Mocht je denken: ‘oh nee, al weer een boekrecensie!’, neem dan in ieder geval even de tijd om het fragment onderaan te lezen. Mrs. T. verneemt graag jouw mening over dat stukje!
Mrs. T. had er al veel over gehoord en gelezen, over ‘De Overgave‘ van Arthur Japin. Maar eigenlijk heeft Mrs. T. het niet zo op Nederlandse literatuur(schrijvers). Gewoon, omdat die boeken wat Mrs. T. betreft vaak wat raar in elkaar zitten. Maar toch, omdat ze er zoveel over gehoord en gelezen had wilde ze het toch wel een keer proberen.
Van Mr. T. kreeg Mrs. T. voor haar verjaardag haar allereerste Japin. Op de achterflap:
Texas 1836 – een groep jonge Comanche-indianen overvalt het fort van de pioniersfamilie Parker. Granny, de moeder van het gezin, moet toezien hoe haar kinderen en kleinkinderen worden ontvoerd. De vrouw overleeft het ondraaglijke op pure wilskracht. Voortaan kent haar leven nog maar één doel: de ontvoerde kinderen terugvinden. ‘Een mens is nu eenmaal niet gebouwd om op te geven’.
De overgave, gebaseerd op historische feiten, is een roman van hoop, wraak en nietsontziende liefde.
Zoals bekend houdt Mrs. T. wel van historische romans en het feit dat de vrouw op de kaft de ontvoerde Cynthia Ann Parker (of Nadua in Comanchetaal) is én dat er op internet van alles over haar en haar zoon Quanah (het laatste Comanche-opperhoofd) te lezen is maakt het boek extra interessant. Cynthia Ann is de kleindochter van Granny Parker.
Natuurlijk weten we inmiddels allemaal hoe de oorspronkelijke bevolking van Amerika geleden heeft onder de overheersing die vanuit Europa kwam. En natuurlijk kennen we de verschrikkelijke verhalen van hoe de indianen onderdrukt werden, aan alcohol verslaafd raakten, Europese ziektes te verduren kregen en hoe de overgebleven indianen in reservaten werden opgesloten. Dat is allemaal bekend en ongelofelijk schrijnend. De waanzin waarmee de blanke meende te moeten heersen over al dat land, de respectloosheid die men betrachtte, de arrogantie waarmee men te werk ging. Mrs. T. heeft er geen woorden voor.
En toch, dit boek, het verhaal dat Granny Parker vertelt, maakt (wat Mrs. T. betreft) dat je ook een soort van respect krijgt voor de pioniers die het wilde westen wilden ontginnen. Mensen die gewoon niet beter wisten, die opgevoed waren volgens een bepaald stramien waardoor de wereld voor hen heel logisch in elkaar zat.
Er staan prachtige zinnen en woorden in het boek: het boek is soms bikkelhard, soms ontzettend mooi, lief, wreed, dom. Het is echt een mustread!
Mrs. T. wil dit fragment over wat goed en wat slecht is met je delen.
‘Een mens moet toch zeker weten wat goed en kwaad is?’ … ‘Wat ik beweer is dat ieder mens ervan uitgaat dat hij goed doet. Altijd, onder alle omstandigheden neemt hij zijn beslissing met het beste voor ogen. Ook wanneer hij besluit tot iets wat rampzalig voor ons is, is dat voor hem op dat moment het goede’.
‘Schrale troost,’ zei ik geïrriteerd, want als ik ergens de pest aan heb is het aan mensen die proberen te tornen aan wat ik voel.
‘En het slechte in de mens ..?’ vroeg James. ‘… is niet meer dan een verschil van mening,’ vulde Holland aan. ‘Of dacht jij dat er mensen bestaan die elke ochtend handenwrijvend opstaan met het idee vandaag eens een vreselijk kwaad te gaan bedrijven?’
‘En toch doen ze het.’
‘En wij net zo goed. Maar zo voelen we dat niet, omdat wij het voor onszelf kunnen verantwoorden. Net als zij. Zij weten zeker dat ze het recht aan hun kant hebben. Niet anders dan wij. Stel je voor, hoe zou het zijn als wij die zekerheid niet zouden hebben. En zij net zomin. Als we zouden twijfelen. Als de dingen niet het een of het ander waren, maar ze meerdere kanten hebben, zoals ze die hadden voordat wij die kennis vraten en alles opdeelden in goed of kwaad, en wij zouden hun kant kunnen zien en zij die van ons’.
De overgave is een prachtig boek, een boek dat het verdient door zoveel mogelijk mensen gelezen te worden!