Filevrije dag

Vandaag vindt hij plaats: de Nationale Filevrije dag!

Mrs. T. woont op een kleine 5 kilometer van haar werk vandaan. Als het ‘s ochtends droog is stapt ze (ook als het hartje winter is) op de fiets. In de zeldzame gevallen, want het regent heus niet zo heel veel hoor, dat ze met de auto gaat passeert ze een hele rij stilstaande/langzaam rijdende auto’s met mensen die allemaal richting industrieterrein / snelweg gaan. In 95% van die auto’s zit dan altijd maar één persoon. Mrs. T. gaat wat dat betreft dus altijd de goede kant op.

Mr. T. is servicemonteur in de meubelindustrie en hij zit vier dagen in de week op de weg. Hij heeft het filerijden inmiddels tot een ware kunst verheven en maakt zich er niet al te druk meer om. Maar vervelend blijft het, zeker als hij er al een lange dag op heeft zitten (hij staat meestal voor 5.00 uur ‘s nachts (en als hij in de Randstad moet zijn zelfs al om 4.00 uur) om de files zoveel mogelijk voor te zijn) en hij op de terugweg op de A2 vast staat.

Maar goed, de Nationale Filevrije dag. Mrs. T. denkt niet dat het enig nut zal hebben, maar hopelijk heeft ze daarin ongelijk.

En jij, hoe ga jij naar je werk? Met de auto, op de fiets, lopend wellicht of met het openbaar vervoer? Sta je vaak in de file en zo ja, hoe reageer je dan? Wat zou jij kunnen doen om de files te beperken en geloof jij in deze Nationale Filevrije dag?

Het huis van de moskee

En zo kocht Mrs. T. een paar weken geleden dan eindelijk ‘Het huis van de moskee’ van Kader Abdolah. Want ze had al zo vaak gelezen en gehoord, dat dit zo’n geweldig boek moet zijn.

Mrs. T. houdt niet zo heel erg van hypes wat boeken betreft. Vooruit, ‘De Vliegeraar‘ is een prachtboek, daar valt niets van te zeggen, alhoewel Mrs. T. ‘Duizend schitterende zonnen‘ veel indrukwekkender vond (en daar hoor je eigenlijk zelden iets over, over dat boek). De ‘Da Vinci’ Code heeft Mrs. T. wel gelezen, maar dat was een geleend exemplaar (en dat wil wat zeggen!). Onder de indruk van dat boek was Mrs. T. trouwens helemaal niet.

Zo las Mrs. T. natuurlijk ook ‘KEVBDD‘ en ze is nog steeds een beetje in dubio over wat ze nu vindt van dat boek. Maar dat heeft dan weer alles te maken met het feit dat het een autobiografisch boek is en ze Stijn een absolute l*l vindt. KEVBDD leest in ieder geval als een tierelier en het thema is ontzettend aangrijpend.

Maar goed, dit logje gaat over ‘Het huis van de moskee‘.

Op de binnenflap:
Sinds achthonderd jaar, generatie na generatie, heeft de familie van Aga Djan een centrale positie in de stad. Al zolang ze er wonen brengen ze de geestelijk leider van de moskee voort. De imam is een belangrijke man, maar zeker zo belangrijk is Aga Djan: een groot tapijthandelaar die aan het hoofd staat van de bazaar. De rechtvaardige koopman leeft volgens de richtlijnen van de Koran en gebruikt zijn macht voor het welzijn van de mensen om hem heen.

Als er een radicale stroming onder de ayatollahs ontstaat en Khomeini in Parijs een omwenteling voorbereidt, komt de Iraanse samenleving onder druk te staan. Vrienden worden vijanden. Liefde wordt haat. Zelfs Aga Djan kan het tij niet keren.

En wat vindt Mrs. T. er nu van, van dit boek? Tja, ze vindt het eigenlijk geen hoogstandje en zeker niet het op één na beste boek van Nederland (het beste boek van Nederland schijnt overigens ‘De ontdekking van de hemel’ te zijn van Mulisch).

