‘Haute cuisine’

Zorgt Mrs. T. voor een prachtige maaltijd (aardappelpuree, beetgare boontjes, rode kool, gegrilde zalm),

doen de kleine mensjes er dit mee:

Ongehoord!!!

Maar lekker was het, en alle bordjes waren helemaal leeg (dus ook dat van Kleine Zus die de laatste tijd erg goed eet, maar dat klopt Mrs. T. maar even af) en uiteindelijk moesten we het laatste stukje zalm ook nog met ons viertjes delen (terwijl Mrs. T. erop gehoopt alleen maar met Mr. T. te hoeven delen).

Mrs. T. maakt gemiddeld twee tot drie keer in de maand vis klaar (bijna altijd zalm). En da’s veel te weinig volgens de experts.

Hoe vaak wordt er bij jou in huis (vette) vis gegeten?

Cirkel

Als ik blijf kijken
zoals ik altijd heb gekeken
blijf ik denken
zoals ik altijd heb gedacht
blijf ik geloven
zoals ik altijd heb geloofd
blijf ik doen
zoals ik altijd heb gedaan.

Als ik blijf doen
wat ik altijd heb gedaan
blijft mij overkomen
wat mij altijd overkomt.


Gezien bij Sprokkels en toch wel erg waar.

Mrs. T. denkt trouwens niet dat deze tekst negatief opgepakt hoeft te worden, juist helemaal niet. Maar het kan wel je ogen openen.

Is jouw eerste reactie op deze tekst een positieve of een negatieve? En kan je ook omschrijven waarom?

Beschermd: Fascinatie

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Gebroed | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.

Ditjes en datjes

Twee jaar geleden waren Grote Zus en Mrs. T. er al, dit jaar gingen we met ons viertjes.

Hemeltjelief wat was het er druk! Ongelooflijk gewoon. Mrs. T. is al regelmatig in dit museum geweest, maar dit keer stonden er zelfs rijen voor de entree. Maar goed, zo’n nostalgische kermis is dan ook erg leuk. Ouderwetse schuitjes (van ‘Niet harder mam, niet harder’ tot ‘Tot aan het doek hoor, mama!’), een oude draaimolen, het rad van fortuin (we wonnen weer eens een ‘prachtige’ knuffel), ballen gooien, touwtje trekken, pony rijden, kop van jut, grabbelen en nog veel meer. En alle attracties hadden prima nostalgische prijzen: € 0,10 cent per stuk!

Het museum zelf is echt heel mooi. Er is meer dan genoeg te zien en te doen. Grote Zus is er dit jaar zelfs met school heen geweest. Mrs. T. houdt wel van voorbije tijden en dit museum is ook nog eens erg verbonden met de voorouders van Mrs. T. (van beide kanten van boerenkomaf). Vrijwilligers vertellen er over tijden van weleer en laten oude ambachten zien, er is een prachtige tuin, er staat vee op stal, elke week zijn er activiteiten (ook vaak voor kinderen), er is een kinder-boerderij, een weverij, een smidse, een snoepwinkeltje, een café, een klompenmakerij, een bakkershuisje. Er staat een prachtige oude boom met een schommel en op die schommel daar is het goed toeven!

Wat we verder deden gisteren? Nou, zo gingen we ‘s ochtends naar neef die de laatste tijd behoorlijk wat van onze tijd in beslag neemt (maar die tijd die geven we hem uiteraard graag). Hij heeft het heel erg moeilijk, maar wordt met de dag sterker en dat is fijn.

Zo speelden we binnen met een strandbal, want buiten zo koud en nat! Zo bliezen we bellen en dat is altijd een succes. We aten frietjes met het Toetje van de maand na en dat is best heel bijzonder omdat Mrs. T. absoluut niet van kokos houdt (maar Mr. T. wel en Mrs. T. houdt van Mr. T. dus …).

