Beschermd: Total loss

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Gebroed | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.

Proefles

De familie van Mr. T. is vrij muzikaal. Mr. T. zelf kan eigenlijk best heel aardig zingen, net zoals zijn beide zussen. Mrs. T. daarentegen is totaal a-muzikaal. Ze heeft als kind wel op muziekles gezeten en twee graden gehaald met blokfluiten maar toen hield het toch wel op, haar muzikale ‘carièrre’. Mrs. T. hoort zichzelf best graag zingen, maar of de rest van het gezin het daarmee eens is waagt ze te betwijfelen.

Anyway, de klas van Grote Zus had een aantal weken geleden twee maanden lang muziekles op school. En Grote Zus was razend enthousiast en kwam nog enthousiaster thuis toen de mogelijkheid werd geboden tot het volgen van vier proeflessen op een instrument. ‘Ah, mama, toe, mag ik dat doen, want ik vind het zo leuk’. ‘Oh ja papa, en dan ga ik samen met A, S en R (de muzikale neefjes) muziek maken en dat is toch super?’.

Ach, het zijn proeflessen, dus wat kan Mrs. T. gebeuren (dacht ze). Afgelopen dinsdag heeft ze haar eerste les gehad en kwam ze thuis aanzetten met ‘haar’ instrument (zelf gekozen, maar waarom in vredesnaam een hoorn?). En ze krijgt er aardig wat geluid uit ook nog.

Mr. T. staat niet afwijzend tegenover het echt naar muziekles gaan van Grote Zus. Mrs. T. was er een beetje tegen, totdat ze van een vriendin die jaren bugel heeft gespeeld hoorde dat (blaas)muziekles zo goed is voor het ontwikkelen van een goed ademhalingspatroon. Aangezien het daar bij Mrs. T. nogal aan schort, is ze wel gevoelig voor dit soort opmerkingen.

We zullen wel zien. Als Grote Zus echt iedere dag -zoals beloofd- minstens 15 minuten oefent en dan nog enthousiast blijft, wie weet mag ze dan echt op muziekles. Ook al vindt Mrs. T. de keuze van de hoorn nog steeds een wat vreemde, maar goed.

En jij, ben jij muzikaal? Bespeel je een instrument of wellicht jouw kind(eren)?

This is the life

Dit vindt Mrs. T. een heerlijk nummer. Ze hoorde het regelmatig op de radio, maar had geen idee wie dit nummer zong.

Een tijdje geleden werd Amy echter geïnterviewd door een van de Jakhalzen van DWDD. Tijdens dat -weliswaar korte- interview werd Mrs. T. getroffen door haar naturelle uitstraling en haar normale gedrag. Zo zouden meer mensen (artiesten) moeten zijn! Zo’n jonge meid, zo’n mooie muziek, genieten dus voor Mrs. T..

Vroeger, toen Mrs. T. jong was, was ze volledig op de hoogte van alles wat er in de Top 40 stond. De Hitkrant werd gekocht, Countdown uiteraard gekeken en samen met vriendinnen wist Mrs. T. alles over de sterren. Nu volgt Mrs. T. de muziek niet meer zo. Er zijn veel stromingen die Mrs. T. absoluut niet mooi vindt zoals rap en house (en misschien is Mrs. T. wel zo hopeloos achter dat deze muzieksoorten al niet meer in zijn of gewoon heel anders heten inmiddels).

Maar goed, van een nummer als dit wordt Mrs. T. helemaal blij!

Van welke hedendaagse muziek wordt jij helemaal blij en welk nummer moet Mrs. T. daarom toch echt ‘ns gaan luisteren?

W.o.W.: doseren

Er was eens een enigszins gefrustreerde, wat oudere dame. Ze staat in haar onderkleding voor de spiegel en bekijkt zichzelf. Haar taille is nog net zo dun als vroeger, haar buik is strak, haar benen lang en sterk, haar borsten pront.

Ze buigt zich voorover, haar neus zo ongeveer tegen de spiegel. Nóg valt het mee, maar de ouderdom ligt op de loer, ze voelt het, ze weet het. Hoe moet het haar lukken de warme belangstelling van haar man te behouden? Hoe kan haar dat lukken terwijl die jonge griet zo fantastisch mooi is?

Maar het gaat goed komen. Ze pakt de spullen uit de grote mand op tafel. Oude, vieze kleren zijn het. Een bruine jurk, een vies (ooit wit geweest) schort. Afgetrapte klompen voor haar voeten. Ze trekt alles aan en rilt bij de gedachte van die stof op haar blote huid.

Met was maakt ze haar neus groter en boetseert er een rare kromming in. Haar gezicht maakt ze grauw en verweerd met wat houtskool en as. Op haar wang een grote wrat waar wat haren uit groeien. Als laatste zet ze de grijze pruik op en bindt het hoofddoekje om. In vol ornaat poseert ze opnieuw voor de spiegel. De metamorfose is gelukt.

Klaar voor vertrek is ze, ze pakt het rieten mandje met appels. Prachtige, rode appels zijn het. Appels die je het water in de mond doen lopen. Voor haar is de allermooiste, glanzend rode appel. De appel met de perfecte dosis gif.


En zo blijkt dat Mrs. T. beter uit de voeten kan met werk-woorden of afgeleiden daarvan. Want wilde het vorige keer maar moeilijk lukken, deze WoW rolde zo uit haar toetsenbord.

Voor de opdacht van deze week klikkerdeklik. Voor de spelregels van Write on Wednesday: klikkerdeklik.

Oh moedertje

Na de spreekbeurten die de kinderen van groep 5 moesten houden is nu de poëzie aan de beurt.

Het de bedoeling dat ieder kind een gedicht voordraagt. Een gedicht dat de kinderen zelf hebben uitgezocht. Grote Zus koos onderstaand gedicht (dat zij hier vond):

Moedertje, ik moet zo poepen

heb je me niet horen roepen?

Ik doe wat je me hebt geleerd

doe ik het soms nog verkeerd?

Ik zou toch roepen als ik moest

het ergste is, dat als ik hoest

ik het niet meer in kan houden

want ik ben toch zo verkouden.

Iedere keer dan komt er wat

het komt zomaar uit m’n gat

moedertje, waar blijf je nou

kom nou toch, kom gauw

oh jé, nu hoeft het al niet meer

graag wat vlugger volgende keer.

Wat stinkt het hier zeg …

Grote Zus is taalkundig behoorlijk goed, ze kan goed vertellen en ze is niet bang om voor een groep te staan. Mrs. T. kan er zich wel een voorstelling van maken, van hoe Grote Zus daar voor die klas stond. Een beetje serieus keek ze waarschijnlijk, maar ook een beetje ondeugend, met stralende ogen. Want het is natuurlijk niet alleen een leuk gedicht, maar ook nog een beetje vies!

Gisteren was het dus zover en het voordragen is erg goed gegaan. ‘En alle kinderen moesten lachen om het gedicht en de juf ook! En ik was helemaal niet zenuwachtig, of misschien toch een klein beetje en niemand zei tegen mij dat ik harder moest praten of minder snel. Ik denk dat ik het heel goed gedaan heb mama!’. Dát denkt trotse Mrs. T. ook.

Misboek

Het komt zelden voor, maar nu dus wel een keer. Mrs. T. kocht een heus ‘misboek’. Bij pagina 178 (nog 329 te gaan) gaf Mrs. T. de moed op. Dit boek zou haar dus never nooit niet gaan boeien! De achterflap was veelbelovend, maar de stijl van schrijven, de opbouw van het verhaal, de diverse invalshoeken die de schrijver gebruikt, de ‘artikelen’ en zogenaamde interviews die in het boek staan, dit alles maakt dat het boek niet door te komen is voor Mrs. T..

Roddy Doyle (een bekend Iers schrijver) beweert op de voorkant van het boek: ‘Een grandioze roman. Met groot vakmanschap en in een schitterende stijl geschreven. Dit is literatuur op zijn allerbest’. Helaas, Mrs. T. houdt dus duidelijk niet van dit soort literatuur. Het is jammer maar helaas: Redemption Falls is absoluut niet Mrs. T.’s boek!