Het boek leest gemakkelijk weg, het taalgebruik en de zinsopbouw is heel erg gemakkelijk en doet soms zelfs wat kinderlijk aan. De lezer wordt ingeleid in de recente Iraanse geschiedenis. Met de Sjah aan het hoofd, samen met zijn vrouw Farah Diba, de opkomst van de (in onze ogen) radicale ayatollahs, de staatsgreep en het bewind van Khomeini. De personages in het boek zijn interessant, maar door de wat simplistische wijze waarop de gebeurtenissen die zij meemaken beschreven worden, lijken het soms een beetje op stripfiguren. Kortom het grijpt Mrs. T. niet echt.

Het boek is deels fictief, gaandeweg komen er echter ook personen en gebeurtenissen in het boek naar voren die geschiedenis hebben geschreven. Dat maakt het boek wel heel echt en daardoor leef je mee met de verliezen die Aga Djan en de zijnen lijden.

Kortom: Het huis van de moskee, is een prima boek, maar om nu te zeggen dat Mrs. T. er zwaar van onder de indruk was, nee dat toch niet.

Heb jij het Huis van de moskee gelezen en zo ja, wat vond je ervan? Laat jij je bij het lezen van boeken leiden door recensies van professionals (of medeloggers???)?

Pink Project

Toen Mrs. T. nog jong en wild was ging ze naar de echte Pink Floyd. Twee keer mocht ze de prachtige muziek van deze groep live aanschouwen. Ze ging ook nog naar Roger Waters toen hij in Berlijn ‘The Wall’ speelde. MAGNIFIEK was dat toen. Alhoewel, het geluid was abominabel slecht, maar de sfeer, de entourage en de show waren fantastisch.

Inmiddels is de wilde Mrs. T. die vele concerten heeft bezocht, veranderd in een gezapig theaterdier dat het zeer relaxed vindt om vanuit een comfortabele stoel het een en ander over zich uit gestort te krijgen.

En dat gebeurde gisterenavond dus. Pink Project stond op het programma en wauw, wat zijn die goed!!! En dat is dan nog een understatement.

Er werden vele nummers gespeeld en op een aantal bekende nummers na, was het allemaal het ‘betere’ werk. Mrs. T. vindt in ieder geval de bekende nummers van Pink Floyd (zoals Another brick in the wall en Money) juist de mindere nummers. Met haar ogen dicht hoorde Mrs. T. gewoon de echte Pink Floyd. Fantastisch gewoon.

Pink Project speelt niet vaak, maar als je de kans krijgt moet je er zeker heen gaan!!!

Houd jij eigenlijk van de psychedelische/symfonische rock die Pink Floyd heeft gemaakt of ben je fan van een heel ander genre?

Beschermd: Dierendag

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Geneuzel | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.

W.o.W.: routine

Hij nam haar ringvinger in zijn mond en ging met zijn tong rond haar vinger. Vervolgens verwijderde hij zachtjes de ring en poetste deze schoon. Haar natte vinger maakte hij eveneens grondig schoon. Hij legde haar hand op haar buik. Haar rechterhand lag naast haar lichaam, hij pakte hem voorzichtig op en legde de hand op haar linkerhand.

De shawl rond haar nek zat te strak en hij maakte deze wat losser. Haar haren lagen prachtig uitgewaaierd om haar heen. Haar benen lagen eindelijk keurig naast elkaar, zoals het hoorde. Perfect!

Hij keek de kamer rond. Alles was prima in orde. Hij had de tijd genomen om te poetsen, de rommel van het, toch wat onaangename, gevecht opgeruimd en hij was er zeker van dat hij geen aanwijzingen achterliet. Zijn tas met gereedschappen stond bij de voordeur, hij hoefde alleen nog maar zijn signatuur af te leveren.

Hij liep naar de vrouw toe en opende haar mond. De ring duwde hij zo ver mogelijk achter in haar keel, daarna sloot hij haar mond. Dat zou hen leren, weer een onbetrouwbaar loeder minder. Hij keek in haar dode ogen en wist dat hij het laatste geweest was wat zij in haar leven zag.

Hij voelde zich onoverwinnelijk, wreker der verlatenen. Hij had nooit kunnen denken dat wraak een dergelijk verslavend machtsgevoel teweeg kon brengen. De politie was radeloos door het gebrek aan sporen, de maatschappij in paniek door zíjn daden! Zij was nummer zijn vijf, het begon bijna routine te worden …


Voor de opdacht van deze week klikkerdeklik. Voor de spelregels van Write on Wednesday: klikkerdeklik.