Zo keek Kleine Zus haar pré-bedtijd-televisie en damden Grote Zus en Mrs. T. voor het eerst twee potjes (Mrs. T. liet zich tijdens het eerste potje volledig door Grote Zus overrompelen en verloor het potje kansloos, Mrs. T. nam uiteraard wraak tijdens het tweede potje). Daarna speelden we nog een potje Yahtzee en werden de meisjes vervolgens in de douche gestopt.

Kleine Zus werd vervolgens richting bed gedirigeerd, Mrs. T. stapte op haar hometrainer en Mr. T. en Grote Zus speelden een potje Monopoly (dat nog niet uit is, morgen spelen ze verder). Om 20.30 uur is het bedtijd voor Grote Zus en gaat Mr. T. even naar zijn ouders. Mrs. T. doet haar ding op de computer en als Mr. T. thuis komt gaat hij nog even naar dezelfde neef (maar nu voor mannenpraat).

Vanochtend gaan we op kraamvisite. Nou gaat Mrs. T. wel vaker op kraamvisite, maar deze kraamvisite is het vermelden meer dan waard. Deze lieve mensen verloren op 26 juli vorig jaar hun eerste kindje. Omdat haar leeftijd snel handelen nodig maakte zijn zij vrij snel na dit drama weer de medische molen in gestapt met, tegen de verwachtingen in, heel snel een nieuwe zwangerschap. Hoe vreemd moet het dan wel niet zijn om te vernemen dat de uitgerekende datum 26 juli 2008 is. Omdat de bloeddruk tijdens de laatste controle aan de hoge kant was en men absoluut geen enkel risico meer wilde nemen is op 15 juli de bevalling ingeleid met een gezonde dochter als resultaat!

Oh ja, vandaag begint Mrs. T.’s vakantie: vier hele weken lang gaat die duren (en die van Mr. T. drie weken vanaf vandaag). Mrs. T. heeft er zin in!!!

En jij, heb jij afgelopen weekend nog wat leuks gedaan tussen de buien door?

Beschermd: Weer thuis

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Geneuzel | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.

Jokken?

Dat Mrs. T. te kort is voor haar gewicht mag inmiddels bekend zijn: klikkerdeklik! Maar dan blijft de vraag staan: liegt ze erover of niet?

Dat 12% van de vrouwen zich niet happy voelt in een bikini lijkt Mrs. T. wat weinig. Maar eigenlijk heeft ze daar helemaal geen verstand van want ze heeft zelf niet eens een bikini (of badpak). Mrs. T. heeft namelijk helemaal niets met zwemmen, zwemmen vindt ze bah. Een boek lezen bij een zwembad, dat ziet Mrs. T. dan weer wel zitten! Mrs. T. weet wel dat áls ze in een bikini zou moeten lopen dat ze dan inderdaad niet happy zou zijn.

Mr. T. hoort trouwens bij die 25%: hij vindt Mrs. T. mooi zoals ze is en laat dat duidelijk blijken.

Hoe zit dat bij jou? Lieg je over je gewicht en ben je happy in bikini of is een badpak toch beter aan jou besteed?

En voor de mannelijke lezers: is het nu wel of niet belangrijk het gewicht van vrouwen?

Into the wild

En zo hoorde Mrs. T. zo ongeveer twee maanden geleden voor het eerst van een zekere Chris McCandless. Een jongeman die alle schepen achter zich verbrandde, eerst twee jaar kriskras door Amerika trok en vervolgens vier maanden in Alaska probeerde een te worden met de natuur. Zo hoorde ze ook dat er een film van zijn leven was gemaakt dat gebaseerd was op een boek van Jon Krakauer. Dat boek kocht Mrs. T., want wellicht dat haar dat inzicht zou geven in wat Chris bezield heeft.

Dat boek lag rustig in de boekenkast te wachten tot het aan de beurt zou zijn. En eigenlijk dacht Mrs. T.; ‘mwah’. Soms heb je dat bij boeken. Dat je denkt ‘mwah’, want het lettertype staat je niet aan of terwijl je het boek doorbladert voelt het op de een of ander manier niet goed. Maar goed, Inge plaatste een paar dagen geleden onderstaand filmpje.

