Over kippenvel, luchtigheid en een intermezzo

Kippenvel

Mrs. T. werd op een ander blog geattendeerd op het boek ‘Haar naam was Sarah‘. Nou is Mrs. T. niet zo heel moeilijk over te halen als het over boeken gaat en in het geval van dit boek schreef Ilse dan ook niets te veel. Het is een indrukwekkend boek.

Op de achterflap:

De tienjarige Sarah wordt samen met haar ouders opgepakt en naar het wielerstadion in Parijs gebracht, waarvandaan duizenden Joden worden gedeporteerd. Niemand heeft echter gezien dat Sarah haar kleine broertje Michel in een kledingkast opsloot, net voordat de politie het appartement binnendrong en de sleutel bij zich stak.

Zestig jaar later krijgt Julia Jarmond, een Amerikaanse journaliste in Parijs, de opdracht een artikel te schrijven over deze razzia. Ze gaat op zoek in archieven en via het dossier van Sarah ontdekt zij het goed verborgen geheim van haar schoonfamilie.

In het boek wisselen de twee verhaallijnen elkaar af. Vooral de dingen die Sarah meemaakt zijn uiteraard indrukwekkend en zorgden regelmatig voor kippenvel op Mrs. T.’s armen. De verhaallijn met Julia vind ik minder. De dingen die Julia blootlegt zijn wel de moeite waard, maar het kijkje dat de lezer in haar privéleven krijgt vind ik eerlijk gezegd niet ter zake doende. Ik vind het zelfs afbreuk doen aan het boek. En dat is jammer.

Het boek leest, hoe raar ook als er verschrikkelijke dingen als de Jodenvervolging in verteld worden, werkelijk als een tierelier.

Luchtigheid

Van een heel, heel, heel andere orde is het boek ‘Marley & ik‘.

Op de achterflap:

Het hartverwarmende verhaal van de ergste maar ook de liefste hond van de wereld.

John en Jenny zijn net hun leven samen begonnen. Ze zijn jong en verliefd, en hoeven zich nergens zorgen over te maken. Dan nemen ze Marley in huis, een wriemelend geelachtig wolbaaltje van een puppy. Het leven zou nooit meer hetzelfde zijn.

Marley groeit al snel tot een niet te stoppen, vierenveertig kilo zware stoomwals van een Labrador retriever. Hij stormt door hordeuren, steelt vrouwenlingerie en juwelen, en sloopt bijna alles waar hij zijn tanden in kan zetten, met inbegrip van het meubilair.

Hoewel hij vaak de boel op stelten zet, zijn zijn betuigingen van liefde en aanhankelijkheid grenzeloos. Marley neemt deel aan de vreugde van het paar over de eerste zwangerschap en als kreten van een meisje dat op straat wordt aangevallen de nacht doorsnijden, is hij er ook. Door alles heen blijkt hij een toonbeeld van standvastigheid, ook als het gezin aan het eind van zijn Latijn is.

Marley leert de Grogans dat er vreugde gevonden kan worden in de simpele dingen van het leven, en in de pure kracht van onvoorwaardelijke liefde.

De schrijver van het boek, John Grogan, is een bekend columnist in Amerika en dat is te merken aan het boek. Het boek verveelt geen moment en is op een zeer levendige en beschrijvende manier geschreven. Je ziet als het ware dat gekke beest zijn streken uithalen.

Af en toe vroeg Mrs. T. zich af waarom John en Jenny die hond toch steeds maar hebben gehouden want werkelijk, Marley heeft voor kapitalen aan schade aangericht en was heel moeilijk te handlen. Of Mrs. T.’s liefde voor een huisdier zulke vormen aan zou kunnen nemen dat zou ze echt niet kunnen zeggen.

In ieder geval: een heel onderhoudend boek dat op het einde, met het overlijden van Marley, toch ook best nog even behoorlijk emotioneel wordt. Want dát herkent Mrs. T. dan maar al te goed, het afscheid nemen van een huisdier doet gewoon veel pijn.

Dit boek is trouwens verfilmd las Mrs. T. deze week ergens: de film gaat 5 maart in première. Het is in ieder geval niet het soort film dat Mrs. T. zal gaan zien. Misschien heel erg ooit als de film op tv komt.

Intermezzo

Een piepklein boekje las Mrs. T. tussen beide bovengenoemde boeken. Mrs. T. is er helemaal door gefascineerd, door dat meisje met die parel. Het schilderij vindt ze prachtig, de film zag ze al lang geleden en nog niet zo heel lang geleden zag ze het schilderij in het echt!

