W.o.W.: simpel / dromen

Langzaam kwam ze vooruit. Allemachtig, wat waaide het! Het regende gestaag en ze voelde de koude druppels door haar jas naar binnen sijpelen. Deren deed dat haar niet. Ze voelde niets. Helemaal niets en toch deed juist dat haar pijn.

Het was hen gelukt. Hoe ze ook haar best deed, wat ze ook probeerde, telkens weer werd haar hoop de grond in geboord. Ze werd vernederd als ze aardig probeerde te zijn. Ze werd geslagen als ze een weerwoord gaf. Tot twee keer toe waren haar gymspullen verdwenen en laatst haar agenda.

Waarom de dingen liepen zoals ze liepen? Ze had werkelijk geen idee. Zij was dezelfde Anouk. Wat veranderd was, was de omgeving waarin ze woonde. En die omgeving was zo slecht nog niet. Binnen een week had ze een goed contact met haar buurmeisje. Karlijn zat helaas alleen niet op haar school.

En die nieuwe school, die was een nachtmerrie gebleken. Wat ze ook probeerde, wat ze ook deed, iedere poging werd genadeloos afgestraft. Haar punten, altijd meer dan prima, kelderden. Het zou niet lang meer duren of haar moeder zou ingelicht worden. Dan zou de ellende helemaal niet te overzien zijn. Ze kon haar moeder toch niet opzadelen met nog meer zorgen? Sinds de scheiding lachte ze nooit meer.

Het was hen gelukt, ze was lam geslagen, haar hoop op aansluiting volkomen gevlogen. In haar oren galmde de laatste verwensing nog na: ‘Keep dreaming kutwijf, jij bent veel te simpel om ooit bij ons te kunnen horen!’.


Een nieuwe W.o.W.! De opdracht van deze twee weken inspireerde in één dag al veel ‘mede-wow-wers’: klikkerdeklik. Voor de spelregels klikkerdeklik.

Van boeken krijg je nooit genoeg

Er liggen hier drie boeken klaar om ‘te recenseren’. Daar kan Mrs. T. dus drie logjes aan besteden, maar er staan al zoveel logjes in klad klaar dat het niet echt zinvol is om er daar weer drie aan toe te voegen.

Mrs. T. gooit de drie boeken dus maar even in één logje. Het zijn drie totaal verschillende boeken: een historische roman, een thriller en een (gewone) roman.

Pilaren van de aarde, Ken Follet.

Mrs. T. las eind 2007 ‘Brug naar de hemel‘ en genoot met volle teugen van een middeleeuws Engeland. Wat een prachtig boek was dat. Brug naar de hemel was het ‘vervolg’ op ‘Pilaren van de aarde’ (ook verschenen als ‘De Kathedraal’) en ook dit boek is hemels!!! Wat een geweldige schrijver. Echt een aanrader!

Wie goed doet, Dean Koontz

Een van Mrs. T.’s favoriete schrijvers. Koontz schrijft thrillers en fantasy. Vaak zijn zijn boeken een mix van beiden. Mrs. T. moet eerlijk zeggen dat ze Koontz de laatste tijd wat minder begon te vinden, maar dat had vooral te maken met zijn fantasyboeken. Hoewel de schrijfstijl van Koontz helemaal geweldig is. Korte zinnen, mooie opbouw, fijne humor. Zo’n schrijfster zou Mrs. T. ook wel willen zijn.

‘Wie goed doet’ gaat over een man die aangezien wordt voor een huurmoordenaar. Per abuis krijgt hij een envelop met geld, een foto en een schriftelijke opdracht de vrouw op de foto om te brengen. Tim besluit de vrouw te redden, wat volgt is een waanzinnige achtervolging door de echte huurmoordenaar. Dit was weer een oude, vertrouwde Koontz!

Twee zusjes, Kristin Hannah

Mrs. T. kocht dit boek bij de Hema, gewoon voor een keertje tussendoor. En het was een zeer aangenaam tussendoortje. Op vrijdag erin begonnen en op de zondag pyjamapartydag uitgelezen. Het boek gaat over twee zussen die een zeer problematische verstandhouding hebben. Het begin is wat rommelig, maar gaandeweg begint het boek meer en meer te leven en aan te spreken. Ook in dit boek de nodige (wrange) humor, (verloren) liefdes, ongeluk, dood, geluk, verdriet, verwerken. Een typische roman wel, die na een zeer duistere periode, natuurlijk toch nog helemaal goed afloopt. Echt een happy ending volgens het boekje.

W.o.W.: durf

Ik durf het wel …

Ik durf …

Hoe laat zou het eigenlijk zijn? Ik moet zorgen dat ik op tijd ben voor de repetities en ik heb Jaap beloofd hem op te halen. Oh, kwart over zes, nog tijd genoeg.

… het niet …

Ik durf het …

Zou Jaap eigenlijk komend weekend dan toch nog naar die klassenfuif gaan? Misschien kunnen we gewoon samen gaan? Of zou dat stom zijn?

… wel …

Ik durf het niet …

Ik durf het …

Wat zou Jaap eigenlijk zeggen als hij mij hier zo met dat bloemetje zou zien zitten? Ik denk dat hij me helemaal voor gek zou zetten. Misschien is het gewoon beter dat ik niets zeg en vooral ook niets doe? Maar dan kom ik het nooit te weten en ik word gek als ik dit niet met hem bepraat!

… wel …

Ik durf het niet …

Ik durf het wel!!!

Ik durf het eigenlijk helemaal niet. Maar ik moet het doen. Gewoon, omdat Jaap nou eenmaal Jaap is en ik ik. Omdat hij het verdient dat ik eerlijk tegen hem ben. Maar ik wil hem niet laten schrikken en zeker zijn vriendschap niet missen! Pfft, ik ken hem gewoon veel te lang, dat is het hem. Jaap en ik, samen in de poppenhoek op de kleuterschool. Ik zou willen dat het realiteit werd: Jaap en ik samen in de poppenhoek! Ik durf het wel!!! Ik ga Jaap vertellen dat ik hopeloos verliefd op hem ben!


De opdracht van deze twee weken heeft alles te maken met lef. Het lijkt Mrs. T. best heel dapper als je je allerbeste (jeugd)vriend durft te bekennen dat je hoteldebotel van hem bent!

Voor de spelregels van Write on Wednesday: klikkerdeklik.

Hoop

Het is moeilijk te zeggen of er werkelijk zoiets als hoop bestaat.

Het is met de hoop als met de wegen op het platteland.

Er was nooit een weg, maar als veel mensen dezelfde richting oplopen ontstaat de weg vanzelf.


Deze tekst las Mrs. T. ooit ergens en hij laat haar niet los. Kan jij je vinden in dit korte stukje tekst. En wat is hoop precies voor jou?

Oud papier

Tja, hier in huize Mrs. T. vallen ook (bijna dagelijks) grote stapels reclamefolders binnen. En soms, soms denkt Mrs. T.: ‘ik plak zo’n nee-sticker’ op de brievenbus want al dat papier …

Van de folders leest Mrs. T. trouwens ‘maar’ zo’n 20%. Vooral de folders van de Hema, kruidenierswinkels en supermarkten (vooral voor de luierreclames), Blokker, Marskramer en kledingwinkels wil Mrs. T. graag zien. Maar er zijn ook een heleboel folders die Mrs. T. niet eens doorkijkt (maar gelukkig leest Mr. T. daar dan weer wel een deel van).

Misschien zou dat een optie zijn? Een sticker met daarop welke folders men graag wil ontvangen? Dat lijkt Mrs. T. dan weer erg lastig worden voor de bezorger. Het is dus alles of niets, en voorlopig blijft het hier alles.

En jij, een ja/nee of nee/nee-sticker op de brievenbus? En de folders die er binnenvallen: lees je die allemaal of verdwijnt er ook een heleboel ongelezen in de oud papier bak?

