Rookvrije werkplek

Zo beste mensen, vanaf morgen is het een feit: de rookvrije horeca. Iedereen heeft recht op een rookvrije werkplek en dat geldt dus ook voor mensen die werkzaam zijn in café’s, restaurants, theaters en voor nog veel meer uitgaans-gelegenheden.

Mrs. T. denkt dat het een goede zaak is dat mensen beschermd worden tegen (ongewenst) meeroken. Dat geldt dus voor medewerkers in de horeca, maar ook voor mensen die niet roken en bijvoorbeeld een discotheek of restaurant bezoeken. Want man, man, man, wat stinkt het toch dat roken. Zeker als je zelf niet (meer) rookt (zoals Mrs. T.). En man, man, man, wat kan het soms toch blauw zien van de rook! En dat is gewoon niet tof als je dat niet (meer) gewend bent.

Het is niet zo dat Mrs. T. anti-roken is. Alleen in geval van (kleine) kinderen en (volwassen) rokers in één (kleine) ruimte of mevrouwen met babies in hun buik en brandende sigaretten in hun hand kan Mrs. T. fel zijn.

In ieder geval: de vragen van vandaag gaan uiteraard over roken. Rook(te) jij? Zie je een rookvrije horeca zitten? Wordt er in jouw huis gerookt en is jouw logplek rookvrij?

Beschermd: Familiedrama

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Gezin | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.

Kookboek

Een gewaardeerde collega van Mrs. T. neemt vandaag afscheid. Zij heeft een nieuwe job in Tilburg gevonden én ze gaat het ouderlijk huis verlaten om in Oss op zichzelf te gaan wonen.

Als er een collega vertrekt dan wordt er ontzettend gebrainstormd om te bekijken welke spectaculaire knutsel we de vertrekkende partij mee kunnen geven. Zo werden er al droomwoningen gebouwd, communicatiedingen gefröbeld, een verjaardagskalender gemaakt, een memoryspel uitgedokterd en nog wat andere toepasselijke zaken gemaakt.

Normaal gesproken regelen de kamergenoten van de vertrekkende partij het afscheidscadeau. Helaas is dat dit keer niet mogelijk omdat de kamergenoot van de soon to be ex-collega al lange tijd ziek is. Daarom waren Mrs. T. en haar collega aan de beurt om iets te verzinnen (want wij zijn haar naaste buren).

Er waren genoeg invalshoeken: nieuwe job, op zichzelf gaan wonen, sinds kort een relatie, veel hobby’s, hondengek, we hadden allerlei ideeën. We waren het er echter samen over eens dat een heus kookboek met favoriete recepten van collega’s echt heel leuk zou zijn.

De directe collega’s zijn verzocht om hun favoriete recept op papier te zetten. Uiteindelijk hebben we bijna 40 recepten binnengekregen. Lekkere dingen, moeilijke dingen, gemakkelijke snel klaar gerechten. Echt heel erg leuk. En iedereen heeft een persoonlijk tintje aan het recept gegeven. Echt zo gaaf! We hebben een treffende kaft gemaakt en die in een multimap geschoven, recepten in plastic hoesjes erin en het ziet er helemaal super uit!

Collega heeft trouwens aangegeven geen afscheidsreceptie te willen met speeches en dergelijke. Ze tracteert gewoon op gebak en iedereen is vandaag op haar kamer van harte welkom om haar de hand te schudden. Normaal gesproken wordt er wel een receptie georganiseerd.

Als er bij jouw werk een collega vertrekt, hoe wordt er dan normaal gesproken afscheid genomen? Wordt er grootst uitgepakt of is dat allemaal niet gebruikelijk?

Beschermd: Boekje lezen

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Gebroed | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.

W.o.W.: vechten

He gats, wat is dat? Wat gebeurt er? Wat een akelige prik, au! Wil je wel ‘ns opsodemieteren daarbuiten! Ga weg, ik wil je hier niet. Ga Weg! Opzouten nou.

Ik zit hier prima op mijn gemakkie en ik ben van plan hier nog heel lang te blijven. Lekker warm is het hier, heel knus en gezellig ook, zo met die anderen in de buurt. We doen toch helemaal niemand kwaad?

Hé, wat is dat nou? Brrr, wat voelt dat koud en nat. Wat is dat nou, wat zijn ze toch aan het doen daarbuiten. Hebben jullie mij niet gehoord: moven, opzouten, nu! Wegwezen! Ik woon hier, di’s mijn plekkie!

Buurman, hé, buurman, is er bij jou ook iets aan de hand? Eerst een prik en nu die kou. Nee, bij jou niets te merken. Vreemd, heel erg vreemd. Wat zou er …

Neeeeee, wat is dit nou? Au, au, au, wat komt daar nou aan? Help, help, wie helpt mij? Nee, ga weg, vort! Buurman, een heel raar ding komt hier naar binnen. Het glijdt zo overal door heen. Help, dit wil ik niet, ik wil hier blijven! Ga weg, ga weg!

Het is beroerd vechten als je je niet kunt verplaatsen, kon ik maar … Nondeju, wat gebeurt er ineens allemaal? Dat scherpe ding moet weg. Ik pak je hoor, als je nog iets dichterbij komt! Pas op, ik pak je! Oh jé, wat klote nou toch dat ik zo vast zit hier. Ga weg, laat me met ru……


Vandaag worden er bij Mr. T. een kleine 10 vetbulten (lipomen) poliklinisch verwijderd. De arme schat heeft er een aantal op zijn borst zitten en vooral een erg opvallende in zijn nek. Verder nog een paar in de buikstreek, één op z’n arm en één op zijn dij. Arm, lief Mr. T.. En stiekem maakt hij zich ook nog een beetje zorgen, want stél nou toch ‘ns dat het géén vetbulten zijn. Mrs. T. zal heel goed voor lief Mr. T. zorgen.

Enne, sorry voor al het gevloek, maar dat hoort gewoon bij dit logje vindt Mrs. T.. Want volgens Mrs. T. zijn vetbulten gewoon gruwelijk asociale uitvreters!

Voor de opdacht van deze week klikkerdeklik. Voor de spelregels van Write on Wednesday: klikkerdeklik.

Beschermd: Over

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Gebroed | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.

De overgave

Mocht je denken: ‘oh nee, al weer een boekrecensie!’, neem dan in ieder geval even de tijd om het fragment onderaan te lezen. Mrs. T. verneemt graag jouw mening over dat stukje!

Mrs. T. had er al veel over gehoord en gelezen, over ‘De Overgave‘ van Arthur Japin. Maar eigenlijk heeft Mrs. T. het niet zo op Nederlandse literatuur(schrijvers). Gewoon, omdat die boeken wat Mrs. T. betreft vaak wat raar in elkaar zitten. Maar toch, omdat ze er zoveel over gehoord en gelezen had wilde ze het toch wel een keer proberen.

Van Mr. T. kreeg Mrs. T. voor haar verjaardag haar allereerste Japin. Op de achterflap:

Texas 1836 – een groep jonge Comanche-indianen overvalt het fort van de pioniersfamilie Parker. Granny, de moeder van het gezin, moet toezien hoe haar kinderen en kleinkinderen worden ontvoerd. De vrouw overleeft het ondraaglijke op pure wilskracht. Voortaan kent haar leven nog maar één doel: de ontvoerde kinderen terugvinden. ‘Een mens is nu eenmaal niet gebouwd om op te geven’.

De overgave, gebaseerd op historische feiten, is een roman van hoop, wraak en nietsontziende liefde.

Zoals bekend houdt Mrs. T. wel van historische romans en het feit dat de vrouw op de kaft de ontvoerde Cynthia Ann Parker (of Nadua in Comanchetaal) is én dat er op internet van alles over haar en haar zoon Quanah (het laatste Comanche-opperhoofd) te lezen is maakt het boek extra interessant. Cynthia Ann is de kleindochter van Granny Parker.

 

Natuurlijk weten we inmiddels allemaal hoe de oorspronkelijke bevolking van Amerika geleden heeft onder de overheersing die vanuit Europa kwam. En natuurlijk kennen we de verschrikkelijke verhalen van hoe de indianen onderdrukt werden, aan alcohol verslaafd raakten, Europese ziektes te verduren kregen en hoe de overgebleven indianen in reservaten werden opgesloten. Dat is allemaal bekend en ongelofelijk schrijnend. De waanzin waarmee de blanke meende te moeten heersen over al dat land, de respectloosheid die men betrachtte, de arrogantie waarmee men te werk ging. Mrs. T. heeft er geen woorden voor.

En toch, dit boek, het verhaal dat Granny Parker vertelt, maakt (wat Mrs. T. betreft) dat je ook een soort van respect krijgt voor de pioniers die het wilde westen wilden ontginnen. Mensen die gewoon niet beter wisten, die opgevoed waren volgens een bepaald stramien waardoor de wereld voor hen heel logisch in elkaar zat.

Er staan prachtige zinnen en woorden in het boek: het boek is soms bikkelhard, soms ontzettend mooi, lief, wreed, dom. Het is echt een mustread!

Mrs. T. wil dit fragment over wat goed en wat slecht is met je delen.

‘Een mens moet toch zeker weten wat goed en kwaad is?’ … ‘Wat ik beweer is dat ieder mens ervan uitgaat dat hij goed doet. Altijd, onder alle omstandigheden neemt hij zijn beslissing met het beste voor ogen. Ook wanneer hij besluit tot iets wat rampzalig voor ons is, is dat voor hem op dat moment het goede’.

‘Schrale troost,’ zei ik geïrriteerd, want als ik ergens de pest aan heb is het aan mensen die proberen te tornen aan wat ik voel.

‘En het slechte in de mens ..?’ vroeg James. ‘… is niet meer dan een verschil van mening,’ vulde Holland aan. ‘Of dacht jij dat er mensen bestaan die elke ochtend handenwrijvend opstaan met het idee vandaag eens een vreselijk kwaad te gaan bedrijven?’

‘En toch doen ze het.’

‘En wij net zo goed. Maar zo voelen we dat niet, omdat wij het voor onszelf kunnen verantwoorden. Net als zij. Zij weten zeker dat ze het recht aan hun kant hebben. Niet anders dan wij. Stel je voor, hoe zou het zijn als wij die zekerheid niet zouden hebben. En zij net zomin. Als we zouden twijfelen. Als de dingen niet het een of het ander waren, maar ze meerdere kanten hebben, zoals ze die hadden voordat wij die kennis vraten en alles opdeelden in goed of kwaad, en wij zouden hun kant kunnen zien en zij die van ons’.

De overgave is een prachtig boek, een boek dat het verdient door zoveel mogelijk mensen gelezen te worden!

Kijkbuisgedrag

Mrs. T.’s kijkgedrag is behoorlijk veranderd de laatste jaren. Vroeger keek ze redelijk veel tv, maar sinds een jaar of twee is dat veel minder geworden.

Mrs. T. kijkt graag naar een aantal typische vrouwenseries zoals Desperate Housewifes, Grey’s Anatomy en Gooische Vrouwen. Evelien vond ze best heel leuk, maar helaas komt dat niet meer op tv. Er schijnen vooral bij NET5 nog heel veel meer leuke series te komen, maar Mrs. T. is eigenlijk gewoon blij dat ze daar nooit aan begonnen is, want er zijn nog zoveel meer leuke dingen om te doen (lezen bijvoorbeeld of spelletjes doen, of met Mr. T. kletsen en webloggen natuurlijk!).

Als Mrs. T. op de hometrainer stapt dan staat de tv ook altijd aan, daardoor zag ze vrij regelmatig (stukjes van) DWDD (want lezen tijdens fietsen natuurlijk) en DWDD is natuurlijk geen verkeerd programma!

