Mrs. T. heeft spierpijn. Of iets in die trant. Pijnlijke schouders en armen. Opgelopen tijdens haar eerste sessie bij de voetreflextherapie.

Afgelopen woensdagavond was het dan (eindelijk) zover. Om 20.00 uur meldt een toch wel enigszins zenuwachtige Mrs. T. zich bij de therapeute (laten we haar Nel noemen). Wat volgt is een dikke drie uur praten, onderzoek en massage.

De massage was heerlijk en het praten met een wildvreemde over al die zaken die Mrs. T. ‘dwars’ zitten was een grote opluchting. Raar is dat eigenlijk, dat je je wellicht niet bewust druk maakt over dingen, maar dat het er schijnbaar wel is. En dat die stress zich, in Mrs. T.’s geval, uit in lichamelijke klachten.

Het onderzoek van de voeten was interessant en Mrs. T. is verbaasd over wat Nel allemaal ziet aan haar voeten (en dat ook nog klopt). Ook raar is dat je je zelf niet zo bewust bent van je eigen voeten. Mrs. T. vond ze altijd prima (dat zijn ze nog steeds hoor), maar echt goed bekeken heeft ze ze niet. Aan de onderkant van haar voeten zit blijkbaar veel vocht (nooit geweten, nooit last van gehad) en daaronder zitten verkrampingen. Ook het gebied rond en net boven de enkels (het emotiedeel, u ziet, Mrs. T. heeft goed opgelet!) schijnt vol verkrampingen te zitten.

En die verkrampingen, daar komen lichamelijke klachten van, steken hier, krampjes daar. Gevolg is dat Mrs. T. zich daar dan weer druk over maakt en het logische gevolg daarvan is weer dat er meer lichamelijke klachten komen etcetera, etcetera.

Volgens Nel is er lichamelijk niets ernstigs met Mrs. T. aan de hand en dat is natuurlijk goed om te horen. Maar om dan te moeten horen dat je lijf boordevol (weliswaar onbewuste) stress zit is toch ook niet tof eigenlijk. Want zo ziet Mrs. T. zichzelf niet, als een stresskippetje. Mrs. T. meent namelijk dat ze een gezonde dosis zelfvertrouwen en zelfkennis heeft. Waar Nel overigens ook niet aan tornt.

Omdat de verkramping behoorlijk stevig verankerd is, krijgt Mrs. T. een heerlijke (zogenaamde) zachte massage van Nel. Het idee daarachter is dat de energie in Mrs. T.’s lijf weer begint te stromen en dat naar aanleiding daarvan de verkramping minder wordt. Een resultaat van deze massage is, dat Mrs. T.’s lijf de komende week extra veel klachten zal (kan) geven omdat er ‘iets in gang is gezet’. Mmm, klinkt wat vaag, maar klopt dus wel. Mrs. T. houdt zich vast aan het feit dat Nel haar gewaarschuwd heeft voor deze reactie(s).

Tijdens de massage voelt Mrs. T. haar lijf zwaar worden, echt zwaar, net alsof ze door de stoel heen zal vallen. Een raar, maar ook wel lekker gevoel. Behalve in haar armen, schouders dan, die doen gewoon pijn.

Na de massage krijgt Mrs. T. de gelegenheid om te praten over haar leven. En dat doet ze! Man, wat lucht dat op. Van alles vertelt Mrs. T.: van haar zorgen om de meisjes, de kwetsbaarheid die ze voelt om de mensen van wie ze houdt, over haar jeugd, over haar leven met O en over de situatie van O nu, over de ziekte van haar moeder, over haar jeugd, over uitstrijkjes die niet goed zijn, over miskramen, over de zwangerschap van Kleine Zus, over haar ontslag, over de relatie met haar ouders, over werken, over de zorgen die Mrs. T. heeft over de wereld waarin we leven, over verharding/agressie van de maatschappij, over het ontbreken van een band met haar schoonouders, over de zorgen die ze heeft over Mr. T. (kan hij het allemaal behappen met z’n moeder en een tobbende Mrs. T.), over de scheiding van W en E en nog veel, veel meer.

