Tijdens het leegruimen van het huis van Mrs. T.’s schoonouders komen er geweldige dingen te voorschijn. Oude foto’s, devotia, boeken, servies, brieven en nog heel, heel veel meer.
Wat onder andere te voorschijn kwam was het boekje ‘De praktijk van de voorlichting’ uit 1952: een theoretische verhandeling over de opvoeding van de kinderen tot het huwelijk en uitgewerkte voorbeelden voor ouders en opvoeders. Het boekje is uitgegeven door de Katholieke kerk. Het bevat een dikke 100 bladzijdes en acht losse bijlagen:
- Het moederschap
- Jongens in de puberteit
- Meisjes in de puberteit
- Moederschap en Vaderschap voor jongens
- Moederschap en Vaderschap voor meisjes
- Hoe behoort een jongen te staan ten opzichte van het meisje?
- Hoe behoort een meisje te staan ten opzichte van de jongen?
- Een ernstig woord tot de jongens en meisjes die zich voorbereiden op het Huwelijk
Het boek en de bijlagen zijn dus al een dikke vijfenvijftig jaar oud en ze staan vol met zinnen en woorden die wij heden ten dage weglachen. Hoe men toen jonge mensen voorlichtte, dat vinden we nu volkomen ouderwets. En dat is grotendeels terecht meent Mrs. T.. Seksualiteit wordt aangeduid als iets heel speciaals (waar Mrs. T. het mee eens is), maar ook als iets viezigs en het verkennen en ontdekken van je eigen lichaam wordt als zeer onkuis èn zondig aangemerkt (waar Mrs. T. het helemaal niet mee eens is).
Hoe anders wordt er in onze tijd over seks gesproken èn hoe anders wordt nu seks beleefd! Mrs. T. wil wel even melden dat ze de zeer vrije seksuele moraal van nu het andere uiterste vindt. Mrs. T. vindt het verbazingwekkend hoe jong sommige kinderen al van de hoed en de rand weten! Dat is in Mrs. T.’s ogen volkomen misplaatst en het maakt het speciale van seksualiteit tot een -in haar ogen- wat vunzig gebeuren. Maar goed, hier komt Mrs. T. in deel II of III (of misschien zelfs wel IV) van dit nieuwe logonderwerp wel op terug, want er volgen uiteraard nog meer logjes mèt foto’s van boekjes.
Jongens in de puberteit
Meisjes in de puberteit
Iemand enig idee waarom de meisjes het met ‘maar’ vier bladzijdes moesten doen?