Bride Flight

Dus ging Mrs. T. gisterenavond naar Bride Flight. Dat deed ze niet met Mr. T. overigens, ook al viel er gisteren natuurlijk van alles te vieren (wat we te goed houden voor eind november als we 14 jaar ‘verkering’ hebben), maar met drie andere meiden.

Waar gaat Bride Flight over?

Om te ontsnappen aan het naoorlogse klimaat van Nederland en om een nieuw begin te maken in hun jonge leven emigreren Marjorie, Ada en Esther in 1953 naar Nieuw-Zeeland. Vol van dromen en verlangens over liefde, geluk en succes reizen ze hun verloofdes achterna. Aan boord van de vlucht ontmoeten de drie meiden de jonge Frank. Hij heeft plannen om als wijnboer fortuin te maken. Hij is aantrekkelijk, anders dan hun Nederlandse verloofdes en een vrij man. Ieder voor zich voelen de vrouwen zich tot hem aangetrokken maar ze beseffen nog niet dat de ontmoeting grote gevolgen heeft voor de rest van hun nieuwe leven.

Na aankomst gaan ze ieder hun eigen weg in de veronderstelling dat ze elkaar nooit meer zullen zien. Voor de vrouwen staan er drie jonge verloofdes te wachten op het vliegveld. Ada wordt opgehaald door Derk. Samen met de dominee wacht hij haar op, een man die zij amper kent, met wie ze gedwongen getrouwd is door schuld- en zondegevoelens. Hoewel Ada andere dromen heeft, leeft ze haar leven samen met hem. Ze kan Frank alleen niet vergeten en dit gevoel blijkt wederzijds te zijn.

De Joodse Esther slaagt er in, ondanks haar traumatische oorlogsverleden, om een succesvol mode-ontwerpster te worden. Haar zelfstandigheid en carrière als zakenvrouw vormt een groot contrast met de ambities van Marjorie die er van droomt om een groot gezin te stichten. Maar die wens wordt ruw verstoord als blijkt dat ze nooit meer zwanger kan worden. Esther en Marjorie sluiten daarom een geheim verbond. Een beslissing die hun leven zal tekenen.

Bride Flight is een film over de levens van één man en drie sterke vrouwen die onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Een film over het leven en de grote keuzes die je soms moet maken om het geluk te vinden.

Alhoewel de film wat traag op gang komt is Bride Flight zeer de moeite waard. Het is echt zo’n film die je nog dagen bezig houdt, tenminste, Mrs. T. heeft vandaag vaak aan Ada moeten denken en dat zal morgen (en de dagen daarna) waarschijnlijk ook nog vrij regelmatig het geval zijn.

Hoe moet het wel niet zijn om in haar schoenen te staan, om zo zwaar onder druk te staan, onder druk van je man en je strenge geloof, te leven onder de meest primitieve omstandigheden? Hoe onmogelijk is de keuze tussen je kinderen en de man van wie je houdt? De man die je maar zo kort hebt mogen kennen, maar die in jou een passie los heeft gemaakt die al het andere overheerst?

En dan is daar Esther, die zo’n traumatisch verleden heeft. Die haar hele familie verloren is in de Tweede Wereldoorlog en die zich vervolgens wapent met bravoure om maar niet te veel te hoeven denken aan wat geweest is en wat had kunnen zijn? En zo is daar Frank en het trauma van het Jappenkamp dat hij met zich meedraagt. Marjorie lijkt vrij ongeschonden te zijn, maar ook op haar rust een druk om te voldoen aan wat men van haar verwacht en ze is bereid om daarvoor heel, heel ver te gaan.

De film vertoont best wel wat overeenkomsten met ‘The bridges of Madison County‘ (een van Mrs. T.’s favoriete films) waarin Francesca haar hele leven teert op een paar dagen onmetelijk geluk met Robert, een toevallige passant. De schuldgevoelens, het geloof, doen wat van je verwacht wordt, je eigen belang ondergeschikt maken aan dat van je gezin/kinderen. Maar het is zo triest om te zien, zo triest dat Ada teruggaat naar haar man en daarmee háár kans op echte liefde opgeeft voor haar kinderen. Zo triest, maar ook zo begrijpelijk …

Gek hé, dat je zo mee kunt leven met vrouwen als Ada en als Francesca, dat je hen zou willen toeroepen dat ze voor hun eigen geluk moeten gaan. Wat dat ook zou kosten, zélfs als hen dat hun kinderen zou kosten (en waarom zou het hen hun kinderen moeten kosten?). Terwijl je zelf, als het puntje bij het paaltje komt, waarschijnlijk nooit, nooit, nooit je kinderen in de steek zou laten. Voor niets of niemand. Toch?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *