Donor

Jeanine vroeg Mrs. T. om een logje te wijden aan het wel of niet hebben van een donorcodicil. Al eerder heeft Mrs. T. over dit onderwerp geschreven. Die ene keerheeft zij haar lezers uitgedaagd om op een stelling te reageren. Ook logde Mrs. T. ooit ‘ns over het feit dat ze bloeddonor is. Jeanine zelf heeft ook een stukje over dit thema geschreven. En last but not least: in de Quest van deze maand staat het artikel ‘Grote leven & dood enquête, medische ethiek in negen thema’s’. TNS NIPO heeft 1.000 Nederlanders ondervraagd over medisch-ethische kwesties. Genoeg aanknopingspunten dus voor Mrs. T. om hier een stukje aan te wagen.

Mrs. T. zelf is donor. Uit overtuiging. Bij Jeanine las Mrs. T. over de angst die sommigen hebben dat een dokter een zwaar gewonde donor eerder ‘op zal geven’ omdat men wellicht met de organen dan nog anderen kan helpen. Daar gelooft Mrs. T. niet in. Niet in het minst omdat Mrs. T. er op vertrouwt dat artsen hun uiterste best zullen doen om hun patiënten er bovenop te helpen. Artsen leggen een eed af en de tekst van de moderne versie is als volgt:

Ik zweer/beloof dat ik de geneeskunst zo goed als ik kan zal uitoefenen ten dienste van mijn medemens. Ik zal zorgen voor zieken, gezondheid bevorderen en lijden verlichten.

Ik stel het belang van de patiënt voorop en eerbiedig zijn opvattingen. Ik zal aan de patiënt geen schade doen. Ik luister en zal hem goed inlichten. Ik zal geheim houden wat mij is toevertrouwd.

Ik zal de geneeskundige kennis van mijzelf en anderen bevorderen. Ik erken de grenzen van mijn mogelijkheden. Ik zal mij open en toetsbaar opstellen, en ik ken mijn verantwoordelijkheid voor de samenleving. Ik zal de beschikbaarheid en toegankelijkheid van de gezondheidszorg bevorderen.

Ik maak geen misbruik van mijn medische kennis, ook niet onder druk. Ik zal zo het beroep van arts in ere houden.

Dat beloof ik.

Die eed, daar gelooft Mrs. T. in. Misschien is dat naïef, maar Mrs. T. wil er in geloven. Niet in zo’n eed geloven, niet in de integriteit van artsen geloven ondermijnt het vertrouwen. Vertrouwen dat hard nodig is als je je over dient te geven aan die medisch specialist. Geloven dat artsen hun uiterste best zullen doen en dat zij juiste informatie zullen geven is in Mrs. T.’s ogen erg belangrijk.

Er zijn ongetwijfeld mensen die het volkomen oneens zijn met wat Mrs. T. hier schrijft. Dat kan en dat mag uiteraard. Er zullen mensen zijn die slechte ervaringen hebben met ziekenhuizen en die de mening van Mrs. T. weg zullen wuiven, ook dat kan en dat mag uiteraard. Mrs. T. zelf heeft (helaas) al meer dan genoeg tijd doorgebracht in het ziekenhuis en -hoe kloterig de redenen ook waren en hoe de zorg ook onder druk staat- haar ervaringen tot op heden zijn uitermate positief. Mede daarom gelooft Mrs. T. in de integriteit van onze specialisten (en alle anderen werkzaam in de zorg).

Mrs. T. is als de dood om dood te gaan. Het is een van haar grootste angsten, het is definitief en onomkeerbaar. Mrs. T. denkt dat zij haar dierbaren zo verschrikkelijk zal missen als ze dood is. Het idee dat Mrs. T. door haar donor zijn anderen eventueel een kans kan geven om langer bij hun dierbaren te blijven, daarom is Mrs. T. donor.

En jij: ben je donor of juist niet? En waarom wel of juist niet? 

Wat hebben wij het dan goed he?

Vandaag mocht Mrs. T. wederom naar het theater. Samen met Mr. T. en E en W (die halverwege hun scheiding zijn, nog steeds in één huis wonen, heel goed met elkaar omgaan en op 1 mei ieder hun weg gaan) nam zij plaats op rij 5 (altijd een beetje gevaarlijk omdat je als publiek vaak actief bij de show betrokken wordt en ook omdat de show waarschijnlijk afgesloten zou worden met een onvervalst potje crowdsurfen).

Het zou de derde keer worden dat wij Ernesto & Marcellino zouden zien en Mrs. T. denkt dat het bij drie keer zal blijven.

