Medische molen

Mrs. T. draait inmiddels haar rondjes in de medische molen. Een tijdje geleden schreef Mrs. T. over het feit dat ze zich niet al te best voelde. Lichamelijk was vooral de pijn op haar borst en haar voelbare hartslag iets wat haar ernstige zorgen baarde en als je eenmaal in dat ‘zorgen-maak-cirkeltje’ zit dan is het niet zo eenvoudig om er weer uit te komen.

Enfin, de huisarts zag weinig andere mogelijkheden meer om Mrs. T. gerust te stellen dan haar door te sturen naar de cardioloog en daar is Mrs. T. eind januari dus geweest. Na een globaal onderzoek vond de cardioloog het raadzaam de hele onderzoeksriedel te doorlopen. Mrs. T. schrok daar best van, maar gezien het feit dat hartziektes in de familie zitten, vond de cardioloog dit noodzakelijk. Dat betekent dat er inmiddels een bloedonderzoek en een fietstest (eitje!) gedaan zijn, röntgenfoto’s en een echo gemaakt zijn en dat Mrs. T. op dit moment 24 uur lang een apparaatje draagt waarop haar hartslag geregistreerd wordt (vanmiddag wordt het apparaatje verwijderd, gelukkig want de plakkers beginnen danig te irriteren). Eind februari volgt de uitslag.

Tevens is Mrs. T. bij de psycholoog geweest om over haar leven te praten. Tjonge, jonge, zult u denken. Nou, dat dacht Mrs. T. dus ook. Is dat nou allemaal wel nodig? Maar Mrs. T. is van het principe ‘wie A zegt, moet ook B zeggen’. Het is niet leuk, het is confronterend, maar Mrs. T. moet er doorheen, want zoals ze de afgelopen tijd heeft gepiekerd en getobd, dat is helemaal niets.

Het feit dat haar klachten serieus genomen worden doet Mrs. T. goed, het praten over haar leven ook. Het is sowieso best ‘ns fijn om met een wildvreemde (die er dan ook nog verstand van schijnt te hebben) te praten over jouw leven, jouw geluk, jouw angsten. Mrs. T. staat bekend als een sterke vrouw en Mrs. T. weigert ook om zich ‘iets aan te laten praten’, maar een nuchtere kijk op hetgeen je is overkomen is verhelderend. Er is nogal wat gebeurd in haar leven, maar Mrs. T. heeft het idee dat ze dat allemaal gewoon goed verwerkt heeft. De psycholoog bevestigt tot op heden die indruk ook wel, echter zegt hij: alles wat je meemaakt laat zichtbare of onzichtbare ‘littekens’ achter en een boel van die littekens bij elkaar kan zich uiten in de lichamelijke klachten die Mrs. T. heeft.

Verder gaat het eigenlijk best heel goed. In ieder geval gaat het heel, heel, heel veel beter dan in december en begin januari. In hoeverre de voetreflex daarmee van doen heeft, dat weet Mrs. T. niet, maar die voetmassages (en nee, dat kietelt dus echt niet) bevallen haar erg goed.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *