Dubben

Mrs. T. is gek op haar kleinste mensje. Laat daar geen ekele twijfel over bestaan! Sinds Kleine Zus in ons leven is gekomen genieten we met volle teugen van de kleine dame. Vanaf het moment echter dat zij ontdekte over een eigen ‘ik‘ te beschikken is het af en toe zwaar aanpoten.

Wat een temperament heeft het dametje! Het meisje kan van himmelhoch jauchzend binnen enkele ogenblikken zum Tode bedrüht zijn. En lees voor dat zum Tode dan vooral vervelend, jengelig en humeurig.

Haar eigen ‘ikje’ toont zich vooral in een ontzettende ijver omte eten, zelf te bepalen wanneer ze naar buiten wil (bij voorkeur als mama dat niet wil), precies dat speelgoed te willen waar Grote Zus mee speelt, mama’s rechterbeen te tonen hoeveel ze wel niet van dat been houdt, dat eventueel ook nog richting linkerbeen te laten zien (hoewel rechts favoriet is), een enorme zielig gezicht (met bijbehorende huil) te trekken wanneer zij niet haar zin krijgt, overal op te klimmen en zich zonder enige aarzeling van het beklommene af te storten en nog heel veel dingen waar meisjes van ruim 20 maanden zo druk mee zijn.

Het moeilijkst vindt Mrs. T. de grenzeloze affectie die Kleine Zus voor haar mama toont. Het meisje kan de hele dag zonder problemen en volmaakt tevreden doorbrengen, als mama thuis komt van het werk is er nog maar één favoriet. Dat uit zich door zo ongeveer in mama te kruipen en vanaf dat moment luidkeels te protesteren als iets niet gaat zoals de kleine dame in haar hoofdje had.

Mrs. T. vindt dat erg vermoeiend. Heel erg vermoeiend zelfs. Zeker (of vooral?) nu Mrs. T. de laatste tijd niet zo lekker in haar vel zit is deze vorm van moederverering af en toe meer dan Mrs. T. kan hebben. En daar baalt Mrs. T. dan weer van. Van die gevoelens. Van zulke gevoelens over dat zo verschrikkelijk gewenste kindje. Mrs. T. troost zich dan met de gedachte dat heel veel papa’s en mama’s vast en zeker wel ‘ns last hebben van dit soort gedachten. Toch?

En waar dubt Mrs. T. dan over? Over het komende weekend. Dan staat een weekendje Bergen op Zoom op de planning. Met z’n viertjes. Tenminste, dat is de planning. Maar stiekem, heel stiekem, zou Mrs. T. eigenlijk liever met z’n drietjes gaan. Met Mr. T. en Grote Zus. Gewoon, om ‘ns een keer echt te relaxen en de dingen te doen die niet zo gemakkelijk te doen zijn met een kleine, eigenwijze dreumes in het kielzog. Oma heeft aangegeven dat zij en opa met alle liefde een weekend op Kleine Zus willen passen. Het zou dus zomaar kunnen dat we met z’n drietjes naar Bergen op Zoom vertrekken …

Herken jij dergelijke gevoelens en hoe ging je daarmee om? 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *