Ik bekijk de bovenste foto en bedwing met moeite een reflex om in lachen uit te barsten. Op de foto staat mijn vader. De foto is genomen voor het verpleegtehuis waar hij al weer een aantal jaar geleden opgenomen is. Ik heb hem sindsdien nooit opgezocht, sterker, ik heb hem al in geen jaren meer gezien. Die informatie is blijkbaar niet bij Edmund bekend, misschien kan ik daar mijn voordeel mee doen.
Op de tweede foto staan tot mijn verbazing mijn vader en Edmund. Edmund heeft zijn arm om mijn vader heengeslagen. Mijn vader kijkt wat ongemakkelijk naar de vreemde man die hem zo stevig vasthoudt. Ook deze foto doet me niets, mijn vader laat me koud, ik kan me niet herinneren ooit van hem gehouden te hebben. Als Edmund denkt me met deze foto’s te dwingen mee te spelen dan vergist …
De derde foto echter doet me naar adem happen. Het is Margot, de dochter van mijn beste vriendin: Margootje terwijl ze de eendjes voert in het park. Op de bank op de achtergrond zitten mijn vriendin en ik toe te kijken zie ik. Deze foto is zeker 2 maanden geleden genomen realiseer ik me. Hoe lang is Edmund al bezig met de voorbereidingen van deze …
‘Ik wist dat ik je niet persoonlijk zou raken met de foto’s van je vader, maar ik neem aan dat je niet wilt dat Margot iets naars overkomt’, hoor ik Edmund kil zeggen. ‘Dus, mijn lieve Beatrice, hebben we een deal?’.
Voor het onderwerp van deze twee weken: klikkerdeklik. Voor de spelregels klikkerdeklik.