En toen Mrs. T. dat filmpje gezien had (inclusief prachtige muziek trouwens), toen werd dat boek toch snel uit de kast gepakt (het is niet zo’n dik boek dus het was snel uit).

Op de achterflap:

In april 1992 lift de 24-jarige Chris McCandless naar Alaska om daar de wildernis in te trekken, met niet meer dan een geweer en tien pond rijst op zak. Hij heeft zijn spaargeld aan een goed doel geschonken, zijn auto achtergelaten en het geld in zijn portemonnee verbrand. Vier maanden later wordt zijn lichaam gevonden door een elandjager.

Op zoek naar verklaringen voor de drijfveren en verlangens van Chris, werpt Jon Krakauer een verhelderend licht op zijn tocht. Hij beschrijft de beproevingen en de zelfverloochening waarnaar deze raadselachtige jongen op zoek was met zeldzaam inzicht.

De wildernis in is het hypnotiserende, hartverscheurende verhaal van de enorme aantrekkingskracht van de natuur, het gevaar dat op de loer ligt en de complexe, beladen band tussen een zoon en zijn vader.

Het boek zelf, daar is Mrs. T. niet van de onder de indruk. Ze vindt het niet prettig lezen, het boek weet haar niet echt te pakken. De citaten raken Mrs. T. niet, de dingen die Chris onderneemt raken Mrs. T. niet.

Waar Mrs. T. echter wel steeds mee bezig is, is de vraag wat deze jongen toch bezield moet hebben. Voelt ze sympathie voor hem of vindt ze hem maar een ongelooflijke eikel! Want wie haalt het toch in zijn hoofd om zomaar te verdwijnen, om dik twee jaar lang je ouders in een tergende onzekerheid te laten zitten? Dát vindt Mrs. T. onmenselijk en dan kun je als persoon nog zo aardig en vriendelijk zijn, dat je dat mensen aan kunt doen is onbegrijpelijk voor Mrs. T.. En als je dan dus echt zo’n verschrikkelijk slechte relatie met je ouders hebt, waarom houdt je dan geen contact met je zus waarop je blijkbaar wel verschrikkelijk gek was? Zodat men in ieder geval weet dat het je goed gaat. En de aantekeningen die Chris maakte, die lijken af en toe wel gemaakt te zijn door een behoorlijk gestoorde geest. Chris noemt zichzelf Alexander Superzwerver, ook dat vindt Mrs. T. dan weer zo raar. Grow up and get a life, denkt ze!

Waar Mrs. T. van onder de indruk was, was de ontmoeting van Chris met Ronald A. Franz (een pseudoniem). Franz is een oude man die zijn vrouw en enig kind jaren geleden verloren heeft in een auto-ongeluk. Franz begrijpt in eerste instantie helemaal niet waarom Chris zijn leven leeft zoals hij doet, maar die in Chris wel iemand vindt die het waard is gekoesterd te worden. In de korte tijd die de mannen elkaar kennen maken zij grote indruk op elkaar.

Mrs. T. denkt dat ze de film wel zal gaan zien. Ooit. Omdat die film toch echt heel mooi blijkt te zijn.

Maar er blijft wel iets knagen: een gevoel van dat ze Alexander Superzwerver never nooit niet zal gaan begrijpen. En wat dat dan over Mrs. T. zegt, dat ze zo weinig begrip voor Chris op kan brengen …

Beschermd: Handyman

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Geneuzel | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.

Beschermd: Vijfenzestig

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Gezin | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.

Op kamp

Vandaag gaat het gebeuren. Grote Zus gaat op kamp. Mrs. T. gaat haar vanmiddag, samen met Kleine Zus (want papa is niet thuis), wegbrengen.

Grote Zus zal tot en met vrijdag weg zijn. TOT EN MET VRIJDAG! Grote Zus is nog nooit zo lang bij Mrs. T. weggeweest. Mrs. T. is nog nooit zo lang bij Grote Zus weggeweest.

Eigenlijk ziet Mrs. T. er behoorlijk tegenop: bijna zes hele dagen zonder haar grote, kleine dochter.

