Hij controleerde stapsgewijs of alles gereed was. Het was ongelooflijk belangrijk dat hij geen enkele fout maakte.

Hij liep naar de eetkamer. De tafel was keurig voor twee personen gedekt. Zijn mooiste tafellinnen en porselein had hij gebruikt, kristallen glazen en een prachtige zilveren kandelaar stonden perfect opgesteld.

Boven de schouw hing een groot schilderij. Een schilderij van zijn vrouw. Ze keek glimlachend op hem neer. Alsof ze haar goedkeuring gaf aan wat hij zou gaan doen. Wat raar dat ze nu leek in te stemmen, terwijl ze vroeger altijd afkeurend reageerde op zijn plannen. Dat probleem had hij zes maanden geleden opgelost. En geen haan die er naar kraaide.

Zijn aanvankelijke angst op ontdekking maakte plaats voor een gevoel van almachtigheid. Hij voelde zich onaantastbaar en accepteerde inmiddels de drang om dat opnieuw te testen. Hoe ver kon hij gaan, waar moest hij rekening mee houden?

In de kleine, raamloze ruimte aan het eind van de gang stond een eenpersoons bed, een stoel en een kast. De deur naar de sobere badkamer had hij verwijderd. Het kijkgaatje in de deur liet het grootste deel van slaapkamer en de volledige badkamer zien. Hij controleerde het slot, de sleutel draaide soepel, de grendel maakte geen geluid.

Zijn plan was volledig uitgewerkt, het doelwit gekozen. Zij was zich van geen kwaad bewust, hij wist waar zij zich bevond en hoe hij haar zou overmeesteren. Het was nu zaak er voor te zorgen dat hij dat zonder enig spoor achter te laten deed.

Marloes presteert het steeds weer om leuke onderwerpen te bedenken. Waarvoor hartelijk dank!

Voor het onderwerp van deze twee weken: klikkerdeklik. Voor de spelregels klikkerdeklik.