Het werd dus de hoogste tijd om ook maar ‘ns het boek te gaan lezen. Op de achterflap:

De zestienjarige Griet treedt als dienstmeisje in dienst bij de vermaarde schilder Johannes Vermeer. Het beeldschone, protestantse meisje weet al snel een plek te veroveren binnen de katholieke familie. De kunstenaar raakt in de loop der jaren steeds meer gecharmeerd van haar schoonheid, en besluit haar te schilderen. De groeiende intimiteit tussen hen veroorzaakt spanning en onrust in het geordende huishouden, tot ergernis van Vermeers eigenzinnige vrouw Catharina.

Het zou natuurlijk kunnen dat het verhaal dat Chevalier schrijft enige raakvlakken met de waarheid vertoont. Het zou ook zo maar kunnen dat het totaal niet klopt met wat er toen echt gebeurd is.

Het verhaal wordt verteld vanuit het meisje zelf en het is vooral mooi om haar gevoelens en gedachtes te lezen. Die gevoelens en gedachtes lijken helemaal niet bij een 16-jarig arm en ongeschoold meisje te horen, maar ze maken het boek des te verrassender. Ook dit boek was erg aangenaam leesvoer.

Als Mrs. T. een rangorde aan zou moeten brengen naar ‘mooiigheid’, dan staat ‘Haar naam was Sarah’ op nummer 1, ‘Het meisje met de parel’ op nummer 2 en ‘Marley & ik’ op nummer 3.

Naar welk boek zou jouw voorkeur uitgaan?

W.o.W.: crisis (herkansing)

Lief dagboek,

We hebben vandaag weer de poppen aan het dansen gehad zeg. Mama was zo kwaad op papa. Guusje en ik zijn van ellende maar naar boven gegaan. Op een gegeven moment hoorden we de deur hard dichtslaan en zagen we papa in de auto stappen.

Ja, lief Dagboek, het is niet bepaald gezellig thuis de laatste maanden. Mama zegt dat dat komt omdat papa in een midlifecrisis zit. Ik wist niet precies wat dat betekende dus heb ik maar eens op internet gezocht.

Eigenlijk begrijp ik niet alles wat er staat, maar voor zover ik het goed heb is papa gewoon een beetje in de war. Hij denkt namelijk te veel na over wat hij allemaal gedaan heeft en vindt nu waarschijnlijk dat hij niet genoeg bereikt heeft in zijn leven. Ook zou papa zich te buiten gaan aan roekeloos en avontuurlijk gedrag.

Kan je je nog herinneren dat ik een paar maanden geleden schreef over hoe papa zich gedragen had in de voetbalkantine? Dat hij steeds bij die vrouwen van het dameselftal stond en zich verschrikkelijk stond uit te sloven? Nou, misschien bedoelen ze dat soort roekeloos gedrag dan wel.

Of misschien bedoelen ze die nieuwe motor die hij dus vandaag, zonder overleg, gekocht heeft. Daar was mama zo kwaad om. Volgens mij was ze gewoon boos omdat ze niet achterop durft. Ik vind het een stoere motor. Misschien dat hij me een keer met de motor naar school brengt, dat zou vet kicken zijn!

Tot morgen!


Tja, die eerste crisis-W.o.W. vond Mrs. T. niet zo heel erg goed gelukt, vandaar deze herkansing. Enne, tijd over in verband met carnaval natuurlijk!

Voor de opdracht van deze week: klikkerdeklik. Voor de spelregels van Write on Wednesday: klikkerdeklik.

Beschermd: Oma

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Gezin | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.

Dat zit er weer op!

Zo, Mrs. T.’s carnaval zit er weer ongeveer op. Vanmiddag kwam de optocht door onze straat en keken we samen met onze gasten naar een prima stoet. Er zaten als altijd leuke woordspelingen bij en mooie wagens. Het was gelukkig niet koud én droog en dat is toch heel belangrijk voor een optocht.

Voor Kleine Zus is het allemaal nog wat te indrukwekkend. Ze heeft dan ook binnen gezeten en vanuit de luwte de optocht gevolgd. Zo klein als ze is, heeft ze wel heel veel gezien en het is grappig om te horen hoe ze daarover praat.

Op dit moment is Grote Zus naar haar allereerste avondje uit: de kinderdisco in de gymzaal. Ze had er zin in! Mrs. T. is erg benieuwd hoe ze het zal maken. Volgens Mrs. T. wordt Grote Zus net zo’n carnavalsgek als Mr. T.. Overigens was Mrs. T. vroeger (tot een jaar of 20) ook helemaal van de carnaval, ze vond het jammer dat het feest maar vijf dagen duurde!

Mr. T. is helemaal carnavalminded. Terwijl Mrs. T. dit typt is hij met een heleboel anderen in een hete kroeg biertjes aan het drinken en de groots mogelijke onzin aan het verkopen. Brrr, Mrs. T. moet er niet (meer) aan denken.

Morgen zal Mr. T. ongetwijfeld ook op stap gaan en maandag is het dan weer de beurt aan de meisjes. Zij zullen dan, samen met Mr. T., naar het kindermatinee gaan. Heel misschien loopt Mrs. T. daar aan het eind van de middag ook nog even binnen en (meer) waarschijnlijk zal ze naderhand wel mee gaan eten met een vast clubje carnavalvierders. Wat de dinsdag gaat brengen weet Mrs. T. nog niet. Grote Zus zal wel naar de spelletjesmiddag willen en of Kleine Zus daar heen zal/kan gaan hangt van Mr. T. af en van Kleine Zus zelf (want wat heeft dat meisje een hekel aan herrie). Zelf zal Mr. T. waarschijnlijk dinsdag niet echt meer de kroeg induiken want vanaf woensdag roept de plicht immers weer.

Mrs. T. vindt het wel jammer dat het hele leven hier stil ligt met carnaval. Er zijn geen winkels open en er kan niet gewerkt worden zelfs! Dat betekent dat Mrs. T. deze week op vrijdag maar even aan de slag zal gaan om op die manier toch wat extra uurtjes te maken.

Alaaf et cetera!

Vijftig

Mrs. T.’s zwager (getrouwd met de Kleine Zus zus van Mr. T.) weet vanaf morgen (of vandaag (of zelfs gisteren), het is maar net wanneer je dit logje leest natuurlijk) waar de mosterd te halen valt!

Dat betekent in deze contreien dat er een aantal van die ‘prachtige’ poppen in je tuin geplaatst worden. De Grote Zus zus van Mr. T. zorgt in ons geval voor de pop en Mr. T. knutselde namens de beide petekinderen (de dochter van zijn Grote Zus zus en onze Kleine Zus) een felicitatiebord in elkaar.

Samen met zijn zus zal Mr. T. vanavond de pop en het bord in de tuin gaan zetten. Het zal er waarschijnlijk een drukte van belang zijn want ook de andere kant van de familie, de eigen kinderen, vrienden en de buurt zullen waarschijnlijk ook iets in de tuin zetten. Het zal in ieder geval behoorlijk dringen worden voor die poppen!

Namens de beide petekinderen bestelde Mrs. T. bij deze webshop een toepasselijk cadeautje:

De verjaardag zelf wordt morgenavond ook gevierd en dat zal vast en zeker een fijn feestje worden. Mr. T. heeft woensdag daarom maar een dagje vrij genomen en dat lijkt Mrs. T. heel verstandig.

Hoe wordt bij jou een 50-jarige verjaardag gevierd? Ook met van die poppen, met een groot feest of heel anders?

Keppe, bolleke en venteke

Voor morgen/vandaag happy Valentines Day! Tenminste als je aan die commerciële ongein meedoet! En anders wenst Mrs. T. je gewoon een heel fijne zaterdag.

Mrs. T. doet uiteraard wél aan Valentijnsdag. Mrs. T. is immers helemaal van het geven én krijgen van cadeautjes. Mr. T.lief krijgt morgen wat muziek (waar Mrs. T. ook van houdt dus dat heeft ze weer slim aangepakt). Wat (en óf) Mrs. T. (iets) krijgt? Dát wacht ze maar even af …

De Belgische koosnaampjes in het teletekstbericht vindt Mrs. T. echt heel grappig. Kleine Zus is hier nog steeds ‘pop’ en Grote Zus wordt de laatste tijd vaak ‘liefie’ of (ook nog steeds) ‘lekker ding’ (wat inmiddels als reactie ‘maham’ en rollende ogen oplevert) genoemd door Mrs. T.. Arm Mr. T. gaat nog steeds koosnaamloos door het leven.

Ook al stelde Mrs. T. de vraag dus al eerder, ze stelt hem nog maar een keer. We zijn inmiddels toch ook al weer dik twee jaar verder, er zijn hier best een een heleboel ‘nieuwe’ lezers en misschien zijn de koosnaampjes ook wel veranderd.

Is er een koosnaampje waarnaar jij luistert? En wellicht gebruik jij voor je lief (of je kinderen) ook een troetelnaampje?