Maar ook over liefde die er is, het vertrouwen in haar relatie met Mr. T., het genieten van de meiden, van mooie momenten, van muziek, van boeken, van vriendschappen, van theater, van een vogel die fluit, over werken, de goede band met haar ouders, een wandeling in het bos en nog heel veel meer.

Nel wijst Mrs. T. op zaken die ze wellicht anders zou moeten bekijken, zaken waarop ze geen invloed kan uitoefenen en die ze los zou moeten proberen te laten. Nel confronteert Mrs. T. met zaken en dat is heftig en goed.

Om 23.20 uur stapt Mrs. T. de praktijk uit. Ze is moe (in haar hoofd en in haar lijf), maar het was gewoon heel erg fijn. Over de voetreflex kan Mrs. T. nog weinig melden, of het effect zal gaan hebben dat wachten we af. Maar dat praten: dat was zo goed om te doen. 31 Januari mag ze weer!

De kunst van het leven is thuis te zijn alsof men op reis is.

Kan jij je vinden in Toon Herman’s visie?

Het is van de baan (prachtige woordspeling trouwens). De eventueel nieuwe baan voor Mrs. T.. Met de huidige m.a. wordt een terugkeergarantie afgesproken en men heeft besloten om voor die tussenperiode een uitzendkracht in te zetten.

Pas tegen de tijd dat er meer duidelijkheid is of de m.a. op haar nieuwe stek functioneert en dus mag blijven wordt een definitieve invulling geregeld voor de plek die zij achterlaat. Hier valt niet aan te tornen en misschien is dat ook maar goed.

Mrs. T. heeft de m.a. dringend verzocht om een niet al te goede uitzendkracht uit te kiezen . De m.a. heeft overigens duidelijk aan Mrs. T. laten weten dat zij op nummer 1 staat bij de manager wat haar opvolging betreft en dat er intern wel het een en ander geregeld zou kunnen worden zodat een procedure hoogstwaarschijnlijk niet nodig zou zijn. Dat idee had Mrs. T. ook wel, maar het is altijd goed om even te horen nietwaar?

Al met al best balen hoor want Mrs. T. had zich er toch wel erg op verheugd. Maar het is eigenlijk ook wel plezierig om op haar huidige werkplek nog meer structuur en orde aan te brengen. Dat maakt eventueel weggaan ook gemakkelijker voor Mrs. T.. En wie weet, mogelijk kan Mrs. T. in juni/juli alsnog de overstap maken.

Ben jij wat je werkzame leven betreft ooit (erg) teleurgesteld?

Een oude Cherokee indiaan geeft zijn kleinzoon onderricht over het leven.

“Binnen in me is een gevecht gaande”, zegt hij tegen de jongen.
“Het is een afschuwelijk gevecht tussen twee wolven. De ene wolf is slecht – hij bestaat uit woede, jaloezie, verdriet, spijt, hebzucht, verwaandheid, zelfmedelijden, schuldgevoelens, wrok, minderwaardigheid, leugens, valse trots, superioriteit en ego.
De andere wolf is goed – hij is vreugde, vrede, liefde, hoop, kalmte, nederigheid, vriendelijkheid, welwillendheid, medegevoel, vrijgevigheid, waarheid, compassie en geloof.
Binnen in jou woedt dezelfde strijd – en datzelfde geldt voor ieder mens.”

De kleinzoon denkt daar enkele ogenblikken over na en vraagt dan aan zijn grootvader:
“Welke wolf zal het gevecht winnen?”

De oude Cherokee glimlacht en antwoordt eenvoudig: “Degene die je voedt”.

Een waarachtig prachtig verhaal, met dank aan Sprokkels.