Zoeken

Ze loopt onwennig door de witte gang. Het kunstmatige licht schijnt fel, te fel. Ze nadert klapdeuren die automatisch openzwenken als ze dichterbij komt. Ze sluiten zich vervolgens achter haar. Weer een gang met aan het einde haar bestemming.

Ze klemt haar tas wat steviger tegen zich aan en loopt verder. De ruimte waar ze moet zijn is langwerpig en zonder daglicht. Weer dat felle witte licht. Akelig fel licht.

Aan de lange zijde van de ruimte staan een soort van stemhokjes op een rij, voor ieder hokje een stoel. Er is weinig privacy ziet ze. Een aantal stoelen is bezet maar ze vermijdt het de anderen te bekijken. Ze mag plaatsnemen bij nummer 8 is haar verteld.

Ze gaat zitten en kijkt op, de plek tegenover haar is bezet. Ze zoekt oogcontact maar hij weigert vooralsnog haar aan te kijken. Ze weet dat hij haar op die manier de kans geeft op haar gemak te raken en het geeft haar de gelegenheid hem op te nemen.

Hij ziet er best redelijk uit. Zijn haar is fris gewassen, zijn gezonde bruine kleur nog aanwezig. Hij heeft inmiddels een klein stoppelbaardje en dat staat hem als altijd goed. De oranje overall zit hem als gegoten.

Hij richt zijn hoofd op, kijkt haar vol verwachting aan en wijst naar de telefoon, ze neemt hem op. Hij legt zijn hand tegen het glas en zoekt op die manier contact met haar. Ze weet het zeker, ondanks alles is hij wat zij altijd zocht.


Voor het onderwerp van deze twee weken: klikkerdeklik. Voor de spelregels klikkerdeklik.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *