Soms begrijpt Mrs. T. het allemaal niet zo goed. Waarom moet er zo’n rel ontstaan over deze uitzichtloze situatie? Wat bezielt Berlusconi om de actie te ondernemen die hij nam? Betekent gelovig zijn dan dat een leven koste wat kost gerekt moet worden. Ook al is er totaal geen vooruitzicht op verbetering? Wat is dat voor bestaan? Wat heeft het voor impact op een mens als je dag in dag uit geconfronteerd wordt met hoe iemand waarvan jij houdt in leven gehouden wordt? Wat betekent dat voor die mensen?

Of mag je nooit, nooit, nooit het leven van een coma-patiënte beëindigen? En hoe zit het dan met euthanasie? Een mens zou toch zelf moeten kunnen beslissen wanneer het genoeg is, wanneer het lijden ondraaglijk geworden is. Natuurlijk kon de vrouw in deze kwestie dat niet zelf, maar stel je zelf eens voor dat je daar jaar in jaar uit zou liggen. Zou je dat zelf willen? Zou je dat je naasten aan willen doen? Of zouden je naasten je ondanks alles liever bij zich hebben, levend, warm, ademend en zou er altijd iets van hoop blijven?

Mrs. T. begrijpt niet waarom er trouwens gekozen wordt voor een dood door te stoppen met de kunstmatige voeding. Als men dan beslist dat iemand mag sterven, kan dat dan niet humaner?