Eén jaar later

Precies een jaar geleden schreef Mrs. T. dit logje. Mrs. T. heeft het logje en de reacties (met daarin lieve woorden en veel herkenning) nog ‘ns nagelezen en dat deed haar weer goed.

Hoe is het nu eigenlijk met Mrs. T.? Eigenlijk vrij goed, maar ja, die woordjes ‘eigenlijk vrij’ zeggen toch ook wel een heleboel. De angst en paniek zoals Mrs. T. aan het begin van het jaar had zijn grotendeels weg, de pijn echter nog steeds niet.

Mrs. T. heeft nog dagelijks veel last van haar bovenlijf (voornamelijk borstkas en armen), pijnscheuten en andere ellende (waaronder een hardnekkig eczeem op haar linkerhand dat leek te zijn verdwenen maar nu langzaam weer terug komt). De angst zoals Mrs. T. die in het begin van het jaar ervoer is grotendeels onder controle en daarom kan Mrs. T. oprecht schrijven dat het beter gaat, maar toch …

Mrs. T. kan nog steeds niet echt leven met het idee dat het psychosomatische klachten zijn. Natuurlijk Mrs. T. heeft best wel ‘ns stress (wie niet?), maar veel? Daar kan ze met haar pet niet echt bij. Veel dingen die Mrs. T. zijn overkomen zijn feiten, wat kon ze daar nu aan veranderen? Ze heeft het er met de mensen die haar lief zijn over gehad (en ook met de huisarts en de psycholoog) en ze schreef een heleboel al van zich af (zie de kleine lettertjes).

Je voorkomt een ontslag niet, miskramen overkomen je, de zwangerschap van Kleine Zus was zoals die was, als je moeder ziek is, dan is dat zo, foute uitstrijkjes zijn foute uitstrijkjes. Dat Mrs. T. lang geleden haar ex heeft verlaten, dat was haar keuze en daar staat ze nog steeds vierkant achter. Dat Mrs. T.’s relatie met haar broer niet super is, dat is nu eenmaal zo (en gelukkig gaat het inmiddels stukken beter). De enige dingen die Mrs. T. momenteel als stressvol kan ervaren is het gerommel op haar werk (hoewel Mrs. T., sinds ze op haar ‘tijdelijke’ plekje zit helemaal happy is) en de vicieuze cirkel waarin ze zich bevindt als het om pijn, bang, meer pijn, meer bang etcetera gaat.

Dus stress??? Tja, Mrs. T. weet het niet. En de pijn? Die is heel reëel, die zit er echt, die is aanwezig. Die voelt Mrs. T., die is er en wordt erger als Mrs. T. er op drukt. Misschien schud jij meewarig je hoofd als je leest hoe anti-psychosomatisch Mrs. T. is en denk je ‘accepteer het nu maar’. Dat kan en heus, als Mrs. T. echt zou denken dat dat de oorzaak van Mrs. T.’s klachten is, dan zou ze het best kunnen accepteren, maar op de een of andere manier lukt haar dat niet want zo voelt het gewoon niet. Juist door de manier van pijn.

De huisarts heeft Mrs. T. onderzocht op Tietze maar sloot dat toch uit, de cardioloog onderzocht begin dit jaar Mrs. T.’s hart en ‘daar viel geen cent aan te verdienen’, meldde hij na de onderzoeken. Mrs. T.’s slokdarm en maag is onderzocht en ook dat was gelukkig goed. En toch: veel pijn.

Toen onlangs een neef van Mrs. T. te horen kreeg dat hij Bechterew heeft en Mrs. T. las over wat dat allemaal voor klachten kan geven herkende ze toch wel heel erg veel (en een heleboel niet natuurlijk, pffft, wat een gedoe). Mrs. T.’s opa, oom en nu dus een neef hebben deze ziekte. Opvallend was dat Mrs. T.’s moeder onlangs zei dat ze al wel af en toe dacht dat Mrs. T. Bechterew zou kunnen hebben en dat ook Mr. T. de laatste tijd regelmatig aan een aan reuma verwante ziekte dacht.

Het is echt niet zo dat Mrs. T. per sé een ziekte wil hebben, zeker niet, maar ze wil zo graag een diagnose krijgen waar ze wat mee kan. Want met hoe het nu gaat, daar kan Mrs. T. niets mee (en dat veroorzaakt ongetwijfeld stress en daardoor …). Je begrijpt waarschijnlijk wel wie Mrs. T. binnenkort maar weer ‘ns gaat bezoeken!

Al met al heeft al dit gedoe wel één heel groot pluspunt: de band die Mr. T. en Mrs. T. hadden was al hecht, maar die is het afgelopen jaar nog veel en veel intenser geworden. Lief Mr. T. is zo verschrikkelijk lief voor Mrs. T. (en andersom ook hoor). Maar toch wil Mr. T. nog steeds niet met Mrs. T. trouwen! Snap jij dat nou?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *