De mens is sterk in het ontdekken van schandalen, ellende en verdriet. Dat is nieuws, dat trekt en dat houdt je bezig. Daar praat je over op feestjes, met de buren of op het werk.

Als er duizenden goede relaties zijn, is dat uiteraard niet schokkend, maar als een relatie finaal uit de hand loopt, dan komt dat op de voorpagina. Als een bepaalde operatie honderden mensen weer op de been helpt, dan kraait daar geen haan naar. Als iemand door diezelfde operatie iets ernstigs overkomt, dan is dat nieuws.

Positieve dingen ‘vergeten’ we (vaak vergeten we er zelfs over te praten!), negatieve zaken die uiten we volop en telkens opnieuw. Het weer was slecht, het eten idem, de file was lang, dat kind deed gruwelijk lastig, … vul maar aan.

Er schijnt ooit een ‘goed nieuws krant’ geweest te zijn, maar die was geen lang leven beschoren. De krant werd gewoon niet gekocht. Gelukkig is er wel een Goed Nieuws Courant! (dat wist Mrs. T. niet, maar dat ontdekte ze dus toen ze googlede op de ‘Goed Nieuws Krant’.

Een weblogster die Mrs. T. al heel lang volgt maakt momenteel een zeer moeilijke tijd door. Zij logde een paar maanden geleden over de stijgende bezoekersaantallen sinds men wist dat zij en haar gezin een heftige tijd zouden gaan doormaken. Zij verbaasde zich daarover, en dat deed deed Mrs. T. ook. Mrs. T. had dit logje al maanden ‘in klad’ klaar staan (geïnspireerd zelfs door het kerstnummer (!) van Elsevier van 2006) maar nog steeds niet gepubliceerd. Totdat deze weblogster gisteren schreef dat de bezoekersaantallen op haar weblog nog nooit zo hoog geweest zijn als afgelopen week.

Dat is de reden voor Mrs. T. om dan toch eindelijk dit logje te publiceren en jou de volgende vragen te stellen: Wat is dat toch, dat de mens zo gefixeerd schijnt te zijn op negatieve zaken, op verdriet en ellende van (een) ander(en). Of valt dat allemaal best wel mee? Ben je het eens met wat Mrs. T. schrijft of juist helemaal niet?