Laat Mrs. T. voorop stellen dat ze genoten heeft van de show: de humor van Ernesto, Marcellino en compaan Wilfried Finkers is superdroog en er zitten juweeltjes van grappen in. Maar het is nu wel erg veel van hetzelfde geweest, dus wat Mrs. T. betreft zit het er wat deze heren betreft voorlopig op.

En dat crowdsurfen, ja hoor, dat zat er weer in en was als altijd hilarisch!

Betuttelend

Een collega (A) en Mrs. T. zitten samen wat te kletsen. Op een gegeven moment gaat het gesprek over oud-collega F (ex-kamergenoot van Mrs. T., Mrs. T. vindt het nog steeds zo jammer dat hij weg is! F is vader van drie jongens van 6, 4 en 1).

A woont bij F in de buurt. Zij zegt ‘en dan zie ik z’n kinderen op die kleine fietsjes over de straat heen scheuren, ze kijken niet op of om, steken zomaar over, en het is zo’n drukke weg, ik houd m’n hart vast’. Op Mrs. T.’s vraag waarom zij F hierover niet aanspreekt zegt ze ‘dat klinkt zo betuttelend’. ‘Okay’, zegt Mrs. T., ‘dat kan dan wel zo zijn, maar stel dat er iets gebeurt, dan vergeef je het jezelf nooit als je niets gezegd hebt’.

Mrs. T. heeft geregeld contact met F en zegt tegen A dat ze hem hierover wel ‘ns een mailtje zal sturen, en mocht F het betuttelend (of verkeerd) opnemen, dan is dat zijn probleem (hoewel Mrs. T. zich die reactie niet voor kan stellen). Zo gezegd, zo gedaan.

Binnen een half uur komt er een reactie van F. Dat hij het enorm waardeert dat hij dit te horen krijgt, dat hij in de veronderstelling was dat z’n kereltjes goed opletten in het verkeer, dat dat dus niet zo schijnt te zijn, dat hij en z’n vrouw hier extra aandacht aan zullen schenken. Met andere woorden: bedankt voor het signaal!

Wanneer vind jij iets betuttelend van anderen als het om je kinderen gaat en wanneer ben je alleen maar blij als men je wijst op bepaald gedrag van jouw kroost?

Eén jaar Mrs. T!

Een heuse mijlpaal: vandaag bestaat ‘Mrs. T.’s blik op de wereld’ één jaar.

Zo is het begonnen (toen nog in de ik-vorm). Op die 27ste maart 2006 kreeg Mrs. T.’s weblog bezoek van 9 nieuwsgierigen en namen 2 mensen de moeite te reageren. In dit eerste logjaar heeft Mrs. T. 382 berichten geplaatst, zijn er 5.589 reacties geplaatst, zijn er 21.931 ‘unieke’ bezoekers langs geweest en die hebben gezamenlijk 66.979 pagina’s bekeken. Even googlen op ‘Mrs. T.’ levert 80.700 resultaten op. Kortom: Mrs. T. heeft niet stilgezeten.

Toen Mrs. T. met haar weblog begon kon ze niet vermoeden hoe verschrikkelijk leuk ze het zou gaan vinden om allerlei grote en kleine verhalen op het weeweewee te plaatsen. Mrs. T. kan wel zeggen dat ze er echt een (tijdrovende, maar buitengewoon leuke) hobby bij heeft.

Mrs. T. gebruikt haar weblog als dagboek, als foto-album, om kwesties ter discussie te stellen, als steunpilaar, als trotse moeder, als …

Tot op heden heeft Mrs. T. nog geen dag moeite gehad met het vinden van logmateriaal. Maar wie weet, komt dat nog ooit. Voor deze ene keer dus: zijn er onderwerpen waarover je graag Mrs. T.’s mening/visie zou willen lezen of vragen die je Mrs. T. zou willen stellen, grijp nu je kans! Mrs. T. belooft je dat ze er een stukje aan zal wagen en in ieder geval de vragen beantwoorden zal.

Ontlurken

Eigenlijk bezoeken er dagelijks best een aantal mensen Mrs. T.’s blik op de wereld. Een behoorlijk deel daarvan is ‘vaste klant’ (er zijn er zelfs die meerdere keren per dag langs komen!), een deel ‘lost-vast’ en dan zijn er uiteraard de toevallige passanten.

Van Mrs. T.’s vaste bezoekers laten sommigen (bijna) altijd een reactie achter (waarvoor uiteraard dank), een ander deel reageert af en toe, maar er zijn er ook die zelden of nooit reageren. En dan zijn er nog bezoekers die volkomen toevallig hier terecht zijn gekomen.