Samen met Grote Zus kijkt Mrs. T. bijna dagelijks Klokhuis en Jeugdjournaal (het grote mensen journaal kijkt Mrs. T. al heel lang niet meer trouwens, want daar wordt ze niet heel vrolijk van. Mrs. T. krijgt haar nieuws wel mee via de radio en internet). Als Grote Zus op zaterdag later op mag blijven keken we de laatste weken ook naar ROOTZ, dat programma vindt Grote Zus echt helemaal fantastisch (maar is nu in verband met de zomerstop weer van de buis).

Natuurlijk volgden Mrs. T. en Mr. T. Boer zoekt Vrouw: het werd opgenomen en dan wat later op de zondagavond keken we er samen naar. Heerlijk op de bank, wijntje erbij, echt ons momentje door de week heen.

In een ver verleden volgde Mrs. T. GTST, maar dat is echt al heel lang geleden en andere soaps heeft ze nooit gevolgd. De huilfilms op de woensdagavond bij RTL4 heeft Mrs. T. toch ook wel een aantal jaren gekeken, maar ja, op een gegeven moment komen ze weer allemaal opnieuw voorbij. Verfilmingen van de boeken van Daniëlle Steel waren toen favoriet (wat een bekentenissen nietwaar?), of van de boeken van Jackie Collins.

Van vroeger herinnert Mrs. T. zich dat ze vooral Flying Docters erg mooi vond en ook naar Dallas en Dynasty werd gekeken. Echt veel tv-herinneringen van vroeger heeft Mrs. T. niet. Zo kan ze zich maar niet herinneren hoe een uitzending van bijvoorbeeld Stuif ‘ns in of Ren je Rot ook al weer ging.

Al die vreemde realityprogramma’s dat blieft Mrs. T. niet (ook al heeft ze de eerste serie van Big Brother wel gekeken) en eerlijk gezegd is Mrs. T. het ook wel eens met de meneer uit het Teletekstbericht. Wat is er veel bagger op de tv!

Dat brengt Mrs. T. bij de vraag van vandaag: hoe ziet jouw kijkbuisgedrag eruit? Kijk je veel, weinig, vaste dingen, ben je een zapper, was je een Gouden Kooikijker wellicht? Kortom: vertel!!!

Vaderdag

Grote Zus en Kleine Zus hebben een toffe papa, een héél toffe papa. Die toffe papa is Mrs. T.’s allerliefste Mr. T.. Een Mr. T. om in een doosje te doen, om heel goed te bewaren en vooral om heel veel van te houden!!!

Zowel Grote Zus als Kleine Zus hebben een knutsel voor papa gemaakt. En papa krijgt ook nog wat cadeautjes. Want Mrs. T. is gek op cadeautjes krijgen, maar ook op cadeautjes geven! Van de meisjes krijgt papa een paar repen pure chocolade en een lekkere lucht. En van Mrs. T. krijgt Mr. T. de nieuwste cd van Kayak en een nieuw shirt.

Zondag is trouwens Mrs. T.’s uitslaapdag en dat gaat ze vandaag ook gewoon doen hoor. Vorige week ‘offerde’ zij zich al op omdat Mr. T. naar een feest in Zeyen (en da’s heel ver weg vanuit hier) ging en hij ‘s nachts nog naar huis reed in verband met de familiedag en daarom pas rond half vier ‘s nachts in bed rolde. Dus vindt Mrs. T. dat ze best een beetje egoïstisch mag zijn door op deze vaderdag zelf uit te willen slapen. Toch?

Vanochtend gaan we naar de vader van Mr. T.. Schoonpapa is 85 jaar en gelukkig nog steeds hartstikke vitaal. Aan het eind van de middag gaan we naar Mrs. T.’s papa die zijn beroemde pannenkoeken voor ons gaat bakken. Mrs. T. en Mr. T. beseffen terdege hoe gezegend we zijn dat we nog steeds bij twee papa’s op bezoek kunnen.

Doe jij aan vaderdag en wat zijn voor de rest jouw plannen voor vandaag?

Beschermd: Blub

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Gebroed | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.