Maandelijks archief: november 2007

Doe Maar

Geplaatst op door
Beantwoorden

Vanavond gaat Mrs. T. samen met vriend W naar Doe Maar de Musical! Vorig jaar bij het uitkiezen van de theaterkaartjes had Mrs. T. zoiets van ‘ach, dat lijkt me niet zo tof om heen te gaan’ en daarom bestelde ze geen kaartjes. Een paar vriendinnen gingen echter wel en zij waren super enthousiast. Het schijnt gewoon een heel leuke en goede musical te zijn. Dus toen had Mrs. T. toch wel een beetje spijt.

Tot haar grote verrassing stond de musical dit jaar opnieuw geprogrammaeerd in ‘ons’ theater. Mr. T. was niet over te halen om mee te gaan, maar gelukkig wilde W wel.

Mrs. T. is nooit een heel erg grote Doe Maar-fan geweest (zo’n fan die huilde toen Doe Maar uit elkaar ging of haar arm niet meer waste als Henny er z’n handtekening op had gezet), maar ze vond hun muziek altijd wel erg leuk. Alle bekende hits van die tijd, kent ze nu nog uit haar hoofd en de rose-groene verzamel-CD wordt nog vrij regelmatig gedraaid.

Ernst Jansz was (en is) Mrs. T.’s favoriet, wat een veelzijdig artiest (met een lekker bekkie!). Ernst speelt vaak met Boudewijn de Groot mee en zijn enthousiasme op het podium is grandioos. Henny ziet Mrs. T. nog regelmatig bij het Klokhuis. Hoe zouden de twee ‘Jannen’ het eigenlijk gevonden hebben? Ze stonden toch wel erg in de schaduw van Ernst en Henny. Jan Hendriks ziet Mrs. T. ook wel ‘ns bij Boudewijn de Groot, maar Jan Pijnenburg? Geen idee waar hij gebleven is.

Toen Doe Maar in 2000 een album uitbracht en een x-aantal keren in Ahoy stond, toen was Mrs. T. er bij. En van dat concert heeft ze genoten! En vanavond dus de musical. Mrs. T. is erg benieuwd!

En jij: Doe Maar fan geweest (of nog)? Ben je misschien ook naar de musical geweest en wat vond je ervan?

W.o.W.: poep

Geplaatst op door
Beantwoorden

Jeminee, Marloes, wat is dat nu voor een opdracht. Een W.o.W. over poep? Mrs. T. heeft geen idee wat ze daarmee aan moet, met dat woord.

Edmund en ‘Beatrice’ zijn zeker geen mensen die het woord poep ooit in de mond zullen nemen. En om nu op de foto’s poep te laten staan, dat zou Mrs. T.’s ‘feuilleton’ geen recht doen, toch? De nieuwsgierige lezer zal dus nog even geduld moeten hebben.

Tja, poep, Mrs. T. kan het natuurlijk hebben over haar moeilijke stoelgang, maar ze gelooft niet dat daar veel mensen op zitten te wachten.

Of ze kan het hebben over Kleine Zus die regelmatig triomfantelijk het volgende weet te melden: ‘ikku poep maakt’, maar dan per ongeluk niet heeft gepoept maar geplast. Of over hoe zwaar het af en toe is om haar poepluiers te verschonen, want stil liggen, dat vindt mevrouw voor watjes.

Behoorlijk vervelende poep is de duivenstront die bij Mrs. T. in de achtertuin onder de kastanjeboom ligt. Een prachtige boom met een houten vlonder eronder. Een prachtige boom waar al jaren een koppel duiven haar nestje bouwt. Met als resultaat dikke vette poepklodders op de vlonder. Kortom: goor.

Mrs. T. kan het hebben over haar ex die, terug uit Tunesië en behoorlijk aan de racekak, een scheetje wilde laten en vervolgens zijn bed moest verschonen.

Misschien dat wat jeugdsentiment het goed zal doen? Wat dacht u van Ome Willem met zijn broodje poep en de plasgeite(n?)breiers?

Ach, weet je wat, Mrs. T. laat deze W.o.W. ‘ns mooi aan zich voorbij gaan.

Schuldgevoel

Geplaatst op door
Beantwoorden

Een van Mrs. T.’s favoriete webloggers is Rianne (a.k.a. Leukerd). Rianne schrijft werkelijk prachtige stukjes, haar invalshoeken zijn origineel en haar onderwerpen gevarieerd.

Laatst schreeft Rianne een stukje over genitale verminking bij jonge meisjes. Meisjes die door de gebruiken van eeuwenoude culturen op gruwelijke wijze worden verminkt. De manier waarop het gedaan wordt is hemeltergend. In datzelfde stukje verwijst Rianne naar de doorgeslagen ‘cultuur’ hier in het westen, over schaamlipcorrecties die Westerse vrouwen laten doen omdat ze niet tevreden zijn met hoe ze eruit zien. Het is inderdaad niet met elkaar te rijmen dat wij hier zo met onze verworvenheden om (kunnen) gaan terwijl elders kleine meisjes worden verminkt.

