Inge is hartstikke goed in het ‘niet‘ doorgeven van stokjes! Maar hé, Mrs. T. vond het een leuk lijstje en daarom doet ze natuurlijk mee, voor deze ene keer zelfs in de ik-vorm!
In 2007:
Was het lekkerste dat ik at: heel veel maaltijden gemaakt door mijn lieve mama, mijn eigen salades, Italiaanse kooksels en mijn heerlijke nasi (al is Grote Zus het daar niet mee eens) en natuurlijk de zalm die Mr. T. maakt.
Bewoog ik: een heleboel. Als het even kan ga ik op de fiets naar mijn werk en zo goed als elke dag trap ik minstens 20 minuten op m’n (nieuwe) hometrainer. Tel daarbij op een x-aantal oefeningen die ik van de fysiotherapeut moet doen en met dat bewegen zit het best goed. Oh ja, ook de beweging die men krijgt bij het opvoeden van een 2½ jarig meisje is niet bepaald gering.
Knuffelde ik: voor mijn doen nog meer dan anders. Ik logde ooit over het feit dat ik niet echt opgegroeid ben met veel lijfelijke aandacht en ik wil dat in ieder geval anders doen richting Grote Zus en Kleine Zus. Dit jaar is voor mij moeilijk geweest en ik had meer dan ooit behoefte aan knuffels. Niet alleen van (en voor) Grote Zus en Kleine Zus, maar ook van (en voor) Mr. T. en al die mensen die met mij meeleefden.
Kreeg ik (meer) waardering voor: mensen die het moeilijk hebben en die ondanks alle tegenslagen doorgaan en positief blijven en vertrouwen houden (want dat lukt mij helaas niet altijd).
Gaf ik: mezelf meer dan ooit. Ik ben in het afgelopen jaar erg vaak bang geweest en ik gaf mezelf in die zin dat ik me kwetsbaar op durfde te stellen. Ik sta bekend als een sterke vrouw en dat ik, ook aan wat minder goede vrienden/kennissen, durfde toe te geven dat het niet goed ging was een hele overwinning op mezelf.
Luisterde ik: naar veel mooie, interessante, prachtige, verdrietige verhalen van Grote Zus. Wat kan die schat toch heerlijk vertellen en wat is ze toch een wondermooi sociaal wezentje. Soms vind ik haar te ouwelijk en te zorgelijk voor haar leeftijd en dat baart me zorgen. Ik wil heel erg graag dat ze vooral kind is en dat ze zich niet te druk maakt.
Leerde ik: dat lichaam en geest veel meer met elkaar in verband staan dan ik ooit had kunnen vermoeden. En ook al weet ik dat inmiddels, dat te accepteren valt me nog steeds zwaar.
Ontplooide ik: mezelf dan maar (als ik toch iets moet kiezen). Juist door alles wat er dit jaar met me gebeurde. Ik leerde (en leer nog) om te gaan met lichamelijke gewaarwordingen en angst. En dat is verschrikkelijk moeilijk voor het nuchtere mens dat ik (normaal gesproken) ben.
Geloofde ik: regelmatig dat alles met mijn lijf goed zou komen, maar even zo vaak geloofde ik dat ook niet. Kortom: Jantje lacht, Jantje huilt, hoge pieken, diepe dalen etcetera.
Maar vooral geloof ik in de liefde die ik voel voor de kleine meisjes, Mr. T., mijn ouders en enkele dierbare vrienden. Ik geloof ook in de mensheid. Want hoewel er heel veel narigheid en ellende op deze prachtige wereldbol is, geloof ik dat de mens in wezen goed is.
Dit is dus een stokje dat niet doorgegeven wordt. Maar ‘lenen’ mag natuurlijk altijd!