Het dilemma waar Mrs. T. onlangs over logde was inmiddels geen dilemma meer. Mrs. T. zou voor de perfecte baan gaan. Ze zou solliciteren!

Geen schuldgevoelens richting Economie, gewoon gaan voor die baan met volop werkzaamheden die bij haar passen. Gisterenochtend heeft Mrs. T. al even met haar manager, gesproken en hij gaf te kennen blij te zijn dat Mrs. T. geïnteresseerd was. Tot zover …

Er is momenteel enig roet in het eten gegooid! De huidige managementassistente heeft gesolliciteerd op een interne functie. Alles was rond, tenminste, dat dacht ze. Gisteren aan het eind van de ochtend kreeg ze te horen dat men haar een tijdelijke aanstelling van een half jaar wil aanbieden. Daarna zal men bekijken of ze vast kan blijven. Zij baalt uiteraard van de ontstane situatie maar wil de stap toch zetten, echter mét terugkeergarantie naar haar huidige baan.

Dit werpt helaas wel een heel ander licht op de zaak. Mrs. T. is namelijk niet van plan om op zo’n onzekere basis de stap te wagen. Stiekem hoopt ze dat de hoge heren er onderling uit kunnen komen om voor de huidige m.a. een andere constructie te bedenken. Dan is het echter nog maar de vraag of zij dat zal accepteren. Misschien kan Mrs. T. ook een terugkeergarantie op haar huidige baan bedingen, maar daar heeft ze toch wel weer moeite mee (en eigenlijk niet zo’n zin in, als je eenmaal geproefd hebt …).

Verdeurie, verdeurie, verdeurie!

Zeg het ‘ns, zou jij de stap dan toch wagen of heb je wellicht tips?

Mrs. T.’s eerste werkdag in het nieuwe jaar zit er inmiddels op. En dat was dan meteen weer een hele werkdag!

Het ouderschapsverlof dat Mrs. T. een hele tijd geleden opgenomen had liep per 31 december af en dat betekent dat de extra uurtjes vrij verleden tijd zijn. Mrs. T. heeft voornamelijk gebruik gemaakt van de ouderschapsverlofregeling om met Grote Zus naar de zwemles te kunnen. Die zwemles was op een moment dat Mrs. T. moest werken. In eerste instantie ging oma met Grote Zus naar de zwemles, maar na de geboorte van Kleine Zus werd dat natuurlijk lastig. Het opnemen van het ouderschapsverlof was een perfecte manier om dit op te vullen.

Uiteindelijk heeft Mrs. T. daardoor een hele tijd een heerlijk werkrooster gehad. In plaats van de 24 uur die ze normaal werkt mocht ze op dinsdag en donderdag om 15.00 uur al uitklokken. Nou was Grote Zus veel eerder klaar met zwemles dan het ouderschapsverlof op was en daarom heeft Mrs. T. het laatste jaar kunnen genieten van een aantal heerlijke uurtjes thuis zonder kleine mensjes om haar heen.

Maar ja, het is gedaan met dit luizenleventje. Mrs. T.’s werkdagen zijn nu weer dinsdag, donderdag en vrijdag van 8.00 tot 17.00 uur. Binnen die tijd dient ze 24 uur te maken en af en toe een overuurtje is ook wel heel lekker. Zeker als je je realiseert dat Mrs. T. per jaar 105 vakantie-uren krijgt (= bijna 4½ week vakantie) en dat is niet echt een vetpot. Toch? Gelukkig krijgen we wel de mogelijkheid om extra vakantie-uren te kopen en dat heeft Mrs. T. dan ook maar gedaan zodat ze wat royaler in haar vrije dagen zit.

Hoeveel uur werk jij eigenlijk, op welke dagen, wellicht in ploegendienst? En hoeveel vakantiedagen krijg jij per jaar?

Mrs. T. is er niet dol op: vuurwerk. Van elke harde knal schrikt ze. Siervuurwerk dat gaat dan nog wel, maar die knaldingen, bah.

Begrijpen doet ze het ook niet echt. Waarom mensen vuurwerk afsteken. Maar dat komt waarschijnlijk vooral omdat ze er niet mee opgegroeid is. Mrs. T.’s ouders hebben in hun hele leven nog geen dubbeltje aan vuurwerk uitgegeven en op één oud-en-nieuw feest na waren die allemaal vuurwerkloos.

Natuurlijk zijn er heel veel mensen die vuurwerk prachtig vinden en er met veel plezier geld aan uitgeven. Mrs. T. kan daar natuurlijk ook prima mee leven. Maar met onderstaande dingen die vaak gevolg zijn van datzelfde vuurwerk, daar heeft Mrs. T. toch echt veel moeite mee.

Wat is er nu zo leuk aan om op 31 december de hele dag rotjes af te steken? Maar goed, daar is Mrs. T. dan ook een meisje voor (toch?). Het zijn veelal jonge jongens die hier de hele dag op straat rondlopen en de boel op stelten zetten. Raar hoor, want de andere 364 dagen van het jaar zie je ze niet. En als ze het nu alleen bij het afsteken van rotjes zouden houden, dan zou Mrs. T. dat nog wel kunnen begrijpen. Maar Mrs. T. constateert in haar eigen kleine dorp moedwillig vernielde zaken: opgeblazen brievenbussen, een totaal vernielde coniferenheg, opgeblazen hondenpoepvuilnisbak (is dit een echt woord?), een vernielde kledingcontainer van Humanitas en ongetwijfeld zal er nog meer schade zijn. Onbegrijpelijk voor Mrs. T..

Op een weblog las Mrs. T. een verslag over het ‘vreugdevuur’ dat aangestoken werd. Er werd van alles ingegooid: televisies, kasten, oude verfcontainers, computers, kortom de hele kelder leeg. Iemand gooide nog vuurwerk erin en dat was best spannend voor de kleintjes. Voorbeeldfunctie? Onbegrijpelijk voor Mrs. T..

Waar Mrs. T. ook niet zo goed tegen kan is de enorme puinhoop die de dagen na de feestvreugde nog steeds op straat ligt. Wat is dat toch voor rare houding? Dat men dat niet even zelf bij elkaar veegt en in de container gooit. Men vindt het blijkbaar volkomen normaal om die vieze troep maar te laten liggen en begint te klagen als de gemeente het niet snel genoeg opruimt. Onbegrijpelijk voor Mrs. T..

Dus, laat maar eens weten. Wat vind je zelf van vuurwerk, steek je zelf ook af? Behoren jouw kinderen wellicht tot die groep jongeren die al rotjes afstekend de straten afschuimen en ga jij er dan van uit dat ze zich gedragen of knijp je een oogje toe? Of, maakt Mrs. T. zich weer ‘ns druk om niets?