat wel een beetje hetzelfde in het leven als Mrs. T..

Wij beiden werken op vrijdag de hele dag. Het is dan zeer rustig op de gangen en het is een fijne (mid)dag om ongestoord door te kunnen werken. Maar ook een dag om goede gesprekken te hebben. Voor alle duidelijkheid, Mrs. T. is niet van het oeverloze geklets op het werk hoor. Maar af en toe moet er natuurlijk ruimte voor zijn. F houdt zich bezig met dingen waarvan Mrs. T. dacht dat mannen zich daar niet mee bezig houden (of beter: F durft te praten over dat soort dingen, dat is natuurlijk een heel andere benadering), F houdt van goede wijn, mooie muziek, flauwe grapjes en sterke humor.

F gaat naar een andere gemeente. De dommerd, kon hij nu nog op de fiets, straks gaat hij minstens 1½ uur per dag reizen. Maar ja, carrière!

En gisterenmiddag hebben we F dus uitgezwaaid. Tenminste, gisterenmiddag was zijn afscheidsreceptie (vandaag is hij nog gewoon op z’n plek, maar morgen is dan echt zijn laatste werkdag). We hebben F in de bloemetjes gezet en verder lekker gekletst en geborreld. Het plan is om in het voorjaar nog een keer uit te gaan eten met de productgroep. Of dat er van zal komen, dat wacht Mrs. T. maar af.

Feit is dat Mrs. T. F zal missen. Als collega/mentor en als mens. Dag F, veel plezier en geluk met je nieuwe baan.

Het zal nog een hele tijd duren voordat de functie van F ingevuld is. De eerste wervingsronde heeft niet tot resultaten geleid. Er zal nu dus breder geworven gaan worden. Mrs. T. is benieuwd wat er voor nieuwe collega uit zal rollen. De komende tijd zal Mrs. T. het deels alleen en deels met een oude meneer moeten doen. En dat zal Mrs. T. zwaar vallen (vooral het samen op de kamer zitten met de oude meneer, hoera voor Radio 2).

Heb jij ook ooit afscheid moeten nemen van een collega die je eigenlijk helemaal niet wilde missen? Of heb je het juist andersom meegemaakt in de trant van ‘opgeruimd staat netjes’?