Beschermd: Jobbin

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Gebroed | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.

Zaaien

Dat Mrs. T. worstelt met het geloof dat weten de meeste trouwe lezers wel. Van huisuit is Mrs. T. Katholiek, tot een bepaalde leeftijd (geen idee meer welke) was het verplicht elke zondagochtend naar de kerk. Mrs. T. vond dat kerkgedoe maar niets en dat liet ze merken ook. Op een gegeven moment hoefde Mrs. T. daarom niet meer met haar ouders mee naar de kerk. Mrs. T.’s moeder zegt nu wel ‘ns dat ze misschien toch wel te snel hebben toegegeven.

Daar is Mrs. T. het niet mee eens. Volgens haar laat geloof zich niet dwingen en zal (openstaan voor) geloof vooral ín iemand zelf moeten zitten. Dat het dan gekoesterd en gecultiveerd moet worden, dat is een tweede. Grote Zus is inmiddels een jaar misdienaar en dat vindt ze erg leuk. Af en toe gaat Grote Zus ook zonder dat ze de mis moet dienen naar de kerk, maar dat gebeurt niet heel vaak. Grote Zus leest soms in de kinderbijbel, in het prachtige boek ‘Over engelen, goden en helden‘, stelt ons regelmatig leuke (en soms ook moeilijke) vragen over God én zegt voor het slapengaan altijd een gebedje op (hoewel ze aan heeft gekondigd dat ze daarmee gaat stoppen als ze negen is en dat is dus vanaf morgen). Wat Mrs. T. wilde zeggen is dat ze denkt dat het met Grote Zus gewoon wel goed zit, ze mag op haar eigen manier en tempo ontdekken of ze het geloof de moeite waard vindt.

Mr. T. gelooft wel maar hij toont dat niet door uitermate trouw kerkbezoek. Mr. T. gelooft in zijn hoofd zeg maar. Mr. T. is wel actief in de doopvoorbereidingswerkgroep van de parochie. Een werkgroep die ouders die hun kindje laten dopen uitnodigt om een avondje te praten over wat de doop inhoudt, wat er tijdens de ceremonie gebeurd en waarin ook gesproken wordt over de reden waarom men het kindje laat dopen.

Mrs. T. vindt het (ondanks -of misschien juist dankzij- haar eigen ‘zoektocht’) belangrijk dat zij en Mr. T. de meiden iets van een basis meegeven wat het Katholieke geloof betreft. Dat ze de goede dingen van het geloof ontdekken, het vertrouwen dat het kan geven, de mooie verhalen, de rust. Dat ze de communie doen omdat ze bij God willen horen en niet alleen omdat ze dan veel cadeautjes krijgen. En met het leggen van die basis kan je volgens Mrs. T. niet vroeg genoeg beginnen.

Sinds kort worden er hier in het dorp (een paar keer per jaar) zogenaamde peuter- en kleutervieringen gehouden. Dan wordt aan de hand van een mooi verhaal vertelt over Jezus en de dingen die hij deed. Er is wat muziek en wat te kijken en het duurt zeker niet te lang want de kleintjes kunnen nog niet zo heel lang geconcentreerd luisteren. En daar gaat Mrs. T. vanavond samen met Kleine Zus naar toe.

De vorige keer ging Kleine Zus samen met haar oma. Toen kreeg Kleine Zus een klein zaadje dat oma in een potje met aarde deed. Dat potje stond een aantal weken hier op de vensterbank en Kleine Zus keek het plantje zo ongeveer uit het zand naar boven. Ze was er zo trots op, op háár plantje! Toen het plantje een behoorlijke lengte kreeg verhuisde het naar buiten, waar het trouw verzorgd werd door Kleine Zus. Na een aantal weken kwamen er knoppen in en uiteindelijk bloemen. Het zaadje bleek een blauwe haagwinde te zijn met prachtige bloemen die na een dag bloeien afvallen. De haagwinde bloeit nu al zeker 8 weken en Kleine Zus is er maar wat trots op, op haar plantje dat ze ‘gekregu heef in de kerruk’! Wie zaait die oogst, zegt men. Zou het wat dit betreft ook gelden?

Mrs. T. stelde de vraag al eerder, maar vooruit nog maar een keer. Ben jij gelovig? En zo ja, hoe ga je om met het geloof en jouw kinderen?

Fantastisch!!!

Het was in één woord: FANTASTISCH!!!

Goed gezelschap, een nieuwe auto (van Mrs. T.’s ouders), van alles te kletsen, een prachtige musical (fantastische zang, kippenvel, humor, geweldige prestaties, dans, acrobatiek, onnavolgbaar prachtig), een CD/DVD rijker, de zee, wind, water, pizza (hawaii voor Grote Zus die er meteen de ananas afhaalde!), een bezoekje aan het politiebureau (Mrs. T. had echt, echt, echt de auto op slot gedaan, maar het preventieteam slaagde er toch in het frontje van de autoradio (dat Mrs. T. wel van de radio afgehaald had en onder zo’n schuiflaatje had opgeborgen) uit de radio te halen) en uiteindelijk weer veilig thuis bij Mr. T. en een slapend klein meisje in haar bed zien liggen. Mrs. T. is een rijk mens!

Kortom: een dag om in te lijsten!

Surprise

Het hád een verrassing moeten zijn voor Grote Zus. Maar Mrs. T. en haar moeder hebben zich daar toch een beetje op verkeken.

Zoals ook in andere jaren werd er een uitje gepland met Grote Zus, haar peettante, Mrs. T.’s moeder en Mrs. T. zelf. Tegen Grote Zus echter hadden we verteld dat we er dit jaar niet in geslaagd waren om een leuk uitstapje te maken omdat oma een groot deel van de zomervakantie weg zou zijn en peettante geen tijd had. Stiekem echter hadden we de kaartjes al een hele tijd in de kast liggen en was het uitje al lang geregeld.

Het is gelukt om het lang geheim te houden, maar begin deze week zag Grote Zus de agenda’s. In Mrs. T.’s agenda stond ‘dagje uit’ en bij oma op de kalender stond ‘Tarzan’. Voor Grote Zus was dat 1 + 1 en zij trok de conclusie dat zij dus naar Tarzan zou gaan! We hebben nog geprobeerd het te ontkennen, maar dat lukte niet helemaal (alhoewel ze nog steeds niet voor de volle 100% zeker is dat ze vandaag naar Tarzan gaat).

Maar goed, vandaag zijn de vier vrouwen in Scheveningen en in het theater te vinden! We hebben er zin in. En, no worries, de vader van Mrs. T. past vandaag op Mr. T. en Kleine Zus!

W.o.W.: origineel

Verdachte beschadigen Mona Lisa opgepakt.

Parijs. Van onze verslaggever

De man die ervan wordt verdacht vijf weken geleden de ‘Mona Lisa’ ernstig te hebben beschadigd is gisterenmiddag opgepakt in een appartementencomplex in Montmartre. De 35-jarige Fransman weigerde een verklaring af te leggen maar volgens een politiewoordvoerder zijn er in het appartement belastende materialen gevonden. Het appartement is verzegeld en wordt bewaakt om verder onderzoek te doen en bewijsmaterialen veilig te stellen.

De Mona Lisa werd 5 weken geleden met een stanleymes bewerkt, de dader zag kans drie verticale inkepingen op het doek aan te brengen voordat hij werd overmeesterd. Wereldwijd is geschokt gereageerd op de brute beschadiging van het meesterwerk van Leonardo da Vinci.

De schok die volgde op de onthulling van Henri Loirete, directeur van het Louvre, was echter vele malen groter. Loirete verklaarde in een persconferentie na de beschadiging dat ‘het God zij gedankt om een kopie van de Mona Lisa ging’.

Toen in 2004 bleek dat het paneel waarin de Mona Lisa zich bevindt in slechte conditie was is besloten tot restauratie van het paneel. Het Louvre heeft er destijds voor gekozen om tijdens de restauratie het originele doek op te slaan in de geconditioneerde, extra beveiligde museumkelders.

Kunstkenners reageerden uitermate geschokt op deze onthulling en beschuldigen het Louvre van een enorm bedrog. Men vraagt zich af of er van meer schilderijen in het Louvre kopieën hangen. Een speciaal opgerichte actiegroep waarin gerenommeerde veilinghuizen en grote namen uit de kunstwereld vertegenwoordigd zijn bekijkt de mogelijkheden het Louvre aan te klagen wegens grootschalig (consumenten)bedrog.


Een heus krantenbericht bedacht Mrs. T., om een grootschalige kunstzwendel aan de kaak te stellen.

Voor de opdacht van deze week klikkerdeklik. Voor de spelregels van Write on Wednesday: klikkerdeklik.

Nieuwe buren

Mrs. T. weet niet wat ze nu eigenlijk van ‘Nieuwe Buren‘ vindt. Het begin van het boek is veelbelovend, het thema indrukwekkend. Maar dan verliest Saskia Noort ergens Mrs. T.’s belangstelling, wordt het boek platvloers en pervers. Omdat het heel gemakkelijk leest, heeft Mrs. T. het boek natuurlijk wel uitgelezen maar echt onder de indruk is ze niet.

Bol vermeldt de volgende beschrijving van het boek:

Nieuwe buren is een adembenemend spannende en provocerende thriller over seks en liefde, en over drang naar vrijheid – maar ook over de allesoverheersende angst daarvoor.
Eva, een kleuterjuf, en Peter, chef sportredactie bij een regionale krant, betrekken zonder veel enthousiasme hun pas opgeleverde villa in Vinex-wijk De Zonnepolder. Beiden rouwen om het verlies van hun dochtertje Lieve, dat na acht maanden zwangerschap levenloos ter wereld kwam. Peter voelt zich zwaar tekortschieten omdat hij Eva, die hij als zijn grote liefde beschouwt, nooit een kind zal kunnen geven en Eva probeert zich daar wanhopig bij neer te leggen.
Samen zoeken ze naar een nieuwe invulling van hun leven, te midden van modelgezinnetjes die De Zonnepolder bevolken. Tijdens een buurtborrel leren ze hun nieuwe buren kennen: het vrijgevochten stel Steef, ex-Dutchbatter en motoragent, en Rebecca, een sensuele thuiskapster, en hun zoontje Sem. Beide echtparen zijn op hun eigen manier op zoek naar geluk, dat in de maakbare samenleving om de hoek lijkt te liggen. Gezamenlijk verleggen ze hun grenzen, totdat ze erachter komen dat er geen weg meer terug is. Hun droom ontaart langzaam maar zeker in een ware nachtmerrie…

Maar nee, het is niet Mrs. T.’s boek. Mrs. T. vraagt zich inmiddels ook af wat het begrip ‘literaire thriller’ precies inhoudt. Dit boek is te licht wat haar betreft om én literair én een thriller te zijn. Het is allemaal een beetje over de top: te veel seks, partnerruil, pilletjes, PTSS, chantage. Het meest herkende Mrs. T. zich nog in alle tekstfragmenten van liedjes. Dat sprak haar wel aan, temeer omdat er veel nummers bij zaten die uit Mrs. T.’s jonge tijd kwamen!

Mrs. T. las eerder ‘Terug naar de kust‘ en vond dat dus beduidend beter dan dit boek.

Heb jij Nieuwe Buren gelezen? Wat vond je ervan? En zal Mrs. T. nu wel of niet ‘De Eetclub’ gaan kopen? Heeft iemand dat boek misschien al gelezen?

Jeu de boules

Mrs. T.’s vader werd in juli dus 65 jaar. Eigenlijk zouden hij en Mrs. T.’s moeder in die periode op of rond de Noordkaap zijn, maar deze reis ging niet door omdat schoonzus haar knie ernstig bezeerde. Nu is de reis een jaar uitgesteld.

Maar goed, Mrs. T.’s ouders hadden de afspraken met betrekking tot het feest al gemaakt en besloten dit gewoon op 16 augustus te laten staan (ook omdat die datum aan het eind van de vakantieperiode valt).

Ze kozen voor een actief feestje dat om 14.00 uur startte met koffie met gebak. Daarna gingen we allemaal aan het jeu de boulen! En dat was leuk en wat waren (vooral) de ‘oudjes’ fanatiek!!! Zelfs buiten de officiële competitie om werd er gespeeld. Uiteindelijk won Mrs. T.’s Kleine Zus tante een lekker flesje wijn maar viel haar vooral eeuwige roem ten deel.

Het was gisteren natuurlijk prachtig weer en de lokatie was echt tof. De kleinkinderen vermaakten zich ook prima en dan is het voor de papa’s en de mama’s relaxed feesten. Om 17.30 uur was er een koud en warm buffet en om 19.00 uur werd de dag afgesloten met een heerlijk ijs- en toetjesbuffet. Helemaal voldaan togen wij tegen achten naar huis. Kortom: het was een buitengewoon aangename dag!!!

Het was ook een gedenkwaardige dag, een dag om te koesteren. Voor een aantal van de gasten wordt de komende tijd namelijk erg spannend.

Zo is bij een tante van Mrs. T. recent een hersentumor en botkanker geconstateerd. Het is nog niet helemaal duidelijk wat de mogelijkheden van behandeling gaan worden, als er al een behandeling mogelijk is. Een oom zal morgen een zware operatie ondergaan in Nieuwegein. De buurman heeft al jaren een zeldzame vorm van kanker en voor zover Mrs. T. weet is er niet heel veel meer dat hem kan helpen. De ouders van Mr. T. (dan toch ook weer zo’n 20 jaar ouder dan Mrs. T.’s ouders/ooms en tantes) waren er en het is fijn dat ze de moeite namen om naar het feest te komen. Maar wat worden ze oud en bibberig.