Morgen bestaat Mrs. T. één heel jaar! En daarom zou Mrs. T. het verschrikkelijk leuk vinden om, voordat dit heuglijke feit plaatsvindt, ‘ns van zoveel mogelijk bezoekers een reactie te krijgen.

Daar schijnt zelfs een woord voor te zijn: ONTLURKEN! Dus, voor de zogenaamde zelden-/nooit-reageerders: laat ‘ns een keer weten hoe je hier terecht bent gekomen, of je vaak komt, of je toevallig hier binnen bent gesurfd, of je gegoogled hebt om iets of, of, of …

En voor Mrs. T.’s allerliefste groepje trouwe reageerders: ook jouw reactie wordt vandaag (en in de toekomst) buitengewoon gewaardeerd!

Beschermd: Kriebel

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Gebroed | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.

Leuke dingen voor de mensch

Mrs. T. las een tijd geleden een logje over concerten die de blogger in het verleden bezocht heeft. Bij het lezen van zo’n verhaal begint het bij Mrs. T. aan alle kanten te kriebelen en te borrelen. Oh ja, concerten, die heeft Mrs. T. toen ze nog ‘jong en wild’ was een heleboel bezocht.

Door dat logje realiseerde Mrs. T. zich dat er ergens nog een hele stapel concertkaartjes moest liggen. Op zoek dus en op zolder (waar anders?) gevonden. Helaas ontbreken er wel wat kaartjes. En da’s best een beetje jammer natuurlijk. Aan elk concert kleven ook nog een heleboel herinneringen. De lezer begrijpt wellicht dat het een hele tijd duurde voordat Mrs. T. de eerste letters van dit logje typte.

Concerten

Genesis (Londen, 1989), Pink Floyd (1989 2x), Paul Young, Chris Isaak, Billy Idol, Sinaed O’Connor (1990), The Wall Roger Waters (1990, val van de muur Berlijn), David Bowie (1990, 1994, 1996), Bryan Adams (1991, 1992), Depeche Mode (1993), The Nits (1991), Eric Clapton and Elton John (1992), Alan Parsons Project (1994), Laura Pausini (1994, alleen maar omdat Mrs. T. niet alleen naar Bowie wilde en een vriend van haar niet alleen naar Laura), Heineken Night of the Proms (1994, 1995), René Froger (1995, verdrongen denkt Mrs. T., want ze wist echt niet meer dat ze hier heen is geweest), Toto (1996), Bryan Ferry, The Kelly Family (1997, 1999), Andrea Bocelli (1998), Doe Maar (2000), Vrienden van Amstel live (2002). Van de concerten zonder jaartal is Mrs. T. helaas de kaartjes kwijt.

Theater

Wat Mrs. T. op een gegeven moment niet meer zag zitten was het staan in een arena en toen ontdekte ze eerst de (grote) musicals en later allerlei soorten ander vermaak (van toneel, tot cabaret, tot opera, tot dansvoorstellingen etcetera, etcetera). Vanaf 1991 bezocht Mrs. T.: Les Miserables, Josephine, Sarafina, Man van la Mancha, Rob de Nijs (6x) , The Phantom of the Opera, Revue Revue, De Tommies, The sound of Motown, Blad van Klein, Theo Maassen (5x), Youp van ‘t Hek, Up with people, All you need is lach, Chess, Joseph and the amazing technicolor dreamcoat, Daniël Maandag, Je Anne, My fair lady, Die Zauberflöte, Paul de Leeuw, Anatevka, Dag vreemde man, La Traviata, Sound of music, Evita, Harrie Jekkers, Design for living, Karpaten!, Carmen, Moeder courage, Zzinderella, Hans Liberg, Moeder India, West Side Story, Jeans (4x), Grease, Herman Finkers, Sissi, The Nits (2x), Ernesto & Marcellino (2x), Het Groot niet te vermijden, Boudewijn de Groot (2x), Creme Fraiche, De Vliegende Panters (3x), Pocahontas, Cyrano, Spirit of the dance, Plien en Bianca, De Tweeling, Slask, Karin Bloemen, Lebbis en Jansen, Rowwen Heze, Acda & De Munnik, Jochem Myjer (2x), Elisabeth, Marc-Marie Huybregts (3x), Fire of dance, Sjaak Bral, Schudden (2x), Aïda, Najib Amhali, Gerard van Maasakkers (6x), Mark van de Veerdonk (2x), Arie & Sylvester (2x), Frank Boeijen (4x), Mathilde Santing, Shaolin Monniken, Rapalje, Claudia de Breij, Band zonder Banaan, Jörgen Raymann.

