Grote Zus heeft een paar weken geleden haar rapport gekregen (een meer dan prima lijst, goed gedaan meid!) en daarom gingen Mr. T. en Mrs. T. afgelopen maandag naar het 10-minuten-gesprek met de juf.
Wat wij al dachten werd door de juf beaamd. Grote Zus is een ontzettend lief en betrokken meisje. Wat het lezen en schrijven betreft scoort ze heel hoog en juf is vooral onder de indruk van het feit dat Grote Zus zo goed kan voorlezen (prachtig op toon). Wat rekenen betreft is de appel niet ver van de boom gevallen (Mrs. T. kan ook niet goed rekenen) of juist wel (dan heeft papa dus zitten suffen toen hij Grote Zus maakte want papa kan enorm goed (hoofd)rekenen). Aan het rekenen besteden we trouwens de laatste maand thuis aandacht. Elke dag maakt Grote Zus een rijtje sommen en dat gaat hartstikke goed.
En dan gaat de rest van die 10 minuten (die er uiteindelijk bijna 20 worden, sorry mama van Luna) over de gevoeligheid van Grote Zus. Grote Zus is snel uit het veld te slaan en kan soms erg verdrietig zijn om de opmerkingen van haar klasgenootjes. Het klinkt misschien een beetje stom om van je eigen kind te zeggen, maar Grote Zus is gewoon echt heel lief. Te lief denken we af en toe. En daar heeft onze opvoeding van ‘aardig zijn, niet schelden en anderen geen pijn doen’, wellicht aan bijgedragen. Als Grote Zus echt ‘aangevallen’ wordt door haar klasgenootjes dan is ze uit het veld geslagen en weet ze zich geen houding te geven. Haar enige reactie is dat ze meestal gaat huilen (of haar tranen bewaart tot thuis). En dat vindt ze ook niet leuk natuurlijk. ‘Gelukkig’ leert ze de laatste tijd toch steeds meer hoe ze van zich af kan bijten. Niet door te schelden, maar door iets te zeggen als ‘ik vind het niet leuk als jullie dit zeggen, ik word daar verdrietig van’.
Soms denkt Mrs. T. ook wel dat Grote Zus zich al te verantwoordelijk voelt voor haar leeftijd. En daar herkent Mrs. T. zichzelf wel in terug, alhoewel Mrs. T. zich natuurlijk niet kan herinneren dat ze dat verantwoordelijkheidsgevoel al op zulke jonge leeftijd had. En eigenlijk wil Mrs. T. dat ook helemaal niet. Natuurlijk hoort Grote Zus rekening te houden met anderen, maar verder moet ze vooral kind kunnen zijn.
Eigenlijk is het ook raar, het schooljaar is nu 3½ maand oud en Grote Zus is al naar 7 kinderfeestjes geweest in die drie maanden. Er is nog geen enkele meisje in de klas geweest dat haar niet uit heeft genodigd. Zelfs bij de grootste ‘pestkop’ mocht Grote Zus op feest komen. Elke woensdagmiddag heeft Grote Zus wel een speelafspraak dus ook dat zit wel goed.
Waarom er dan toch vrij herhaaldelijk zulke gemene dingen tegen elkaar gezegd moeten worden in de klas? Mrs. T. heeft werkelijk waar geen idee. En waarom haalt het ene kind dan zijn schouders op en is Grote Zus meteen van slag? Soms ook hoort Mrs. T. kinderen dingen tegen elkaar zeggen waarvan ze denkt: ‘hoe is het mogelijk dat jullie op die leeftijd al zulke (voor)oordelen hebben!’.
Mrs. T. vindt opvoeden nog steeds niet moeilijk. Wat ze wel moeilijk vindt is het verdriet te zien van Grote Zus. Als Mrs. T. iets zou kunnen doen, dan deed ze het onmiddellijk, maar ze heeft geen idee wat. Mrs. T. denkt dat Grote Zus zich wat dit betreft zelf zal moeten redden …