The sound of music

De ouders van Mrs. T. hadden vroeger de LP van ‘The sound of Music‘ en Mrs. T. (toen waarschijnlijk net zo oud als Grote Zus nu) was daar helemaal gek van! Uiteraard heeft Mrs. T. de film ook meerdere keren gezien. Do re mi, The lonely goatherd, So long, farewell en nog heel veel andere nummers, Mrs. T. draaide ze grijs, danste als was ze in de Alpen en jodelde luidruchtig mee met die eenzame herder: kortom Mrs. T. voelde zich net als een van de meisjes in de film.

Een x-aantal jaren geleden zag Mrs. T. in de platenzaak de CD van ‘The sound of Music’ liggen en die heeft ze toen toch maar ‘ns gekocht. Muziek waaraan ze vroeger zoveel plezier beleefde, wie weet wat voor geweldige momenten dat in huize Mrs. T. zou gaan geven.

En inderdaad, de CD werd vrij regelmatig gedraaid. Vooral tijdens het poetsen. Grote Zus vindt de liedjes geweldig en toen ze hoorde dat er ook een film van was wilde ze die heel graag zien. Tja, en wanneer wordt die film dan gedraaid? Uiteraard rond de Kerst. Zowel oma als Mrs. T. namen de film op en inmiddels is Grote Zus de film voor de tweede keer aan het kijken. Eerst een keer samen met oma en opa en nu samen met papa. Ze kijkt de film in gedeeltes, want hij duurt veel te lang om hem in een keer te draaien! De CD zit inmiddels al weken in de CD-speler op Grote Zus haar kamer en ze zingt de hele dag de liedjes van de film. Zo verschrikkelijk leuk!!! Mrs. T. geniet met volle teugen (en zingt net zo hard mee).

Heb jij eigenlijk ook dit soort herinneringen aan The Sound of Music? Of wellicht aan een andere film en welke film is dat dan? En vul je ook even Mrs. T.’s nieuwe poll in?

W.o.W.: intuïtie

Ze loopt achter het karretje met maaltijden en pakt het dienblad voor kamer 12. Ze klopt aan en loopt naar binnen. Meneer Korstjes zit in de leunstoel voor het raam. Hij kijkt naar buiten, zijn schouders hangen. ‘Ik heb hier uw maaltijd meneer Korstjes’.

Meneer Korstjes reageert nauwelijks op haar vraag, reageren doet hij eigenlijk steeds minder. Steeds minder sinds die dag dat zijn vrouw stierf en dat is al weer een dik half jaar geleden. Ze heeft met de man te doen. Voor zover ze weet krijgt hij zelden bezoek, er is wel een zoon, maar die woont in Frankrijk. Toen mevrouw Korstjes nog leefde waren beide oudjes al erg op zichzelf, maar ze waren zo hecht, zo duidelijk één samen. 58 Jaar getrouwd en heel erg gelukkig.

Ze reikt meneer Kostjes z’n pillen aan en geeft een bekertje water. Ze ziet hoe meneer Kostjes de pillen in zijn mond doet en doorslikt. ‘Smakelijk eten, meneer Korstjes. Ik breng u over een uurtje uw kopje koffie’, zegt ze en trekt de deur achter zich dicht.

Als ze bij kamer 24 is voelt ze op de een of andere manier dat ze terug moet naar meneer Korstjes. Ze rent terug en loopt zonder kloppen de kamer binnen. Ze ziet hoe meneer Korstjes bezig is een stapeltje pillen in zijn mond te stoppen. Hij heft zijn gezicht op, zijn waterige ogen smeken haar weg te gaan en lijken te zeggen: ‘het is mooi geweest’. Ze trekt de deur achter zich dicht.


Zo, na heel wat W.o.W.’s over Edmund en Beatrice nu weer een gewone W.o.W. Mrs. T. is benieuwd wat je er van vindt.

Voor het onderwerp van deze twee weken: klikkerdeklik. Voor de spelregels klikkerdeklik.