Wellicht valt de variatie in het geheel je op. Maar dat is dan ook juist wat Mrs. T. zo leuk vindt. Iemand hoeft maar te vragen ‘ga je mee naar …’ en Mrs. T.’s antwoord is in 99% van de gevallen volmondig: JA!

Ook met Grote Zus gaat Mrs. T. regelmatig naar het theater. En dat zijn dan altijd middagen of avonden om in te lijsten. Grote Zus geniet van de voorstelling en Mrs. T. geniet van de voorstelling én van Grote Zus’s plezier.

Al met al heeft deze hobby een lieve duit gekost, maar het is elke cent meer dan waard geweest. Als in mei de theaterprogramma’s van het nieuwe seizoen verschijnen dan zijn Mrs. T. en Mr. T. er als de kippen bij om hun bestelling te plaatsen.

Wat is jouw grootste hobby, en hoeveel heb je er eigenlijk (financieel) voor over?

Begrafenis

Anderhalve week begroeven goede vrienden van Mrs. T. en Mr. T. hun (schoon)moeder. Zij stierf op 64-jarige leeftijd. Het was een indrukwekkende begrafenisdienst. Niet in het minst omdat de vrouw de laatste 25 jaar van haar leven depressief en ziek is geweest. Deze hele situatie heeft natuurlijk z’n weerslag gehad op het gezinsleven. De kinderen hebben het vaak erg moeilijk gehad, er zijn harde woorden gevallen, maar toch bleef de liefde en het respect voor elkaar bewaard.

Toen haar man zo’n 12 jaar geleden totaal onverwachts stierf werd de situatie van de vrouw nog penibeler. Zij trok zich terug in een zelfgekozen isolement, verwaarloosde haar lichaam en heeft medisch gezien heel wat operaties moeten ondergaan. Toch bleef zij leven en genoot zij op haar eigen bescheiden wijze van de dingen die haar lief waren.

Mrs. T. heeft enorm veel respect voor haar zoon en dochter (en hun partners) dat zij zo lang en met eindeloos geduld voor hun moeder gezorgd hebben. Zo goed en zo kwaad als het ging vormden zij (samen met de kleinkinderen) een hechte familie.

Veel mensen hier in het dorp hadden toch een bepaalde indruk van de vrouw. ‘Zielig’, vond men haar, ‘onverzorgd’, ‘gek’ misschien ook wel. De kinderen echter vonden hun moeder helemaal niet (meer) zielig. Zij koos ervoor op deze manier haar leven te leiden, haar kinderen hebben deze keuze gerespecteerd hoewel dat te accepteren hen veel verdriet en strijd heeft gekost.

De uitvaart was indrukwekkend, de kinderen hadden met veel zorg passende lezingen en teksten uitgekozen. Teksten die heel eerlijk en puur waren. Zij zal -ondanks alles- gemist worden, dat is een ding wat zeker is.

Onderstaande tekst -zeer treffend in de ogen van Mrs. T.- van Toon Hermans stond in het boekje dat de kinderen gemaakt hadden voor de uitvaartdienst.

Er leefde zoveel moois in haar gedachten

wat zij niet zeggen en niet schrijven kon

ik hou het voor mezelf, zei zij, en lachte

en draaide haar stoel weer naar de zon.

Beschermd: En garde!

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Geneuzel | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.

Beschermd: Vrijheid!

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Gebroed | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.

Leuker kunnen ze het niet maken

Zo, de aangifte is de deur uit (en jawel, via digid.nl). Sinds jaar en dag wordt de aangifte ingevuld door een vriend van Mrs. T.. Eerlijk gezegd denkt Mrs. T. er niet eens aan om dat zelf te gaan doen/proberen. Financiële zaken interesseren Mrs. T. niet (tja, sorry, niet goed natuurlijk, maar wel de waarheid) en ze begrijpt er ook helemaal niets van. Mrs. T. is van het principe: geld moet rollen (ze hebben het niet voor niets rond gemaakt!). Mr. T. zou de aangifte best zelf kunnen doen (en hij zou het ongetwijfeld ook nog allemaal begrijpen als hij zich erin zou verdiepen), maar hij vindt het wel prima zo.

Onze ‘invuller’ vindt het hartstikke leuk om te doen (hij is accountant) en hij vindt het zelfs een soort sport om de aangifte zo gunstig mogelijk te maken. Ook dit jaar krijgen Mrs. T. en Mr. T. daarom weer een leuk bedrag terug.

Vul je de aangifte zelf in of doet iemand anders dat voor jou? Enne, valt het mee of tegen dit jaar?