Dus: mocht je dit boek gratis en voor niks (op de verzendkosten na dan) willen hebben, meldt je dan maar even. Wie het eerst komt, die het eerst maalt.

Wat was jouw grootste miskoop wat boeken betreft? Of op een ander gebied?

Beschermd: Op

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Gebroed | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.

Beschermd: Patchinga

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Gebroed | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.

Van 1521 tot nu

Mrs. T. las weer ‘ns een aantal boeken waarover ze graag haar persoonlijke mening wil geven.

Allereerst: De zusjes Boleyn (verfilmd als ‘The Other Boleyn Girl) van Philippa Gregory.

Een prachtige historische roman over Maria en Anna Boleyn en hun leven aan het Engelse hof. Zowel Maria als Anna delen het bed met Hendrik nummero 8 en voor Anna loopt dat uiteindelijk niet al te best af.

Door de eerste 100 bladzijdes moest Mrs. T. zich trouwens wel wat heen worstelen, maar gelukkig waren de resterende 540 bladzijdes meer dan de moeite waard. In het begin is het ook wat lastig om alle personages in het boek te (her)kennen en de draad vast te houden.

Het boek geeft een interessant kijkje in het leven aan het hof. Van de totale ledigheid waarin de hofdames hun dagen slijten tot intriges en gruwelijkheden. Mrs. T. verbaast zich over de grenzeloze ambitie van de familie Boleyn/Howard en de manier waarop de ouders en de oom van Anna en Maria met hen omgaan. Ongelooflijk hoe wreed en berekenend mensen kunnen zijn! Het leven schenken aan mannelijke troonopvolgers is het allerbelangrijkst voor de echtgenotes van Hendrik en Mrs. T. vraagt zich echt af wat de dames in hem zien (gezien de afbeelding op Wikipedia). Zou het dan toch zo zijn dat rijkdom en macht in zulke gevallen al het andere overschaduwt?

Wikipedia’en (of op andere manieren via internet naar achtergrondinformatie zoeken) doet Mrs. T. trouwens wel vaker als ze een historische roman leest. Dat maakt het boek vaak nog leuker!

Vervolgens: Boetekleed van Ian McEwan (verfilmd als Atonement).

Dit boek speelt zich af in de periode 1935 tot het begin van WO II met een epiloog in 1999. De rijke Briony is in 1935 een dertienjarig meisje met een levendige fantasie. Op zekere dag bespiedt zij haar oudere zus Cecilia met Robbie, de zoon van de dienstbode. Later op die dag wordt er een misdaad gepleegd en Briony beschuldigt Robbie daarvan. Deze onterechte beschuldiging heeft verstrekkende gevolgen voor Robbie en Cecilia, maar ook voor Briony die gebukt gaat onder schuldgevoel.

De liefde tussen Robbie en Cecilia laat zich niet doven en Cecilia neemt afscheid van haar ouderlijk huis. Robbie mag de gevangenis verlaten als hij zich aanmeldt bij het leger en hij wordt in het boek gevolgd terwijl hij in Frankrijk op de vlucht is.

Over dit boek moet Mrs. T. bekennen dat het eerste stuk (dat zich afspeelt in 1935) haar niet echt kon boeien, maar dat maakt het boek vanaf deel 2 meer dan goed.

Ten slotte: De reünie van Simone van der Vlugt.

Dit boek kreeg Mrs. T. voor haar verjaardag en was haar eerste kennismaking met Simone van der Vlugt. Best een heel aardig boek vond Mrs. T.. Geen hoogvlieger, maar een leuk boek.

Simone’s schrijfstijl is erg soepel en dat maakt dat Mrs. T. het boek uiteindelijk in een paar uur uit had (wel verdeeld over een dag of drie hoor). Wat Mrs. T. bijblijft zijn vooral de treiterijen en het gepest dat Sabine als middelbare scholier heeft moeten ondergaan en wat dat met haar gedaan heeft.

Mrs. T.’s eindoordeel is dat dit boek een lekker boek voor even tussendoor is. Gemakkelijk leesbaar, spannend verhaal, verrassend (vergezocht?) einde.

Naar welk boek zou jouw voorkeur uitgaan?