Dan ben je dus een weekje op vakantie geweest en ga je, na het een en ander opgeruimd te hebben, achter je PC zitten. Je start netvibes op en komt tot de ontdekking dat je 210 logjes te lezen hebt. Dat gaat je dus een aantal dagen kosten.
Zo zijn er ook nog een aantal weblogs die je volgt die geen RSS Feed aan hebben gevinkt. Die heb je onder je favorieten staan. Deze weblogs zijn na het netvibesrondje aan de beurt. Bij een van de weblogs krijg je de volgende mededeling: The authors have deleted this blog.
Nou ja zeg! Hoe kan dat nou? En het is echt helemaal waar. De weblog is zomaar ineens foetsie! Je vraagt via een andere weblogster of zij wellicht weet wat er gebeurd is. Haar reactie luidt dat, voor zover haar bekend, deze logger last had van een stalker die ook elders op hem reageerde. Heel naar dus en zo ongelooflijk zonde dat daardoor een prachtblog beëindigd wordt.
Dat de virtuele wereld een vluchtige is, dat weet je. Dat er op dat wereldwijdeweb een behoorlijk aantal rare gozers en gozerinnen rondsurfen ook. Dat daardoor iemand zich genoodzaakt voelt zijn weblog op te geven vind je erg beroerd.
Je hebt wel eerder van stalkers gehoord en weet dat je IP-adressen kunt ‘bannen’, maar als men jou op andere sites ook te kakken zet, dan ben je in principe machteloos. Wat een beroerde situatie. En waarom? Met welk doel? Je blijft je dat afvragen …
In een helder ogenblik realiseert Mrs. T. zich dat de betreffen-de blogger wellicht zijn email-adres in de reacties op haar weblog heeft achtergelaten. En waarempel, dat is zo. Ze stuurt hem daarom een kort ‘hart-onder-de-riem-mailtje’ en hoopt dat dit door hem gelezen wordt. Maar wat blijft is toch een behoorlijk gevoel van onbehagen, dat dit dus ook zomaar kan gebeuren.
Heb jij ooit last gehad van vervelende personages/reacties op jouw weblog?
Voor de opdacht van deze week klikkerdeklik. Voor de spelregels van Write on Wednesday: klikkerdeklik.