Ik herinner me dat ik de voordeur opende voor een koerier en daarna, niets meer … Later word ik wakker in een kamertje met ernaast een deurloze badkamer. Ik heb mijn kleren aan, mijn schoenen staan keurig naast elkaar. Mijn lijf doet nergens pijn, hoe heeft hij mij overmeesterd?

Ik weet niet eens zeker hoe ik me voel. Angstig natuurlijk, maar ook onwerkelijk, bedroefd en verlaten maar bovenal vastbesloten dit te overleven. Wat overkomt me, wat gaat er gebeuren? Wie doet mij dit aan en waarom? Word ik al gemist? Ik had het weekend niets op het programma staan. Is het nog weekend?

Er staat een envelop op de stoel. Erin een uitnodiging in een prachtig handschrift: Beatrice, het diner wordt geserveerd om 19.00 uur. Gelieve de kleding aan te trekken die in de badkamer hangt. Edmund. Beatrice, wie is Beatrice? En Edmund?

Op de een of andere manier neemt de uitnodiging wat van mijn angst weg. Of dat terecht is, weet ik niet. Natuurlijk heb ik met een psychopaat te maken, maar hopelijk biedt het meespelen van zijn spel mij kansen de spelregels om te buigen.

In de badkamer hangt een prachtige scharlakenrode avondjurk. De jurk lijkt voor mij gemaakt te zijn. Ik gebruik de speldjes om mijn haar losjes op te steken. Gek hoe sterk ik me voel. Ik ga de rol van mijn leven spelen.

Toch schrik ik als de deur geruisloos openzwaait, een donkere gestalte zijn hand naar mij uitstrekt en zegt ‘Beatrice, ben je gereed?’.

De lezer wilde een vervolg op deze W.o.W., dus dat probeerde Mrs. T. alhoewel ze zich realiseert dat er nu waarschijnlijk nog meer vervolgen moeten komen.

Voor het onderwerp van deze twee weken: klikkerdeklik. Voor de spelregels klikkerdeklik.