Mrs. T. heeft zich nooit gerealiseerd hoe verschrikkelijk kwetsbaar je wordt als je eenmaal moeder bent. En dat dat nooit overgaat, ook niet als je kinderen al lang volwassen zijn. Dat het met jou zo goed (of slecht) gaat als het met je kind gaat. En natuurlijk zal het met Grote Zus op het kamp goed gaan. Maar gewoon niet in de buurt zijn, niet weten hoe het met haar gaat, daar moet Mrs. T. toch even behoorlijk aan wennen. En de verantwoordelijkheid over jouw kind uit handen geven, ook dat valt Mrs. T. zwaar. Loslaten? Niet tof!!!

Grote Zus schreef gisteren nog een mooi verhaal over een heus kampavontuur. Het komt heus wel goed met haar! En Mrs. T. telt de dagen tot vrijdag af!

OP KAMP

Lieke gaat op kamp.

Als ze net er zijn krijgt ze kriebels, wat zou dat betekenen?

Is ze verlieft of … ineen krijgt ze tranen in haar ogen ze denkt aan mama en aan papa en haar zusje. Wat doen die nou? Ze barst in tranen uit. Een van de leiding komt naar haar toe. Wat is er? Ik mis papa en mama, snikt ze. Dat is begrijpelijk zegt de leiding. Echt waar? snikt Lieke. Echt waar zegt de leiding.

Doe nou maar mee dan is het superleuk. Lieke doet mee en ze blijft het hele kamp zonder één snikje.

EINDE

Extreem luid & ongelooflijk dichtbij

Al weer een hele tijd geleden las Mrs. T. bij Liesbeth een logje over het boek ‘Extreem luid & ongelooflijk dichtbij‘.

Op de achterflap:

Oskar Schell is uitvinder, sieradenontwerper, amateur-entomoloog, francofiel, slagwerker, verwoed schrijver van fanmail, pacifist, archeoloog van Central Park, romanticus, Groot Ontdekkingsreiziger, juwelier, acteur (Yorick in de schoolvoorstelling van Hamlet), inconsequent veganist, verzamelaar van: zeldzame munten, vlinders die een natuurlijke dood zijn gestorven, Beatles-spullen, miniatuurcactussen en halfedelstenen. Oskar is negen jaar.

Oskar heeft zijn vader verloren bij de aanslagen van 11 september. Hij raakt verwikkeld in een geheime zoektocht door New York, om het slot te vinden dat past bij een mysterieuze sleutel die van zijn vader is geweest. Zo probeert hij betekenis te geven aan diens dood.

Mrs. T. begon op een zondag in het boek en heeft het vervolgens in een paar dagen uitgelezen. Wat een ongelooflijk aangrijpend, ontroerend, verdrietig, grappig, mooi boek!

Je volgt Oskar in zijn zoektocht naar het geheim van de sleutel. Je leest over de grootouders van Oskar en hun relatie die zo vreemd tot stand kwam en bleef. Je leest over de complexe verhouding die Oskar heeft met zijn moeder, maar die o zo prachtig blijkt te zijn. Er zijn verschillende verhaallijnen en die lijken in het begin niets met elkaar van doen te hebben. Uiteindelijk komt aan het eind van het boek alles tesamen. En dat heeft Foer absoluut geweldig gedaan.

Het boek staat vol met foto’s, kleuren, soms zijn de bladzijdes leeg, regelmatig zijn er bladzijdes met maar een paar worden, soms staan de letters zo dicht op elkaar dat de tekst onleesbaar wordt. Heel apart, maar het hoort bij het boek en bij Oskar’s denkwereld. Je zou hem bij wijze van spreken in je armen willen nemen en alles voor hem goed willen maken. Helaas is dat niet mogelijk …

Mrs. T. vindt dit boek een echte aanrader. Ja, het is apart, maar het is zo ontroerend mooi geschreven!

Beschermd: IJs in bad

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Gebroed | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.

Beschermd: Bieb

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Gebroed | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.