Het valt niet te voorspellen hoe de families er over een jaar uit zullen zien. Maar dat de families aan beide kanten hecht zijn is een feit en dat zal de komende tijd extra hard nodig zijn.

Op de camping

Afgelopen donderdag werden ze weer afgesloten: de kindervakantiedagen hier in het dorp. Het thema was dit jaar ‘Op de camping’. Als vanouds had de organisatie kosten noch moeite gespaard om er een geweldig feest van te maken.

Met 180 kinderen was het dit jaar drukker dan ooit. Het aantal vrijwilligers bereikte echter een dieptepunt. Dat betekende dat de mensen die zich wel op hadden gegeven twee spellen bij moesten houden. Ach, dat ging allemaal prima hoor, maar jammer is het wel. Wellicht dat het ook hier ooit zo ver komt dat men ouders die hun kinderen opgeven verplicht om ook mee te helpen tijdens de dagen zelf.

Grote Zus en haar vriendinnen hebben in ieder geval genoten. En tijdens de ‘bonte avond’ die ter afsluiting gehouden werd deed ze haar uiterste best:

Volgend jaar doet Kleine Zus waarschijnlijk ook mee! Spannend!!!

En nu het laatste vakantieweekend. Vandaag met feest omdat de vader van Mrs. T. z’n 65ste verjaardag viert (hij zou immers op vakantie zijn op zijn verjaardag) en morgen gaan we wokken ter afsluiting van de zomervakantie.

Het waren zes (voor Grote Zus en Kleine Zus (alhoewel zij natuurlijk altijd ‘vakantie’ heeft)), vier (voor Mrs. T.) en drie (voor Mr. T.) geweldige weken!

Italiaanse schoenen

Voor haar verjaardag kreeg Mrs. T. een boek van Henning Mankell. Maar heel erg onder de indruk van ‘Italiaanse schoenen‘ was ik niet echt.

Op de achterflap:

Sinds hij als chirurg een fatale fout heeft gemaakt, leeft Fredrik Welin teruggetrokken op een Zweeds eiland. Hij heeft de stilte opgezocht en sluit zich af voor mensen. Elke dag hakt hij een wak in het ijs om een duik te nemen. Op een dag schuifelt iemand over het bevroren water naar het eiland toe. Het is Harriet, de vrouw die hij bijna veertig jaar geleden verliet zonder iets te zeggen. Ze heeft niet lang meer te leven en vraagt hem een oude belofte na te komen: haar meenemen naar een vennetje in het bos, waar ze ooit zouden gaan zwemmen als ze getrouwd waren. Dit is het begin van een bevreemdende reis die Frederik voor verrassingen zet.

Mrs. T. weet niet wat het is. Het boek leest als een tierelier daar niet van, de manier van schrijven van Mankell is erg plezierig, maar het boek zelf: nee. De mensen die Fredrik ontmoet, hun uitvergrote rare gewoontes/levens, de dingen die Fredrik doet, de mierenhoop in de huiskamer: al met al veel te veel rare zaken waardoor Mrs. T. steeds niet echt ín het boek komt en alleen maar denkt ‘als dit nou literatuur is geef mijn portie dan maar aan dat bekende hondje’.

Ook las Mrs. T. recent ‘Het magdalena complot‘ van Jim Hougan. En dit boek heeft haar weer wel kunnen bekoren. Een thriller, vlot geschreven, licht ironisch van toon, spannend en onderhoudend alhoewel ook nu af en toe weer behoorlijk ver gezocht.

Op de achterflap:

Als de professor die hij schaduwt op gruwelijke wijze wordt vermoord, wordt CIA-agend Jack Dunphy onmiddellijk teruggeroepen naar de VS. In Washington wordt hij urenlang ondervraagd en vervolgens opgezadeld met een saaie kantoorbaan. Jack wil weten waarom zijn werkgever zich tegen hem heeft gekeerd. Zijn zoektocht leidt naar een ultrageheime organisatie die teruggaat tot de tijd van Christus. Wanneer Jacks huisgenoot onder verdachte omstandigheden sterft, weet hij dat er met zijn tegenstanders niet te spotten valt. Samen met zijn vriendin Clementine onderneemt Jack een zenuwslopende poging hun levens te redden, waarbij de kleinste misstap hun fataal kan worden …

Het boek lift wellicht wat mee op het succes van De Da Vinci Code, maar is toch heel aardig leesvoer. Het mooie is dat het einde meer dan voldoende ruimte biedt voor een vervolg.

Welk boek van deze twee zou jou het meeste aanstaan om te gaan lezen? En voor wie de Wallander-boeken wel leest, zal Mrs. T. zich er toch maar aan gaan wagen?