Wij zijn ons moeder niet verloren

Daarvoor gaf zij ons te veel

Wat zij ons zei, blijven wij horen

Van wat wij zijn, is zij een deel

Wij komen haar overal nog tegen

In wat we doen en wat we zijn

Zij was en blijft voor ons een zegen

Er is een glimlach bij de pijn.

Wij zijn ons oma niet verloren

Al voelen wij vandaag ook pijn

Van haar kregen wij vaak te horen

Voor iets moeilijks moet je bij oma zijn

Veel hebben wij van haar gekregen

Veel hebben we van haar geleerd

Ook voor ons blijft zij een zegen

Bij oma deed je niets verkeerd.

Wij zijn ons moeder niet verloren

Al rust haar lichaam nu voorgoed

Ze leeft toch door, blijft bij ons horen

Ook nu geeft zij ons kracht en moed

Ze heeft zo dapper doorgestreden

Ze ging haar weg door angst en pijn

En steeds opnieuw zal ze weer leven

Als haar kinderen tesamen zijn

Wij zijn ons oma niet verloren

Ook al is kaarten er niet meer bij

Zij zal altijd bij ons blijven horen

Waren we er met z’n allen, dan was ze blij

Ze had interesse in alles wat we deden

Een luisterend oor, een goede raad

Ze is nu bij opa en heeft nu vrede

We zullen haar missen, onze steun en toeverlaat

(van het bidprentje van oma)

                                        Oma

                  27 januari 1915 – 22 februari 1994