Mrs. T. vond het een aangrijpend stuk en las vervolgens de reacties die al achtergelaten waren. Daarin viel een reactie van Rianne zelf (op een andere reactie) Mrs. T. op: Dat stuk deed me dit stukje schrijven. Doe ik in ieder geval nog iets om mijn eigen schuldgevoel glad te strijken.

Mrs. T. reageerde als volgt: Je opmerking wat later over ‘schuldgevoel’ kan ik echter niet zo goed plaatsen. Waarom heb jij een schuldgevoel? Om een eeuwenoude cultuur daar of de gekte hier. volgens mij heb je geen van beiden veroorzaakt en ageer je er tegen. Meer kun je toch niet doen? Toch?

Rianne reageerde met: @Mrs. T.; ja ik voel me schuldig. Omdat ik weet dat ik het verschrikkelijk vind en gewoon daarna weer doorga met mijn leven. Omdat ik eigenlijk vind dat ik meer kan en moet doen dan alleen dit stuk schrijven. Ik ben aan het doorpiekeren over een éen of ander loginitiatief of zo. Maar ben er nog niet uit.

En daar zit hem nou net de knoop. Laat Mrs. T. voorop stellen dat ze het verschrikkelijk vindt wat er met deze jonge meisjes gebeurd en dat ze vindt dat dit soort barbaarse toestanden uitgebannen zouden moeten worden. Hoe Mrs. T. over de westerse schoonheidsidealen denkt, dat mag duidelijk blijken uit dit logje.

Hoe graag Mrs. T. de wereld waarin we met ons allen leven beter voor alle mensen zou willen maken, Mrs. T. heeft geen last van schuldgevoelens zoals Rianne ze beschrijft (als Mrs. T. ze juist interpreteert uiteraard). Mrs. T. zou een initiatief om deze praktijken te stoppen ondersteunen, dat zonder meer, maar Mrs. T. zal wat dit betreft niet voor op de barricaden staan.

Wat zegt dat dan over Mrs. T.? Dat ze wel roept, maar niet doet? Mrs. T. denkt van niet. Met haar weblog probeert Mrs. T. af en toe maatschappelijke kwesties aan de orde te brengen. Als mensen dan reageren en daardoor na gaan denken over iets, dan is dat mooi meegenomen. In de kleine kring om haar heen probeert Mrs. T. op haar eigen manier maatschappelijke bewustwording te creëren. Mrs. T. vindt het een uitdaging om met vrienden, kennissen of collega’s over maatschappelijke dilemma’s te discussiëren. De kleine meisjes probeert Mrs. T. op een (wellicht wat ouderwetse) manier op te voeden tot sociaal bewuste kinderen en later volwassenen. Er zijn diverse goede doelen waar Mrs. T. maandelijks geld aan overmaakt en ook collecteert ze zelf. En dat doet ze niet om eventueel schuldgevoel af te kopen. Absoluut niet. Er zijn nu eenmaal strijders en volgers. Mrs. T. behoort wat dat betreft tot de volgers.

En jij? Herken je de schuldgevoelens van Rianne over iets waarop jij geen invloed uit kunt oefenen? Zou jij ook tot de ‘geen woorden maar daden-groep’ willen horen, maar remt iets je? En wat is dat iets dan? En een laatste vraag: ben je een strijder, een volger of interesseren dit soort dingen jou niet?

Filosoferen met kinderen

Geplaatst op door
Beantwoorden

Misschien dat Mrs. T. het onbewust al deed? Een beetje filosoferen met Grote Zus. Want echt heel veel nieuws bracht de spreker tijdens de jaarvergadering van de oudervereniging van een paar weken geleden niet. Mrs. T. kan ontzettend gave gespekken voeren met Grote Zus en haar vertelsels en gedachtenkronkels en die van Mrs. T. bij elkaar maken de uitkomst van dergelijke gesprekken onvoorspelbaar en daardoor ook zo leuk. Dat schijnt dus eigenlijk ook al wel een soort van filosoferen te zijn.

Filosoferen vindt Mrs. T. trouwens zo’n ingewikkeld woord (of beter, het is geen ingewikkeld woord, maar wat het bedoelt te zeggen, dat vindt Mrs. T. ingewikkeld). Wat is filosoferen nu eigenlijk? Volgens het woordenboek:

  1. wijsgerige bespiegelingen houden, wijsgerig behandelen;
  2. door- of overdenken;
  3. fig diep nadenken; peinzen

En wijsbegeerte, ook zo’n mooi woord → het zoeken naar de grondwaarheden. Uh, ok? En zo zoekt Mrs. T. ook nog even grondwaarheid op → waarheid die ten grondslag ligt. Het lijkt alsof het woordenboek ook filosofeert. Want dat is toch wel wat Mrs. T. altijd een beetje van filosoferen vindt. Op een gegeven moment raakt ze de kluts namelijk een beetje kwijt. Maar dat is natuurlijk ook wel het hele interessante aan dit soort gesprekken.

