Grote Zus bracht laatst ‘Oorlogsgeheimen‘ van Jacques Vriens mee vanuit de bieb.

Op de achterflap:

Het Zuidlimburgse dorp waar de elfjarige Tuur woont, is bezet door de Duitsers. Tuur en zijn buurmeisje Maartje vinden dit in het begin wel spannend. Maar langzaam maar zeker komen de kinderen erachter dat de bezetters in staat zijn tot de ergste dingen.

De volwassenen proberen zoveel mogelijk voor hen geheim te houden: de Engelse piloot die op zolder verstopt zit, wie de Duiters helpen (zoals hun eigen meester) en wie in het verzet zitten. maar op een dag vertelt Maartje aan Tuur dat zij zelf ook een groot en gevaarlijk geheim heeft. Ineens komt de oorlog wel heel dichtbij …

Toen Grote Zus dit boek van Jacques Vriens las, moest Mrs. T. toch wel even slikken. Dát boek was te heftig voor een (toen) achtjarig meisje.

Van Oorlogsgeheimen was Grote Zus ook erg onder de indruk en ze heeft nogal wat vragen gesteld over de Tweede Wereldoorlog en waarom de Joden dan dood moesten. Mrs. T. heeft die vragen zo goed mogelijk beantwoord en vervolgens het boek zelf ook even gelezen.

Mrs. T. moet zeggen, het boek zit goed in elkaar en er wordt heel duidelijk verteld hoe bepaalde dingen in elkaar zitten. Van de 145 pagina’s die het boek telt is maar een klein aantal echt confronterend en dan ‘gelukkig’ weer confronterend op een kinderlijke manier. Mrs. T. heeft wat dat betreft veel bewondering voor de vertelkunsten van Jacques Vriens.

Wat Mrs. T. zich wel afvraagt: wanneer is een kind klaar om de gruwelijkheden van dat wat in de Tweede Wereldoorlog gebeurde te horen? Is het dat ooit?

Vind jij het de taak van de school of van de ouders om kinderen te vertellen over de gruwelijkheden die er in de Tweede Wereldoorlog gebeurd zijn? En wat is volgens jou een geschikte leeftijd hiervoor?

En nu we het toch over kinderboeken over de oorlog hebben, is er al iemand naar de verfilming van Oorlogswinter geweest? Zo ja, wat vond je ervan en is de film geschikt voor een kind van negen jaar?