Het thema van de jaarvergadering was dus ‘Filosoferen met kinderen’ en er werd uitgelegd hoe dat dan in z’n werk gaat en hoe dit in het lesprogramma geïntegreerd wordt. En dat is interessant en Mrs. T. ziet het wel zitten dat men vanaf schooljaar 2008-2009 deze insteek in het normale lespatroon mee gaat nemen.

Want van leren discussiëren, elkaar respecteren, ruimte geven aan andermans ideeën, lekker er op los fantaseren en vooral niet bang hoeven te zijn dat iemand je uitlacht om je gedachten, daarvan groeit een kind volgens Mrs. T.. Daarvan zouden volwassenen ook groeien denkt Mrs. T..

Een voorbeeld van welke vragen er gesteld kunnen worden tijdens het filosoferen met kinderen.

De tijd.

  1. Wat meet je eigenlijk als je de tijd meet?
  2. Bestaat tijd ook als je hem niet meet?
  3. Hebben de dieren een idee van tijd? Hoe beleeft een hond de tijd?
  4. Kan de tijd stilstaan? Hoe ziet hij er dan uit?
  5. Waar is de tijd als je slaapt?
  6. Hoe zou je het vinden als we (net als dieren) geen klok hadden? Zou je dat fijner vinden?
  7. Wanneer duurt het langer, als je het druk hebt, of als je moet wachten?
  8. Wanneer duurt het langer, als je vrolijk bent of als je je verveelt?
  9. Kunnen wij voelen of iets lang of kort duurt?

Volgens de gastspreker komt een leerkracht vaak niet verder dan de eerste of tweede vraag en ontspint zich een interessant gesprek dat alle kanten op kan gaan. In dit thema kan ook gevraagd worden aan de kinderen om ‘de tijd te knutselen’ en de knutsels die vervolgens gefabriceerd worden zijn zo fantasievol dat je er als volwassene helemaal stil van wordt.

Het was een erg interessante avond en Mrs. T. gaat er van uit dat zowel de kinderen, hun papa’s en mama’s en het schoolteam er zeker hun voordeel mee zullen doen!

Houdt (hield) de oudervereniging/medezeggenschapsraad van de school van jouw kind(eren) ook een jaarvergadering en hoe ziet zo’n avond er dan uit? Als er sprekers zijn, wat is dan de inhoud/opzet? Hoe is de opkomst (helaas bedroevend laag dit keer in ons geval) en wat zou jij nou ‘ns graag als onderwerp zien op zo’n avond?

Grenzen verleggen

Geplaatst op door
Beantwoorden

En zo verlegde Mr. T. afgelopen zaterdagavond dus zijn grenzen. Wat hij deed? Wij gingen met vrienden eten bij restaurant De Waag.

Mr. T. vindt uit eten gaan best leuk op z’n tijd, maar het liefst eet hij gewoon thuis (of bij z’n schoonmoeder!). Want daar is het eten lekker. En als Mr. T. uit eten gaat, dan gaat hij het liefst naar gewone restaurants of eetcafés waar je voor niet al te veel geld een goed stuk vlees kunt eten. Want daar houdt Mr. T. van, van vlees. En van veel.

Maar nu wilde Mrs. T. wel ‘ns wat anders. Avondvullend tafelen, dat deden we al wel vaker, maar toch nog niet zo heel erg vaak. Die keren dat we het tot nog toe deden was het financieel best te doen.

In ieder geval, samen met M en P gingen wij dus voor het vier gangen verrassingsmenu. Wij wilden geen schaal- en schelpdieren en geen orgaanvlees, maar voor de rest was alles welkom. En verrast werden we! We aten onder andere: vijgenbrood met gevogelte, selderijsoep, sublieme carpaccio, groene asperges met bladerdeeg en witte vis, truffelmayonaise, hazenrug en nog heel veel meer (maar de namen daarvan heeft Mrs. T. niet onthouden helaas). En het was lekkerrrrrrrr!!!

De gerechten werden als ware kunstwerkjes geserveerd, het servies en het glaswerk was om hebberig van te worden, de ambiance perfect. Het gezelschap was goed, de gesprekken gevarieerd en interessant.

En toen kwam daar de rekening. Uiteindelijk betaalden we dus € 265,50 voor ons vieren. En dat is een heleboel geld vindt Mr. T. (en dat vindt Mrs. T. ook hoor, maar dat zal ze natuurlijk nooooooooooit tegen Mr. T. zeggen). Maar de avond was het meer dan waard.

Naar wat voor soort restaurant ga jij het liefst, moet het snel gaan of heb jij alle tijd als je in een restaurant zit en wat mag zo’n avondje jou maximaal kosten?